Ποιος είπε ότι οι πιο τρομακτικές ιστορίες λέγονται μόνο τη νύχτα; Όταν ο αστυνόμος Στάβαρης και η σύντροφός του Πέρσα βρέθηκαν αποκλεισμένοι στο σπίτι τους την περίοδο της καραντίνας, δεν ήξεραν πως μαζί τους είχε κλειστεί και ο απόηχος τεσσάρων ανεξιχνίαστων θανάτων. Μια κούτα Α4, γεμάτη φακέλους και φαντάσματα του παρελθόντος, γίνεται το κλειδί για μια υπόθεση που δεν έπρεπε ποτέ να ανοίξει.
Αυτοκτονίες ή καλοστημένοι φόνοι; Τέσσερις άνθρωποι, τέσσερα άψυχα σώματα και μια λεπτή κλωστή που τους συνδέει. Ένα δαχτυλίδι δίπλα σε ένα κινητό, ένα παρατημένο εισιτήριο σινεμά, μια συναυλία στη Ρώμη, ένας γερός και περίτεχνος κόμπος. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κάθε αντικείμενο είναι μια σκιά που ψιθυρίζει την αλήθεια. Και κάθε σκιά θέλει εκδίκηση.
Ο Αντώνης Ζερβός δεν γράφει απλώς μια αστυνομική ιστορία. Δημιουργεί ένα γρίφο υψηλών απαιτήσεων, ένα πνευματικό escape room όπου κάθε απόφαση είναι θανάσιμη. Ο Στάβαρης βυθίζεται σε μια άβυσσο που μοιάζει να τον καλεί κοντά της, ενώ η Πέρσα προσπαθεί να τον κρατήσει στην επιφάνεια. Όμως, όταν κυνηγάς έναν αόρατο εχθρό, ποιος σου εγγυάται ότι δεν σε κυνηγάει κι εκείνος;
Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός. Οι ανατροπές είναι τόσο απρόβλεπτες που κάνουν το αίμα να παγώνει. Η ατμόσφαιρα, σκοτεινή και σχεδόν κλειστοφοβική, θυμίζει τις πιο ανατριχιαστικές σελίδες της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο Ζερβός παίζει με τον αναγνώστη όπως η γάτα με το ποντίκι: του δίνει στοιχεία, του επιτρέπει να κάνει υποθέσεις, αλλά κάθε φορά που νομίζει πως έχει βρει τη λύση, ανατρέπει τα πάντα.
Τελικά, οι λεπτομέρειες είναι εκείνες που ολοκληρώνουν το πορτρέτο ενός δολοφόνου. Το ερώτημα είναι: πόσο κοντά μπορείς να κοιτάξεις το τέρας, πριν σε καταπιεί κι εσένα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου