Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ", Ελέμη Κεκροπούλου, εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

 Η Ελένη Κεκροπούλου επέστρεψε με ένα μυθιστόρημα διαφορετικό από όσα μας συνήθισε. "Το άλλο μισό" πραγματεύεται την απιστία στο γάμο μέσα από την ιστορία της Τζένης και του Αντρέα. Είχαν μια αγάπη δυνατή, έναν γάμο με θεμέλια μέχρι που αυτός κλονίστηκε. Άραγε, θα βγούνε αλώβητοι; Θα ορθοποδήσουν; 


Μια ρεαλιστική και καθημερινή ιστορία διάλεξε η συγγραφέας για να αποτυπώσει ρεαλιστικά την απιστία και τις συνέπειες της. Εκτός από την κεντρική ιστορία πλάι σε αυτήν εγκιβωτίζει και άλλες θεματικά όμοιες που όμως όλες τελικά προβάλλουν το μεγαλείο της αγάπης και της συγχώρεσης . Πάνω από όλα αυτές οι έννοιες οι τόσο ισχυρές είναι που δυναμώνουν μετά τη φουρτούνα και βγαίνει το ουράνιο τόξο. Οι δοκιμασίες είναι εμπόδια. Έτσι, αναδεικνύονται πρακτικά και αυθόρμητα τα συναισθήματα και το εύρος τους. Οι μεγάλες αγάπες βγαίνουν νικήτριες, γιατί έχουν μάθει να υπομένουν και να συγχωρούν, οταν πραγματικά υπάρχουν. 
Παράλληλα η συγγραφέας μας αναδεικνύει με παραστατικό τρόπο τα προβλήματα που υπάρχουν στους γάμους ετών αλλά και στους πρόσφατους. Ένα εγχειρίδιο για το γάμο και την μοιχεία θα το χαρακτήριζα αυτό το βαθιά κοινωνικό και ανθρώπινο μυθιστόρημα που είναι πέρα για πέρα αληθινό και ακολουθεί την εποχή μας, η οποία χαρακτηρίζεται από τη ρήξη και την κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις. Παράλληλα εκτός από το βιωματικό και άκρως ζωντανό του ύφος, σύμμαχος στο να σε κατακτήσει αυτό το βιβλίο είναι η φοβερή γραφή. Με πλούσιο, λογοτεχνικό και μεστό λόγο η Κεκροπούλου γεννά μέσα σου συναισθήματα και πυροδοτεί σκέψεις ενδεχομένως μύχιες. Η ηθογράφηση είναι άψογη και οι ήρωες δεν σε αφήνουν αδιάφορο ο καθένας με τον τρόπο του. 
Μου άρεσε ο εξομολογητικός τόνος της κεντρικής ηρωίδας που την ένιωσα φίλη μου και μητέρα μου, γιατί αφουγκράστηκα τις έννοιες της και τα βάσανα που πότισαν την καρδιά της. Τη συμπόνεσα τη Τζένη, γιατί θα μπορούσε στη θέση της να είμαστε όλες εμείς οι γυναίκες που αγαπάμε με πάθος και προδωθήκαμε. Το πώς το έζησε όλο αυτό η Τζένη θα σας το δείξει η Κεκροπούλου με τον τρόπο που δίνει τη λύση της πλοκής. Μου άρεσε. Εκτός από τη σύγχρονη φύση του κεντρικού θέματος και την εξαιρετική γραφή με κέρδισε το γεγονός πως διαβάζεται ασθματικά και πέτυχε να με χαλαρώσει μετά από μια έντονη μέρα κάνοντας με να αναλογιστώ κάποια πράγματα. Σίγουρα αυτό το βιβλίο δεν έχει καμία σχέση ούτε με όσα ιστορικά μυθιστορήματα παρέδωσε στο αναγνωστικό κοινό αλλά ούτε με τα κοινωνικά της πονήματα . Είναι διαφορετικού ύφους, όμως, πάντα το αποτέλεσμα την δικαιώνει αφού τα δείγματα της γραφής της την καθιστούν να κατέχει ξεχωριστή θέση στο λογοτεχνικό πάνθεο

Βαθμολογία :9/10

1 σχόλιο:

  1. Σήμερα μόλις βρίσκω την ευκαιρία να σας γράψω. Διάβασα την κριτική σας με ευχαρίστηση και έκπληξη. Νομίζω ότι το βιβλίο μου αυτό το καταλάβατε θαυμάσια. Πολλοί μου λένε να μείνω στα ιστορικά μυθιστορήματα, και μάλιστα μου κουνούν και το δάχτυλο. Εσύ είσαι μόνο γι' αυτό το είδος. Ωστόσο για να είμαι ειλικρινής, κάθε τόσο μπαίνω στον πειρασμό να ασχοληθώ με κάτι σύγχρονο, κάτι που καίει και πονάει, γιατί πάντα μου άρεσε να διεισδύω στις προσωπικότητες των ανθρώπων που παραπαίουν, που χάνουν την πυξίδα, που δεν συναντούν τον εαυτό τους, προσπαθώντας να βρω ερμηνείες για τη μια ή την άλλη συμπεριφορά και να προτείνω ίσως (έμμεσα πάντα και διόλου διδακτικά, γιατί δεν το έχω, ποτέ δεν το είχα, ούτε με τα παιδιά μου) κάποιες λύσεις από την πείρα μου των εξήντα πέντε χρόνων ζωής, στην οποία συμπεριλαμβάνονται τα πάντα: χαρές, λύπες, αγώνες, πτώσεις, ανορθώσεις, χαστούκια, απορρίψεις, και το βαρύτερο πένθος που μπορεί να περάσει κανείς... Τα έχω ζήσει όλα, αυτά με έχουν χτίσει, και σήμερα αισθάνομαι αγάπη και σεβασμό για τον εαυτό μου, τον μόνο άνθρωπο στον οποίο μπορώ στηριχθώ και να αντλήσω κουράγιο, κι αν μπορώ μέσα από τα βιβλία μου να δώσω ένα χέρι βοήθειας, παρηγοριά, ή κυρίως τροφή για σκέψη που απελευθερώνει, αυτό είναι που μου δίνει άφατη χαρά, πραγματική χαρά που μοιάζει σχεδόν με ευτυχία. Μια βιβλιοπώλισσα της συμφοράς που επικεντρώνει σε βιβλία άλλου τύπου, και αγνοεί ότι ένα βιβλίο πρέπει να έχει σώμα, σάρκα και αίμα, είπε «Κακώς το έγραψε αυτό η Κεκροπούλου. Δεν ήταν καλό. Μόνο στα ιστορικά μυθιστορήματα έχει επιτυχία». Φαντάστηκα γιατί το είπε: χωρισμένη, απατημένη, μισημένη και μισούσα θανασίμως τον πρώην σύζυγο που παντρεύτηκε μια άλλη. Μάλλον, χτύπησα μια φλέβα που πονάει. Ε, αυτό ακριβώς μ' αρέσει να κάνω. Σας ευχαριστώ πολύ. Ελένη Κεκροπούλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή