Η Λυδία και ο Ανδρέας σε νέες περιπέτειες ... αυτός θα μπορουσε να είναι ο εναλλακτικός τιτλος του βιβλίου . Οι μεγάλες οι αγάπες έχουν σκαμπανεβάσματα , εμπόδια και αυτά είναι που τις κάνουν να φλέγονται και να κατακαίουν τα σωθικά όσων τις ζουν . Οι παραφοροι έρωτες πονάνε , υποφέρουν , ματώνουν και αρχίζουν πάλι από την αρχή.
Εδώ, λοιπόν, η συγγραφέας της αγάπης, όπως την αποκαλώ, Έλενα Αντώνιου, πιάνει την ιστορία από εκεί που την άφησε στο προηγούμενο της βιβλίο "Τα δάκρυα του παθους". Παρακολουθούμε το ζευγάρι που μας θυμίζει πολλές φορές την δίκη μας παράφορη αγάπη , τη Λυδια και τον Ανδρέα να γίνονται στόχος κακόβουλων εχθρών και επιχειρηματικών συμφερόντων και να περνάνε από χίλια κύματα . Δεν έχει τόσο σημασία να σας αφηγηθώ στοιχεία της πλοκής . Σε τέτοια μυθιστορήματα με έντονη κινηματογραφική δράση έχοντας στο κέντρο δράσης τους το αισθηματικό υπόβαθρο δεν χρειάζεται να δώσεις βαρυτητα ιδιαίτερα στην υπόθεση , καθώς οι εξελίξεις τρέχουν σαν άλογα κούρσας και η καρδιά χτυπά σε παλμό αγάπης και έρωτα . Πολύ απλά αποπνέουν συναισθήματα και ο αναγνωστης ακολουθεί τους ήρωες και ενδεχομένως νοσταλγεί , θυμάται ή συμπάσχει με τους πρωταγωνιστες του .
Η Αντώνιου με άμεσο και παραστατικό τρόπο γραφής σε καθηλώνει . Ξεκινάς την αναγνωση και δεν αντιλαμβάνεσαι ποσό γρήγορα ολοκληρώνεται . Οι σκηνές είναι έντονες , οι διάλογοι καθημερινοί και οι ήρωες έχουν στοιχεία σύγχρονα με σκέψεις που λίγο πολύ κάνουμε όλοι . Αυτό θεωρώ πως είναι η επιτυχία αυτό του βιβλίου . Γίνεσαι δέσμιος μιας σύγχρονης ιστοριας αγάπης που συγκινεί .
Ομολογώ πως το "Μετά τα δάκρυα του παθους" μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο μέρος . Ίσως η περιέργεια για το τι απέγιναν οι ήρωες , αν οι αγάπες τελικά επιβιώνουν και δε ξεφουσκώνουν , ο περιεκτικός τρόπος απόδοσης και η αδυναμία που τρεφω για τον Ανδρέα , γιατί μου θυμίζει την μεγάλη αγάπη της καρδιάς μου με έκαναν να λατρεψω αυτό το βιβλίο . Φανταστείτε πως τα καθαρά αισθηματικά μυθιστορήματα συνήθως τα βαριέμαι ,γιατί ξέρω εκ προοιμίου τι θα συμβεί και κυρίως πως ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα . Αυτή όμως είναι η διαφορά της Αντώνιου με αλλά βιβλία παρόμοιου ύφους . Μια καθημερινή ιστορία αγάπης , την ζωγραφίζει με δροσερές πινελιές γραφής και ήρωες που πατάνε στη γη . Γιατί ο έρωτας μπορεί να νιώθουμε πως μας κάνει να πετάμε , πως μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα αλλά δε παύουμε να θελουμε να πιστεύουμε στην ουσία του .
Βαθμολογία :9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου