"ΙΑΝΟΣ" - Νατάσα Γκουτζικιδου, εκδόσεις ΑΥΓΕΡΗ. Με την ματιά της Εύας Νάτση!

 Ο Ιανός της Νατάσας Γκουτζικίδου δεν είναι απλώς ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Είναι ένα ψυχολογικό παιχνίδι με τον χρόνο, την ενοχή και την ανθρώπινη ταυτότητα. Από την πρώτη σελίδα, ο αναγνώστης νιώθει ότι μπαίνει σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Nιώθεις κάτι να κινείται κάτω από το δέρμα σου, σαν προαίσθηση. Ένας serial killer αφήνει πίσω του μια σειρά δολοφονιών, μα εκείνο που πραγματικά στοιχειώνει δεν είναι τα θύματα, είναι τα βλέμματα. Εκείνα που αντικρίζουν το παρελθόν και το αύριο ταυτόχρονα, όπως ο ίδιος ο Ιανός. Σκοτώνει με τελετουργική ακρίβεια, αφήνοντας πίσω του ένα αποτύπωμα σχεδόν φιλοσοφικό. Δεν επιλέγει τυχαία τα θύματά του. Κάθε φόνος είναι ένα μήνυμα. 

Στην καρδιά του μυθιστορήματος βρίσκεται η Έλενα Μαυρίδου, μια αστυνόμος που δεν κυνηγά απλώς έναν δολοφόνο. Κυνηγά τον χρόνο. Το παρελθόν που την στοιχειώνει και το μέλλον που φοβάται να αγγίξει. Η υπόθεση την φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό της, με λάθη που δεν εξομολογήθηκε ποτέ και με μυστικά που νόμιζε θα μείνουν θαμμένα. Η έρευνα μετατρέπεται σε καθαρτήριο. Κάθε νέα αποκάλυψη είναι και μια πληγή που ανοίγει. Κάθε στοιχείο, μια σταγόνα αλήθειας που την καίει.

Η Νατάσα Γκουτζικίδου καταφέρνει κάτι σπάνιο. Χωρίς να θυσιάζει τον ρυθμό και την αγωνία του αστυνομικού είδους, πλέκει μια αφήγηση βαθιά υπαρξιακή. Ο δολοφόνος, η Μαυρίδου, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, όλοι κινούνται σαν κομμάτια μιας σκακιέρας όπου το φως και το σκοτάδι δεν έχουν σαφή όρια. Κάθε τους κίνηση αποκαλύπτει και κάτι από το ανθρώπινο τέρας που κουβαλούν μέσα τους. Κι ο αναγνώστης, εγκλωβισμένος μέσα στο ίδιο παιχνίδι, αναγκάζεται να κοιτάξει κι εκείνος στον καθρέφτη.

Το μοτίβο του Ιανού, του θεού με τα δύο πρόσωπα, δεν λειτουργεί απλώς ως σύμβολο. Είναι ο πυρήνας του βιβλίου. Δύο πρόσωπα που κοιτούν σε αντίθετες κατευθύνσεις· το ένα προς το χθες, το άλλο προς το αύριο. Και ανάμεσά τους, ο άνθρωπος. Η στιγμή της επιλογής. Θα παραμείνει δέσμιος των σκιών του ή θα τολμήσει να περάσει στο φως; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα που θέτει η συγγραφέας, πίσω από κάθε σκηνή, κάθε διάλογο, κάθε σιωπή.

Η γραφή της είναι ώριμη, σχεδόν κινηματογραφική. Ξέρει πότε να κρατήσει την ανάσα του αναγνώστη και πότε να τον ρίξει στο κενό. Δεν χαρίζεται στους ήρωες, ούτε στον αναγνώστη. Ο ρυθμός ανεβαίνει, οι αποκαλύψεις πυκνώνουν, και το τέλος σε αφήνει γυμνό , όχι γιατί σε σόκαρε, αλλά γιατί σε ανάγκασε να δεις τον εαυτό σου μέσα από τον καθρέφτη του Ιανού.

Γιατί τελικά, ποιος είναι ο πραγματικός δολοφόνος; Αυτός που αφαιρεί ζωές ή εκείνος που σκότωσε μέσα του ό,τι ανθρώπινο είχε απομείνει; Πόσες φορές μπορεί ένας άνθρωπος να αλλάξει πρόσωπο προτού πάψει να αναγνωρίζει το δικό του; Και πόσες φορές κοιτάξαμε τον καθρέφτη, μα δεν είδαμε τον εαυτό μας, παρά μόνο τον φόβο μας;

Ο Ιανός δεν είναι απλώς ένα βιβλίο που θα σε κρατήσει ξύπνιο τη νύχτα. Είναι ένα βιβλίο που θα σε κρατήσει ξύπνιο μέσα σου.