"Οι ηρωίδες μου ήταν φυλακισμένες, αλλά αυτό δεν τις εμπόδισε αν και είχαν σπασμένα φτερά να συνεχίζουν να πετάνε και να ονειρεύονται ακόμη κι αν το αύριο φάνταζε μακρινό μπροστά τους."ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΜΗΛΑΤΗ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ 

ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΜΗΛΑΤΗ

Βιογραφικό: Έχω γεννηθεί στην Νίκαια του Πειραιά. Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιο. Οι μέχρι τώρα δουλειές που έχω κάνει δεν έχουν καμία σχέση με την συγγραφή, εκτός το ότι τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με την στιχουργία. Για αρκετά χρόνια εργάστηκα σε μια μεγάλη εκδοτική εταιρία και τώρα διατηρώ ένα Καφέ. Σε αυτή τη σελίδα θα ενημερώνεστε για τα βιβλία μου και θα ήταν χαρά μου να απαντώ στις ερωτήσεις σας.

Προφίλ στο facebook :https://www.facebook.com/ioanna.damilati

Οπισθόφυλλο: Η Άννα, η Ειρήνη, η Δήμητρα κι εγώ περιμέναμε να χτυπήσει η πόρτα από στιγμή σε στιγμή για να μας συλλάβουν. Δεν ξέραμε πότε θα βλέπαμε πάλι το φως της ημέρας. Η Ελένη είχε φύγει για πάντα και μας ήταν αδύνατον να αφήσουμε τον ένοχο ατιμώρητο. Ποτέ κανείς δεν έμαθε ποιος είχε διαπράξει το έγκλημα. Έμεινε επτασφράγιστο μυστικό ανάμεσά μας. Έντεκα χρόνια μετά η καθεμία τράβηξε τον δρόμο της. Η ζωή μάς έδινε μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουμε ξεχνώντας όλα όσα είχαν διαδραματιστεί. Ποτέ δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως σε μία από τις συναντήσεις μας κάποιος κατά λάθος θα άκουγε τη συζήτησή μας και σαράντα ένα χρόνια αργότερα θα κινδύνευαν όλα να ανατραπούν. Το κεφάλαιο αυτό της ζωής μας είχε κλείσει οριστικά. Είχε κλείσει όμως;

Κρητικές του βιβλίου:

1. https://www.bookia.gr/index.php?action=book&bookid=239443&booklabel=%CE%A4%CE%BF%20%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%20%CF%86%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82&fbclid=IwAR3sLPvZpXrKLaEpLMPNhoSKx6WqZMY8kqfg-7Zyq1YvJuUtIEuM3u3DDp4

2.https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2514431295487708&set=p.2514431295487708&type=3&theater

Για να μπούμε λίγο στο νόημα... και να εξερευνήσουμε την συγγραφέα μέσα στο γραπτό κείμενο και να προσεγγίσουμε  <<Το σπασμένο φτερό της πεταλούδας>>   Υ.Γ: Σκέψεις πριν το γράψιμο, κατά το γράψιμο, παρουσίαση βιβλίου.

Το ερέθισμα για να γράψω αυτό το βιβλίο ήταν τα παιδιά της διπλανής πόρτας...

Σαν μάνα αισθάνθηκα πολύ τυχερή που η μάστιγα των ναρκωτικών δε χτύπησε τη πόρτα του δικού μου σπιτιού.

Μπήκα μέσα στο πετσί των παιδιών αυτών προσπαθώντας να δω από τα δικά τους τα μάτια και να ζήσω μαζί τους το Γολγοθά που μόλις προσπαθούσαν να ανέβουν.

Πέντε κορίτσια οι ηρωίδες μου δεμένα σαν μια γροθιά από τη πρώτη μέρα της ζωής τους. Μόλις δέκα εννέα χρονών γεμάτες όνειρα. Είδαν το σκληρό πρόσωπο της ζωής, όταν έχασαν την Ελένη μια εκ των κοριτσιών από την μάστιγα των ναρκωτικών. Ο δύσκολος δρόμος που ακολούθησε η Ελένη βύθισε τις φίλες της σε θλίψη.
Παιδιά με ευαισθησίες τα κορίτσια της ιστορίας μου, μην αντέχοντας τον άδικο χαμό της φίλης τους, θέλησαν να εκδικηθούν για το θάνατό της. Έτσι αποφάσισαν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους σκοτώνοντας τον άνθρωπο που προμήθευσε με την νοθευμένη δόση την Ελένη, χωρίς να σκεφθούν τις συνέπειες της πράξης τους.
Τον φόνο ισχυρίστηκαν ότι τον έκαναν όλες μαζί. Όλες ήταν ένοχες και συνένοχες. Τα επόμενα έντεκα χρόνια της ζωής τους τα πέρασαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Εκεί γνώρισαν έναν άλλο κόσμο που τους ήταν εντελώς άγνωστος.

Για ποιο λόγο διαλέξατε αυτόν τον τίτλο? Πώς συνδέεται ο τίτλος με την ιστορία των ηρώων σας;

Είπα κάποια στιγμή σε ένα φίλο μου να μου βρει ένα τίτλο για να γράψω ένα νέο βιβλίο. Έτσι έχοντας στην κατοχή μου <<Το σπασμένο φτερό της πεταλούδας>> η πρώτη σκέψη μου ήταν να θίξω το θέμα των ναρκωτικών. Μου αρέσει να βρίσκω πρώτα τους τίτλους και επάνω τους να χτίζω το στόρι μου. Δεν ξέρω αν αρχίζω ανάποδα τη συγγραφή ενός βιβλίου, πάντως για μένα είναι πιο ωραίο να πατάω κάπου. Οι ηρωίδες μου ήταν φυλακισμένες, αλλά αυτό δεν τις εμπόδισε αν και είχαν σπασμένα φτερά να συνεχίζουν να πετάνε και να ονειρεύονται ακόμη κι αν το αύριο φάνταζε μακρινό μπροστά τους.

Στα βιβλία πολλές φορές οι αναγνώστες αναζητούν το μήνυμα που ο συγγραφέας θέλει να μεταφέρει. Στο νέο σας μυθιστόρημα υπάρχει κάποιο μήνυμα και αν ναι, ποιο είναι αυτό;

Δεν υπάρχει βιβλίο χωρίς μήνυμα. Τα παιδιά της ιστορίας μου έχουν νιάτα, ανεμελιά και ζουν χωρίς φραγμούς. Τολμούν να  βουτήξουν στα βαθιά θέλοντας να ζήσουν ότι τους δίνει η ζωή. Περνούν μπόρες μα η αγάπη τελικά γίνεται οδηγός τους. Μέσα από σκληρές συνθήκες, μετά από ένα φόνο και στέρηση της ελευθερίας τους οι ηρωίδες μου μαθαίνουν να αντέχουν και να κολυμπάνε. Στο τέλος αυτής τους της διαδρομής ξέρουν ότι το μάθημα που πήραν θα τις ακολουθεί για πάντα αφού τις μεγάλωσε πριν την ώρα τους και τις έκανε σοφότερες.

Για ποιους λόγους πρέπει να διαβάσει κάποιος το βιβλίο σας; Αν το είχατε διαβάσει και δεν ήσασταν συγγραφέας  του γιατί θα το προτείνατε σε μια φίλη σας;

Τα διδάγματα του είναι πολλά.

Μπορούν να βάλουν σε σκέψεις γονείς και παιδιά που η καθημερινότητα τους κάνει να κλείνουν τα μάτια και να φαντάζονται ότι όλα κυλούν καλά στη δική τους ζωή. Τα ναρκωτικά ή ο σωφρονισμός πιστεύουμε ότι απέχουν κατά πολύ από το δικό μας σπίτι. Η  αλήθεια όμως είναι ότι αν μας βρουν ευάλωτους εισχωρούν μέσα και όταν το παίρνουμε χαμπάρι είναι ήδη πολύ αργά. 

Η αγάπη εκτός όλων που υπάρχει μέσα στο βιβλίο ανάμεσα στις φίλες της παρέας μου θα ήταν η παρότρυνση μου να το συστήσω σε άλλους αναγνώστες που σε όλο το βιβλίο είναι διάχυτη ανάμεσα στις ηρωίδες μου.

Ποια κατά την γνώμη σας είναι εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα βιβλίο για να το χαρακτηρίσουν ''καλό''; 

Πρέπει να έχει μια αρχή που να σε καθηλώνει από τις πρώτες σελίδες. Μια μέση που να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον σε κάθε σελίδα που γυρίζεις και ένα συγκλονιστικό και απρόσμενο φινάλε.

Με την ανάγνωση ενός βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να ταξιδέψει και παράλληλα να ξεφύγει από τις έγνοιες  και την καθημερινότητα . Είναι για εσάς αυτό ένα κίνητρο για να ξεκινήσετε να γράφετε;

Πραγματικά έτσι είναι. Σαν αναγνώστρια ταξιδεύω και περπατάω προσπαθώντας να δω μέσα από τα μάτια του συγγραφέα που κατάφερε να με ταξιδέψει. Σαν συγγραφέας έχω την ίδια αίσθηση και προσπαθώ κάθε λέξη να την κάνω εικόνα και να απολαμβάνω τα γραπτά μου σαν να τα έχει γράψει κάποιος άλλος.

Ποιο είναι το ομορφότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην ζωή ενός συγγραφέα;

Η αναγνώριση από το κοινό του. Μια καλή κριτική και η πρώτη παρουσίαση κάθε βιβλίου που σε φέρνει κοντά στους αναγνώστες που μπορείς να ξεγυμνώνεις τις σκέψεις σου για το κάθε πνευματικό παιδί σου.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα και ποια η πρώτη εικόνα που σας ήρθε στο μυαλό σας όταν γράφατε   την λέξη ΤΕΛΟΣ;

Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες που χτίζω, για μένα είναι υπαρκτά πρόσωπα στο μυαλό μου. Τους δίνω σάρκα και οστά. Τους κάνω να πονούν, να γελάνε. Η λέξη ΤΕΛΟΣ για μένα σε κάθε βιβλίο σημαίνει αποχωρισμός. Αναπολώ πάντα τις στιγμές που έζησα μαζί τους. Κρατώ σαν θησαυρό ζωντανά τα συναισθήματα που με γέμισαν και αναφέρομαι σε εκείνους με τα ονόματα τους σαν να πέρασαν κάποτε από τη ζωή μου και άφησαν το αποτύπωμα τους.

Έχετε δεχτεί επιρροές από άλλους συγγραφείς , Έλληνες ή Ξένους, Νεότερους ή Παλαιότερους; Τι συντέλεσε στη διαμόρφωση της δική σας συγγραφικής σκέψης;

Αυτό που με έκανε σαν αναγνώστρια να αρχίζω να ξεσκονίζω τον κάθε συγγραφέα ήταν η μοναδικότητα της γραφής του. Άρχισα να τους αναγνωρίζω μέσα από το έργο τους. Η φωτογραφία του συγγραφέα που υπάρχει σε κάθε βιβλίο με βοηθάει να τον γνωρίσω καλύτερα και δίνω μορφή στο δημιουργό του έργου ενώ μελετάω τη μορφή του.  Όσο και να θαυμάζεις και να έχεις πρότυπα αν σκεφτείς ότι θέλεις να γίνεις σαν τον ‘’τάδε’’ λογοτέχνη το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να γίνεις μια κακή αντιγραφή του.

Ποιο είναι το ΜΟΤΟ που σας αντιπροσωπεύει;

Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε. [Οδυσσέας Ελύτης 1911-1996].

Σας ευχαριστώ πολύ από καρδιάς κυρία Λαμπρακοπούλου για την όμορφη κουβεντούλα μας! Ευχαριστώ πολύ " Βιβλίο της παρέας"  για την φιλοξενία!

Για το Βιβλίο της Παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου