Είναι από τις φορές, που δεν είναι αναρίθμητες αλλά είναι ευτυχώς αρκετές, που τελειώνοντας την ανάγνωση ενός βιβλίου νιώθω τεράστια πληρότητα και ηθική ικανοποίηση για την επιλογή που έκανα. Από την πρώτη στιγμή κυκλοφορίας του "Το πέρασμα αντίκρυ", μου προξένησε το ενδιαφέρον για δυο λόγους.
Πρώτον, το θέμα του δε το συναντούμε στα ιστορικά μυθιστορήματα και δεύτερον δεν είχα διαβάσει άλλο μυθιστόρημα του ίδιου συγγραφέα ενώ είχα ακούσει πολύ καλές κριτικές για την συγγραφική του παραγωγή.
Τίτλος, λοιπόν, ιδιαίτερος και σημειολογικός . "Το πέρασμα αντίκρυ" διαπραγματεύεται τις συνθήκες ζωής των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου μέχρι το 1989 που πέφτει το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα. Συγκεκριμένα, το 1955 πέντε νέοι Βορειοηπειρώτες επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα και να βρεθούν στην Ελλάδα. Από αυτούς μόνο ο Οδ.Στάικος τα καταφέρνει και βρίσκεται τελικά να διαπρέπει στην Αμερική . Το 1989 με την πτώση του τείχους και την κατάρρευση του κομμουνισμου του Χότζα ο Στάικος γυρνά. Εκεί θα δει ξανά τους δικούς του και θα μάθει τι μεσολάβησε για την πατρίδα του και όσους αγαπά το διάστημα της απουσίας του.
Ένα οδοιπορικό ρεαλιστικό και γλαφυρό το τελευταίο πόνημα του Θ.Δεύτου που σέβεται τον πονεμένο λαό της περιοχής εκεί και τον ιστοριοδίφη αναγνώστη που διψά για γνώση με ακρίβεια. Η γραφή του συγγραφέα κατορθώνει να απεικονίσει με παραστατικότητα όσα δεινά πέρασε για χρόνια η μειονότητα της Β.Ηπειρου. Με όπλο του την έρευνα σε βάθος αποτυπώνει στις ιστορίες των ηρώων του τα γεγονότα που στιγμάτισαν μια εποχή. Αγγίζει με σεβασμό ένα κεφάλαιο που πονά την Ελλάδα. Ο Χότζα βασάνισε κόσμο που δεινοπάθησε . Συνθήκες ζωής εξευτελιστικές παρελαύνουν σαν ντοκουμέντα και η αφήγηση έχει έντονα ρεαλιστικό χαρακτήρα.
Στην αρχή διεισδύει στην πλοκή γράφοντας για το 1989 και όσα συνέβησαν, τα οποία σηματοδοτούν την επιστροφή στις ρίζες του κεντρικού ήρωα. Όταν ο Οδυσσέας βρίσκεται στη γη που μεγάλωσε και πανηγυρίζει για την επάνοδο και για την επανένωση με τους οικείους του ο Δεύτος με χρονικές μετατοπίσεις στο παρελθόν μας προσφέρει απλόχερα βαθιά συγκινητικές ιστορίες ζωης που όχι μόνο διαπερνούν την ψυχή μας αλλά και μας σοκάρουν. Ομολογώ πως αυτό το μυθιστόρημα φωτίζει σαν φάρος κομμάτια της ιστορίας που αγνοούσα με τρόπο σαφή και κυρίως χωρίς μελό και εθνικιστικές κορώνες.
Είναι από τα μυθιστορήματα που τα χαρακτηρίζεις θησαυρό . Χωρίς υπερβολή αισθάνομαι πως αποκόμισα πάρα πολλά, γιατί εκτός από τις πληροφορίες του, μέσα στις σελίδες του υπήρχαν αποστάγματα σοφίας... Άλλωστε δεν μπορεί λαός να σταθεί αν δε γνωρίζει το παρελθόν ... άνθρωπος δε μπορεί να προχωρήσει αν δε γνωρίζει την ταυτότητα του. Κύριε Δεύτο, σ ευχαριστώ για αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο που συγκινεί και διδάσκει. Μέσα από τέτοια λογοτεχνικά πονήματα περνάμε αναγνωστικά απέναντι, στην γνώση.
Βαθμολογία:9.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου