Χαίρομαι όταν διαβάζω πονήματα νέων συγγραφέων και ενθουσιάζομαι όταν διαπιστώνω πως είναι αξιόλογα. Τη Μαργαρίτα Χαντζιάρα δεν την ήξερα, απλά το μυθιστόρημα της «Σήψη» κέντρισε το ενδιαφέρον μου με τον ιδιαίτερο και συμβολικό τίτλο καθώς και το καλαίσθητο εξώφυλλο του. Σίγουρα έχει απαιτήσεις το αστυνομικό μυθιστόρημα που έχουν να κάνουν με το στήσιμο της πλοκής από την αρχή ως το τέλος του, τους καλά δομημένους χαρακτήρες και το λόγο που ρέει με ένταση. Σε αυτά, λοιπόν, τα σημεία η «Σήψη» ήταν προσεγμένη και άρτια δομημένη.
Η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος Έμιλυ Χατζηπέτρου και η ομάδα της αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο της δολοφονίας ενός αγαπημένου κωμικού ηθοποιού, ο οποίος ήταν το θύμα ενός ειδεχθούς εγκλήματος. Ακολουθεί αμέσως μετά η δολοφονία τους τέως συνεργάτη του. Τι συνδέει αυτά τα δυο εγκλήματα και ποιος ο ρόλος της δίδυμης αδερφής της Έμιλυ;
Λοιπόν, η ιστορία ξεκινά και η συγγραφέας παρουσιάζει τους κεντρικούς ήρωες. Κάθε κεφάλαιο έχει τίτλο που προϊδεάζει για το περιεχόμενο του και βήμα βήμα ξετυλίγεται η δράση. Παρατίθενται τα στοιχεία που ψάχνουν οι αστυνομικοί τα οποία ερευνώνται για να δέσουν την υπόθεση και όλα αυτά γίνονται με τρόπο αβίαστο και κινηματογραφικό. Παράλληλα, μεσολαβούν κάποια εμβόλιμα κεφάλαια που είναι οι σκέψεις του δολοφόνου, ο οποίος αν και αποκαλύπτεται στο τέλος του βιβλίου αυτές δίνουν ξεκάθαρα τον ψυχισμό του θύτη. Χωρίς να κάνει καθόλου κοιλιά η πλοκή στήνεται με τρόπο παραστατικό και ρεαλιστικό και οι αναγνώστες συμμετέχουν νοερά στην έρευνα της αστυνομίας. Η τελευταία φέρνει στην επιφάνεια θέματα που έχουν να κάνουν με την κακοποίηση σε όλα τα επίπεδα και αναδεικνύει περίτρανα πως είναι μια κατάσταση νοσηρή και δυστυχώς χρειάζεται θέληση και τόλμη για να αντιμετωπιστεί. Η συγγραφέας απλώνει τη βασική της θεματική σε πτυχές του me too, χωρίς να επικεντρώνεται σε αυτό, τονίζοντας ωστόσο πως η σιωπή οδηγεί στη σήψη της κοινωνίας. Πολλές φορές οι άνθρωποι φοβούνται να αναμετρηθούν με όσους τους βλάπτουν, γιατί νιώθουν αδύναμοι μπροστά στους κοινωνικά ισχυρούς, όμως δεν πρέπει να σταματήσουμε να φωνάζουμε πως είμαστε πλάι στα θύματα και οι θύτες πρέπει έστω και καθυστερημένα να τιμωρούνται. Επίσης, στο βιβλίο θίγεται επαρκώς το θέμα της υιοθεσίας και της αναδοχής με τρόπο άμεσο προβάλλοντας περίτρανα την τραγικότητα κάποιων προσώπων που είναι οι άτυχοι της κοινωνίας.
Δεν ήξερα πως η Έμιλυ είναι πρωταγωνίστρια σε σειρά αστυνομικών ιστοριών και μάλιστα πως αυτή είναι η δεύτερη. Σε αυτό το βιβλίο ενώ κλείνει η υπόθεση και ολοκληρώνεται ξεκινά στο τέλος μια νέα τρίτη ιστορία αφήνοντας μια έντονη γεύση αγωνίας για τη συνέχεια. Η Έμιλυ και η δίδυμη αδερφή της προξενούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη καθώς η κάθε μία είναι αλτρουίστρια αλλά το εκδηλώνει διαφορετικά. Με άλλη δυναμική και με άλλη στάση ζωής. Η μια η αστυνομικός που θέλει να ζωές και να πολεμά το κακό και η Άννα, η γυναίκα που βοηθά τους πάντες και παλεύει για ιδανικά. Επιπλέον, οι ήρωες που είναι συνοδοιπόροι τους ηθογραφούνται επαρκώς αλλά την παράσταση δεν παύουν να κλέβουν οι αδερφές Χατζηπέτρου. Δε γίνεται να μην σταθώ στο σκυλί της ιστορίας, που άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου, το οποίο ανοίγει και κλείνει την πλοκή με τρόπο ιδιαίτερο και καθοριστικό.
Η γραφή είναι στρωτή και η κάθε πρόταση δίνει απλόχερα εικόνα στο μυαλό σου. Μου άρεσε το προσεγμένο λεξιλόγιο, το οποίο ήταν πλήρως εναρμονισμένο με την πλοκή και τους ήρωες. Είναι ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα με κοινωνικές προεκτάσεις το οποίο είναι καλογραμμένο και άρτιο, που διαβάζεται απνευστί.
Μπράβο στη συγγραφέα για αυτό το πόνημα και θεωρώ πως αν συνεχίσει έτσι θα πρωταγωνιστήσει στον ιδιαίτερο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Χρειαζόμαστε νέες παρουσίες με φρέσκια πνοή στη γραφή χωρίς κλισέ και τσιτάτα. Δεν γίνεται να μην κάνω αναφορά στον εκδοτικό οίκο «Κύφαντα» που εκδίδει ποιοτικά αστυνομικά μυθιστορήματα. «Σήψη», λοιπόν και θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος και θα σας κάνει ανυπόμονους για τη συνέχεια.
Βαθμολογία:9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου