ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΪΝ", του Μάριου Καρακατσάνη, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, με την ματιά της Κάτια Κρ.‎

Αυτή τη φορά ο Μάριος Καρακατσάνης Καρακατσάνης, με το έργο του και με με μια γραφή ωμή, αληθινή, μεστή, με σκηνές καταιγιστικές, μας συστήνει τον ίδιο μας τον εαυτό. Μας φορά, ένα μενταγιόν, καταραμένο, γεμάτο αρνητική ενέργεια και μας στήνει μπροστά στον καθρέφτη.

Μας κάνει να αναρωτιόμαστε για την ίδια μας την ύπαρξη.. μιας ύπαρξης, που δοκιμάζεται συνεχώς. Που παλεύει, μέσα από τα λάθη της, την ορμή της, να βρει μια δικαίωση. Μιας ύπαρξης, που συνεχώς θέτει ερωτήματα στο Θεό που τη δημιούργησε και απάντηση δεν πήρε ποτέ. Ή μήπως κάποτε κάποιοι την πηραν και δεν την άκουσαν? Ή μήπως καποιοι δεν ήθελαν να την ακούσουν? Ή μήπως αυτοί που την άκουσαν ήταν μόνο αυτοί που η ψυχή τους ήταν αγνή?
Το αίμα του Κάιν, με το πέρασμα των αιώνων, καταραμένο, έβαψε όλους τους αδύναμους και σιγά σιγά κατάφερε να τους "ποτίσει" με πάθη ανομολόγητα!
Αυτούς που στόλισαν τους ναούς, αυτούς που αρνήθηκαν να αγαπήσουν, τους εγωιστές και τους υποκριτές..... Αυτούς που τελικά προσκύνησαν στο δαίμονα! Στον Κάιν!!
Δεν θα πω την περίληψη του βιβλίου. Δεν πρέπει. Πολλοί θα το αγαπήσουν, πολλοί,θα δουν τον εαυτό τους, πολλοί θα το αφορίσουν!
Εγώ όμως πάντα είχα την εντύπωση, πως τα νήματα τα κινεί κάποιος... Ίσως εκεί ψηλά, που μας παρακολουθεί και περιμένει...
Μας αφήνει να πράξουμε κατά βούληση... να διαλέξουμε τον Θεό μας, να φτιάξουμε τις κοινωνίες μας,τις θρησκείες μας, να χτίσουμε με τον τρόπο που θέλουμε τους ναούς μας, να σκοτώσουμε, να αγαπήσουμε... Η απάντηση του είναι ένας Κάιν που μας τον στέλνει, να τον παλέψουμε.. Πώς αλλιώς θα νιώθαμε το μεγαλείο του καλού, αν δεν υπήρχε το κακο? καθώς διάβαζα το βιβλίο, μου ερχόταν συνεχώς μια εικόνα του Χριστού, ρακένδυτου, να προχωρεί, εγώ να ρωτώ και εκείνος να με κοίτα με ένα αμυδρό χαμόγελο.. Και ίσως Αυτό να θέλει...τα λάθη! Γιατί πώς αλλιώς? Εγώ έτσι ένιωσα το βιβλίο. Δεν ξέρω αν είναι σωστά όλα αυτά. Που ένιωσα διαβάζοντάς το... αν με ρωτήσετε με ποιον ήρωα ταυτίστηκα.. θα πω με κανέναν!
Είμαι άνθρωπος...... Αυτό μόνο!
Φίλε μου, ξεπεράσες τις προσδοκίες μου!!!!