Θα προσπαθήσω να σας πω όσα γίνεται λιγότερα για την υπόθεση του βιβλίου γιατί δεν θέλω να προδώσω την ιστορία της Ισμήνης! Θα σας πω όμως τι ένιωσα, τι μου άφησε!
Είναι ένα βιβλίο γεμάτο ελπίδα και αισιοδοξία! Μιλάει για το πόσο όμορφη είναι η ζωή με τα χαρούμενα και τα λυπημένα της γιατί όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Η ζωή και ο θάνατος είναι κάτι αναπόφευκτο το θέμα είναι τι κάνουμε στο ενδιάμεσο, πώς ξοδεύουμε τον χρόνο που μας χάρισε η ζωή! Γιατί η ζωή είναι ταξίδια, γεύσεις, αρώματα, χρώματα, φως σκοτάδι, αστέρια αγκαλιές αγάπη και πολλά πολλά άλλα!!!!!
Σε κάποια σημεία συγκινήθηκα, σε κάποια άλλα έκλαψα για τα καλά, όχι όμως από λύπη, όχι από στεναχώρια ( κι αυτό για να το καταλάβω έπρεπε να το διαβάσω δύο φορές ολόκληρο και άλλη μία αποσπασματικά) αλλά επειδή συνηδητοποιησα ότι καποιες φορές ξεχνούσα να ζω! Κλείνοντας λοιπόν σας εκλιπαρώ: Ζήστε! Ζήστε το τώρα , όχι σαν να μην υπάρχει αύριο - γιατί το αύριο πάντα θα υπάρχει- αλλά σαν να είναι σήμερα η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σας!!!!!
Σε ευχαριστώ Κώστα για αυτό το εκπληκτικό ταξίδι!!!!!!!!
Συγχαρητήρια , το κάθε σου βιβλίο που διάβασα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου αλλά αυτό εδώ πραγματικά το έχω σαν πολύτιμο θησαυρό!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου