ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΝΑΓΙΑ ΓΡΙΒΕΛΛΗ στην Λιτσα Λαμπρακοπούλου για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΝΑΓΙΑ ΓΡΙΒΕΛΛΗ

Βιογραφικό:  Η Νάγια Γρίβελλη γεννήθηκε το 1986 στην Τρίπολη και σήμερα ζει στο Ναύπλιο. Σπούδασε δασοπονία κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Περιβάλλοντος στη Μυτιλήνη. Μοιράζει τον ελεύθερο χρόνο της ανάμεσα στο διάβασμα και στη συγγραφή. Το «Δάσος από κεχριμπάρι» είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

 

Οπισθόφυλλο:

Γαλλία 1128. Ο μυστικός πόλεμος ανάμεσα στα πλάσματα της νύχτας παίρνει τέλος, και με τη νίκη των βρικολάκων, οι λυνξ εξαφανίζονται. Αιώνες αργότερα, στα μέρη όπου γράφτηκε αυτό που οι βρικόλακες και οι λυκάνθρωποι θεωρούσαν επίλογο της ιστορίας των λυνξ, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο των σκοτεινών πλασμάτων. Ο πόλεμος μεταξύ τους ξεκινά και πάλι. Η Μαρτέν ντε Λυνξ, η νεαρή αρχηγός των λυνξ, πρέπει να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για να προστατεύσει το είδος της. Όμως ο κόσμος της κλονίζεται όταν γνωρίζει τον Ζεράρ, τον μυστηριώδη βρικόλακα που μετακόμισε στην πόλη της. Η έλξη ανάμεσά τους μοιάζει δυνατότερη από τη δίψα της για αίμα κι από τον πόλεμο που θα τους φέρει αντιμέτωπους. Μια έλξη πιο δυνατή κι από τον χρόνο τον ίδιο…

Τίτλος: Δάσος από κεχριμπάρι 
Συγγραφέας: Νάγια Γρίβελλη
Σελ. 368 Διαστάσεις 14Χ21
Τιμή: 14,00 €
ΙSBN 978-618-5307-41-7
Ημερ. κυκλοφορίας 6/2018
Κωδικός: 1872

«Δάσος από κεχριμπάρι» είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος της Νάγιας Γρίβελλη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Είναι ένα σαγηνευτικό μυθιστόρημα με στοιχεία γοτθικής λογοτεχνίας γεμάτο ακατανίκητη έλξη, μοιραίο πάθος, ανεξάντλητο έρωτα, μυστήριο, αγωνία, φαντασία, ανατροπές. Σε παγκόσμια πρώτη, εισάγει ένα νέο είδος στα πλάσματα του σκότους, τους λυνξ. Ο πόλεμος μεταξύ βρικολάκων, λυκανθρώπων και λυνξ ανελέητος. Ο ισχυρός θα νικήσει ή ο έρωτας; 

ΠΡΟΦΙΛ ΣΤΟ FEBOOK:  https://www.facebook.com/naylynxian

Ποια ήταν η αφορμή ή το έναυσμα για να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Η μητέρα μου διάβαζε πάντα πολλά βιβλία, κι όταν σταματούσε το διάβασμα για να κάνει κάποια δουλειά, άφηνε τα βιβλία οπουδήποτε. Έτσι στο σπίτι μας υπήρχαν πάντα σκόρπια βιβλία κι εμένα μου άρεσε να κοιτώ τις εικόνες του εξωφύλλου ή τα γράμματα στις σελίδες, πριν ακόμα μάθω να τα διαβάζω. Ονειρευόμουν πάντα να έγραφα τα δικά μου βιβλία, που οι αναγνώστες μου θα ακουμπούσαν στα τραπεζάκια τους, όπως έκανε και η μητέρα μου. Έτσι όταν έμαθα να γράφω, ξεκίνησα να δημιουργώ και τις πρώτες ιστορίες μου.

Τι σημαίνει «γράφω» για εσάς;

Σημαίνει μοιράζομαι. Μοιράζομαι μια ιστορία, μοιράζομαι γνώσεις αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται τον πολύτιμο χρόνο τους μαζί μου!

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο στη ζωή σας το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συγγραφή;

Σίγουρα όλη η οικογένειά μου. Κάποιοι από αυτούς υπήρξαν έμπνευση και κάποιοι –όπως η αδερφή μου– πολύτιμη στήριξη, με πολλούς τρόπους.

 

Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πίσω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου σας, θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το παραλάβουμε;

Ένα από τα μηνύματα του βιβλίου, και σίγουρα το αγαπημένο μου, είναι πως οι άνθρωποι που μοιάζουν ήρεμοι και φιλήσυχοι, συχνά κρύβουν μέσα τους το δυναμισμό και την αποφασιστικότητα που απαιτείται για να αλλάξουν τις καταστάσεις και να προστατέψουν αυτούς που αγαπούν. Ακριβώς όπως η επιφάνεια του ποταμιού φαίνεται ατάραχη, μα το ίδιο το ποτάμι κρύβει μέσα του δυνατή ορμή.

Τι είδους βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε; Η Γοτθική λογοτεχνία ασκούσε από πάντα πάνω σας κάποια επιρροή ή μαγεία;

Μου αρέσει να διαβάζω διάφορα είδη βιβλίων. Συνήθως είναι ο τρόπος γραφής που με τραβάει σε ένα βιβλίο κι όχι η θεματολογία του. Οπότε μπορούμε να πούμε πως περισσότερο μου αρέσει να διαβάζω συγγραφείς κι αν κάποιος με κερδίσει, θα διαβάσω όποιο βιβλίο έχει γράψει. Ένας από αυτούς είναι και ο Μπραμ Στόκερ –από τους μεγαλύτερους γοτθικούς συγγραφείς– και ήταν αυτός που με τράβηξε με τη γραφή του στη γοτθική λογοτεχνία.

       Έχετε συγκινηθεί με κάποιο βιβλίο που έχετε διαβάσει;

Είχα νιώσει βαθιά συγκίνηση όταν τελείωσα το «100 χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Τα μηνύματα του ήταν δυνατά και κυρίως οικουμενικά, το Μακόντο θα μπορούσε να είναι η οικογένειά μου, η χώρα μου ή και ο κόσμος ολόκληρος και το νόημα (που αφήνω να το ανακαλύψετε) να παραμένει το ίδιο.

      Θέλετε να μας προτείνετε κάποιο βιβλίο;

          Πρόσφατα διάβασα το «Νησί των άπειρων ερώτων» της Νταΐνα Τσαβιάνο. Είναι ένα όμορφο                παραμύθι με ιστορίες που μπλέκονται στο χρόνο και στο χώρο, αλλά έχουν σαν κοινό σημείο τους την Κούβα.

        Με αυτό σας το βιβλίο έχω την εντύπωση ότι έχετε χτίσει ένα              περιβάλλον και χαρακτήρες με τους οποίους θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά βιβλία. Τι να περιμένουμε από εσάς, υπάρχει περίπτωση θα δούμε τη συνέχεια;

Πέρα από τους ήρωες του βιβλίου, συστήνω ένα νέο είδος, τους Λυνξ, που θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει σε πολλές ιστορίες Γοτθικής λογοτεχνίας. Με θέμα αυτό το νέο σκοτεινό πλάσμα, θα μπορούσα να γράψω κι άλλα βιβλία, δεν αποκλείω τίποτα. Αν και προσωπικά μου αρέσει να πειραματίζομαι με το χρόνο, τον τόπο και το είδος των ιστοριών μου πολύ, για να πω ότι θα παραμείνω σε ένα είδος λογοτεχνίας.

Μοιραστείτε μαζί μας μια φράση που σας αντιπροσωπεύει.

Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει δυνατότερο. Και σοφότερο, προσθέτω εγώ.

Για Το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου