ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ", Γιωτα Φώτου, εκδόσεις Ψυχογιός, με την ματιά της Lena Tsd

Θα ξεκινήσω με μια διαπίστωση, η οποία ισχύει και εν προκειμένω: μεγάλο ποσοστό συγγραφέων, γυναικών κατά βάση, που καταπιάνονται με το συγκεκριμένο είδος (αν και ως γνωστόν διαφωνώ με τις αυστηρές ταμπέλες), είναι εκπαιδευτικοί και κυρίως της Α/θμιας εκπαίδευσης.


 Εγώ θεωρώ ότι αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: ο ένας είναι ότι υπάρχει χρόνος για ενασχόληση με την εξαιρετικά απαιτητική (όπως νομίζω) δραστηριότητα της συγγραφής. Ο άλλος, ότι η καθημερινή συνύπαρξη με μικρουτσικους ανθρώπους, σε γεμίζει έντονα συναισθήματα. Θα με ενδιέφεραν κι οι απόψεις άλλων αναγνωστών.
 
Κατά τα άλλα, το Χώμα Βαφτηκε Κοκκινο με φτωχούς πλην τίμιους γαμπρούς, η Κόρη του Ήλιου ήθελε να παντρευτεί τον Γιο του Φεγγαριού αλλά όπως πάντα κατέληξε με τον Κακό Αγροκτημονα της Παολινας, αφού το έπαιξε Μπέτυ Αρβανίτη στο Κοροϊδάκι της Πριγκιπεσσας (Χρόνη σκασμος), Κλέφτες και Αρματωλοί η Μαγιά της Λευτεριάς (ιστορία δημοτικού και τέτοια), ατελείωτες καταξανθες που απορώ που βρέθηκαν στην Ελλάδα θαρρείς και είμαστε Φιλανδία, πρώτη φορά στο σινεμά (όπως λέμε αριστερά) και μνήμες από τον Δράκουλα ξεπροβάλουν, ένας (ολίγον ψηλός για Μαρκουλάκης) Γιούγκερμαν, μια μαμά Κατίνα Μάγισσα της Σμύρνης , ηρωίδα μεταξυ κατατονιας και Μανιας κι ένα (στυγερό η και όχι) έγκλημα. Λυρικές περιγραφές οδηγούν σε χρεια σφουγγαριστρας για τα σοροπια και είμαι που είμαι άυπνη, λίγο νυσταξα......😇