ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΘΡΟΙΣΜΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣ", ΦΑΝΗ ΠΑΝΤΑΖΗ, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

   Η αγάπη της μάνας είναι σαν το θρόισμα. Ακόμα και αν δεν "είναι" η παρουσία της επί της γης, την ακούς, την νιώθεις, την αφουγκράζεσαι. Αυτό το θέμα διαπραγματεύεται, λοιπόν, το μυθιστόρημα της Φ.Πανταζή, την ορφάνια καταλύτη. Τη μητρική απώλεια. Η Μαρίνα μεγαλώνει με δυο γονείς που την αγαπούν σε ένα πλούσιο και γαλήνιο οικογενειακό περιβάλλον. Όταν "χάνει", όμως, τη μάνα της τα δεδομένα αλλάζουν άρδην. Η μητριά που ξεγέλασε τον πατέρα της για τις καλές προθέσεις της κάνει το βίο αβίωτο μέχρι να ενηλικιωθεί. Τι θα γίνει τελικά στη ζωή της Μαρίνας; Θα καταφέρει να ορθοποδήσει και να γαληνεύσει; 
   Ένα μυθιστόρημα με ήρωες πολλά πρόσωπα που σκιαγραφούνται επαρκώς από τη συγγραφέα και με βασικό άξονα την ορφάνια και τις επιπτώσεις στο ψυχισμό ενός παιδιού. Βέβαια, παράλληλα θίγεται και η απόρριψη που νιώθει ένα παιδί μέσα του, όταν αυτή εκδηλώνεται με έλλειψη ενδιαφέροντος και με πλήρη αδιαφορία από τη μητέρα που ζει. Όλοι οι ήρωες, η Μαρίνα, η Θάλεια, ο Στάθης, ο Αντώνης, η Μισέλ και η Πολυξένη παρουσιάζονται στο χαρτί ολοζώντανοι με δυνατά και τρωτά σημεία. Πρόσωπα που με τα πάθη, τα λάθη, τις δυνάμεις αλλά και τις αδυναμίες έχουν κάτι να σου πουν, κάτι να σε αγγίξουν. 
   Ο λόγος ρέει γρήγορα και με την απλότητά του κερδίζει τον αναγνώστη. Δε "μιλά" η Πανταζή αλλά οι ήρωες της με παλμό και ένταση. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο κινηματογραφικά χωρίς ο αναγνώστης να κουραστεί. Δε σας έχω παραθέσει ούτε στο ελάχιστο όσα διαδραματίζονται για να μη σας προιδεάσω. Το μόνο που θα ήθελα, ίσως, ήταν να ήταν λίγες σελίδες λιγότερο γιατί πάντα πιστεύω πως έτσι η δράση δεν χάνει έστω και λίγο το δυναμισμό της. 
   Με συγκίνησε "το θρόισμα της λεύκας". Πρώτον γιατί είναι ένα βιβλίο βαθιά κοινωνικό και ανθρώπινο αφού η ορφάνια σε στιγματίζει για πάντα και αλλάζει τις ισορροπίες σου συθέμελα όσο δυνατός και αν είσαι. Δεύτερον, γιατί μου έδωσε δύναμη να σκεφτώ πως όσο υπάρχουν οι δικοί μας άγγελοι στον ουρανό, θα έχουμε έναν φύλακα στο πλάι μας που μας προσέχει. Ύμνος στη μάνα αυτό το βιβλίο. Στη μανούλα που πέταξε ψηλά σαν αερικό αλλά η αγάπη της ακούγεται σαν το θρόισμα της λεύκας