Ελευθερία Καλογνωμά | Άγρια Θάλασσα - Εκδόσεις Γράφημα ! Με την ματιά της Εύας Νάτση

 Η ζωή της Φιλιώς ήταν από νωρίς ένας πόλεμος. Όχι από εκείνους που ξεσπούν με κραυγές και όπλα, αλλά από τους άλλους, τους αόρατους – εκείνους που δίνουν οι ψυχές με τις σκιές τους.

Το παιδί μέσα της κουβαλούσε χρέη που δεν της αναλογούσαν, τραύματα κρυμμένα πίσω από σιωπές, κι έναν πατέρα που κάποιος του στέρησε τη φωνή, το όνομα, τη δικαίωση.

Κι εκείνη έμεινε να μεγαλώνει με μια απουσία που ούρλιαζε μέσα της, να φτιάχνει στο μυαλό της τις σκηνές που δεν έζησε, να χτίζει γύρω από τον πόνο ένα σώμα και μια ταυτότητα.

Δεκατρία χρόνια μετά, η γυναίκα που έγινε, επιστρέφει. Όχι για να διεκδικήσει συγγνώμες, αλλά για να επανορθώσει την αλήθεια. Όχι για να ζητήσει έλεος, αλλά για να στείλει στην κρίση τους ενόχους — ακόμα κι αν ανάμεσά τους είναι κι εκείνη.

Η επιστροφή της δεν είναι θρίαμβος. Είναι αποστολή.

Με το προσωπείο της ηρεμίας και την πανοπλία της ψυχρής λογικής, η Φιλιώ βυθίζεται ξανά εκεί όπου ξεκίνησαν όλα: στη βίλα της Βουλιαγμένης. Στο σπίτι που έγινε κάποτε νεκροταφείο αναμνήσεων.

Εκεί όπου κυριαρχεί ο Τζώρτζης Αμουργιανός, ένας άντρας τόσο ισχυρός όσο και επικίνδυνος, τόσο πατέρας όσο και αρχιτέκτονας της καταστροφής.

Εκεί πρέπει να φτάσει η αλήθεια. Ακόμα κι αν πρέπει να περάσει μέσα από σκοτεινά νερά, ψέματα, παιχνίδια εξουσίας, ενοχές και πάθη που αναπνέουν κάτω από το δέρμα.

Κι όσο προσπαθεί να μείνει αμετακίνητη, ο έρωτας τη βρίσκει απροετοίμαστη. Όχι ως φλόγα, αλλά ως ρωγμή.

Ο Παύλος. Ο Ιωσήφ.

Δυο άντρες. Δυο αντίθετοι κόσμοι. Δυο καθρέφτες.

Ο ένας είναι η οργή. Ο άλλος, το δίλημμα. Και οι δυο μαζί, η πρόκληση.

Η Φιλιώ, άλλοτε ακονισμένη σαν λεπίδα κι άλλοτε εύθραυστη σαν γυαλί, ακροβατεί ανάμεσα στην ανάγκη να θυμηθεί και στον πειρασμό να ξεχάσει. Ανάμεσα στην ψυχρή στρατηγική και στο θερμό αίμα που αναβλύζει ξανά, σαν να μην καταλάγιασε ποτέ.

Τι συνιστά τελικά προδοσία;

Το να συγχωρείς; Το να επιλέγεις τον έρωτα, ακόμη κι όταν σαρώνει το έδαφος της λογικής;

Ή το να προδώσεις τον εαυτό σου – εκείνο το κορίτσι που κάποτε έμεινε μόνο του στο σκοτάδι, κρατώντας μια υπόσχεση για δικαιοσύνη;

Η Άγρια Θάλασσα δεν προσφέρει απαντήσεις. Σε σπρώχνει να τις αναζητήσεις στα πιο ταραγμένα σου νερά.

Σε κάνει να αναρωτηθείς:

Εγώ, τι θα έκανα; Πόσο βαθιά θα βούταγα για την αλήθεια; Πόσα θα πρόδιδα για μια αγκαλιά;

Η Καλογνωμά υφαίνει ένα ψυχολογικό δράμα γεμάτο συγκρούσεις, πόθο, μυστικά και εκδίκηση. Η γραφή της —ωμή και ποιητική μαζί— αγγίζει το βάθος των χαρακτήρων της σαν νυστέρι. Δεν λυπάται. Δεν κάνει πίσω. Σε οδηγεί με αμείλικτη τρυφερότητα εκεί που πονάει.

Γιατί η εκδίκηση…

…ναι, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.

Μα κανείς δεν μας προειδοποίησε πως καθώς περιμένεις να κρυώσει, παγώνει πρώτα η καρδιά.

Κι ο πάγος, όσο σκληρός κι αν φαίνεται, σπάζει.

Θρυμματίζεται.

Και σκορπά παντού.

Όπως ακριβώς συνέβη με τη ζωή της εκείνη τη νύχτα…

Αλλά δεν τελειώνει εδώ.

Γιατί όταν η θάλασσα δεν ηρεμεί…

…κάποιος δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.

🔹 Το δεύτερο μέρος έρχεται.

Και αυτή τη φορά, δεν θα περιμένουμε να φουρτουνιάσει. Θα ρίξουμε πρώτοι άγκυρα στα σκοτεινά.