Οι περισσότεροι γνωρίζετε πως ο Σεμπαστιαν Φιτζεκ συγκαταλέγεται στους αγαπημένους μου συγγραφείς και για να είμαι ειλικρινής ίσως είναι στην κορυφή τους. Για ακόμα μια φορά μου απέδειξε πως δεν πρόκειται να φύγει από εκεί. Ξέρω καλά πως σε κάποιους δεν είναι καθόλου αρεστός για συγκεκριμένους λόγους. Σεβαστό, γούστα είναι αυτά.
Το τελευταίο του μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα μου άρεσε ιδιαίτερα. Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα με κράτησε σε εγρήγορση και μου επιφύλαξε ένα δυνατό φιναλε. Τα βιβλία του είναι ορισμός του page turner και όχι άδικα, γιατί είτε σου αρέσει είτε όχι, σαν συγγραφέας δεν υπάρχει περίπτωση να μη σου κεντρίσει το ενδιαφέρον ή να βαρεθείς . Κατορθώνει πάντα να καταπιάνεται με ένα σκληρό θέμα, να σε εντάσσει στον χώρο και στον χρόνο και να σε κάνει με συγγραφικά τεχνάσματα δέσμιο της δράσης. Μετρ στο ψυχολογικό θρίλερ χρησιμοποιώντας χαρακτήρες που τους σκιαγραφεί άψογα και κυρίως άμεσα σε εντάσσει στη δράση και εκτινάσσει την αδρεναλίνη σου . Σε κάποια σημεία η πλοκή φαντάζει λίγο για μερικούς υπερβολική ή γεμάτη συμπτώσεις αλλά όλα μέσα στο βιβλίο είναι σωστά τοποθετημένα, σε ιδανικές δόσεις και μελετημένα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Σίγουρα δε σε αφήνει να βαρεθείς και πάντα η λύση του μυστηρίου σε αφηνει με το στόμα ανοικτό. Αναλογικά με το είδος γραφής που εκπροσωπεί έχουμε ένα πάντα καλοδουλεμένο αποτέλεσμα.
Εδώ, λοιπόν πιο συγκεκριμένα, ο Φιτζεκ ασχολείται με έναν εγκληματία που κακοποιεί μέχρι θανάτου παιδιά. Το τελευταίο του θύμα, ο Μαξ δε βρέθηκε και ο πατέρας του θα κάνει κάτι παράτολμο για να μάθει την αλήθεια για το γιο του. Με ψεύτικη ταυτότητα θα εισαχθεί στο ίδρυμα που νοσηλεύεται αυτός ο ψυχασθενής δολοφόνος και θα κάνει τα πάντα για να μάθει τι απέγινε ο Μαξ.
Δεν επιδίδεται ο συγγραφέας στις ενδελεχείς περιγραφές κακοποίησης παιδιών . Απλά το χρησιμοποιεί ως βάση για να ξεδιπλώσει την υπόθεση . Σε όσα βιβλία του διάβασα στο τέλος επεξηγούνται όλα και συνήθως αποκαλύπτεται ένα θέμα που έχει να κάνει με ψυχιατρική ή ψυχολογία που δίνει τη λύση του μυστηρίου και ο Φιτζεκ έχει ως άσσο στο μανίκι . Όλες οι απαντήσεις δίνονται στον αναγνώστη στο φιναλε. Εξηγεί παραταστατικα πως συνδέονται τα στοιχεία μεταξύ τους. Ακόμα και να σου περάσουν κάποια πράγματα από το νου κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης η δύναμη του Φιτζεκ είναι πως ο ίδιος έχει την μαγική ικανότητα να σε ξαφνιάζει και να σε αφήνει εκστασιασμένο εσένα που είσαι αναγνώστης του.
Σίγουρα για όσους δεν είναι ο Φιτζεκ στις προτιμήσεις τους, υπάρχουν ενστάσεις. Όμως, αυτό είναι η μαγεία των βιβλίων. Σκέφτεσαι, προβληματίζεσαι, συζητάς, αναρωτιέσαι .
Πάντα το αγαπημένο μου βιβλίο από το συγγραφέα θα είναι η θεραπεία. Το πρώτο δικό του που διάβασα και με έκανε να τον ακολουθώ αναγνωστικά. Εξίσου με συνεπήρε "Η θέση 7Α". Το τελευταίο του μυθιστόρημα το λάτρεψα. Έγινε προέκταση του χεριού μου. Κάποιοι είπαν πως τους θύμισε βιβλίο άλλου συγγραφέα. Για μένα αυτό δεν έχει καμία σημασία. Είναι ο ιδανικός σε αυτό που κάνει. Στο ψυχολογικό θρίλερ πέτυχε να κάνει να έχει φανατικό κοινό, που τον αγαπά και ο Σεμπαστιαν σε ανταπόδοση σου υπόσχεται να μην σε αφήσει σε ησυχία μέχρι να τελειώσεις την αναγνωση του εκάστοτε μυθιστορηματος του. Αυτό από μόνο του θέλει τέχνη και τεχνική.
Βαθμολογία :9,5/10
Εδώ, λοιπόν πιο συγκεκριμένα, ο Φιτζεκ ασχολείται με έναν εγκληματία που κακοποιεί μέχρι θανάτου παιδιά. Το τελευταίο του θύμα, ο Μαξ δε βρέθηκε και ο πατέρας του θα κάνει κάτι παράτολμο για να μάθει την αλήθεια για το γιο του. Με ψεύτικη ταυτότητα θα εισαχθεί στο ίδρυμα που νοσηλεύεται αυτός ο ψυχασθενής δολοφόνος και θα κάνει τα πάντα για να μάθει τι απέγινε ο Μαξ.
Δεν επιδίδεται ο συγγραφέας στις ενδελεχείς περιγραφές κακοποίησης παιδιών . Απλά το χρησιμοποιεί ως βάση για να ξεδιπλώσει την υπόθεση . Σε όσα βιβλία του διάβασα στο τέλος επεξηγούνται όλα και συνήθως αποκαλύπτεται ένα θέμα που έχει να κάνει με ψυχιατρική ή ψυχολογία που δίνει τη λύση του μυστηρίου και ο Φιτζεκ έχει ως άσσο στο μανίκι . Όλες οι απαντήσεις δίνονται στον αναγνώστη στο φιναλε. Εξηγεί παραταστατικα πως συνδέονται τα στοιχεία μεταξύ τους. Ακόμα και να σου περάσουν κάποια πράγματα από το νου κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης η δύναμη του Φιτζεκ είναι πως ο ίδιος έχει την μαγική ικανότητα να σε ξαφνιάζει και να σε αφήνει εκστασιασμένο εσένα που είσαι αναγνώστης του.
Σίγουρα για όσους δεν είναι ο Φιτζεκ στις προτιμήσεις τους, υπάρχουν ενστάσεις. Όμως, αυτό είναι η μαγεία των βιβλίων. Σκέφτεσαι, προβληματίζεσαι, συζητάς, αναρωτιέσαι .
Πάντα το αγαπημένο μου βιβλίο από το συγγραφέα θα είναι η θεραπεία. Το πρώτο δικό του που διάβασα και με έκανε να τον ακολουθώ αναγνωστικά. Εξίσου με συνεπήρε "Η θέση 7Α". Το τελευταίο του μυθιστόρημα το λάτρεψα. Έγινε προέκταση του χεριού μου. Κάποιοι είπαν πως τους θύμισε βιβλίο άλλου συγγραφέα. Για μένα αυτό δεν έχει καμία σημασία. Είναι ο ιδανικός σε αυτό που κάνει. Στο ψυχολογικό θρίλερ πέτυχε να κάνει να έχει φανατικό κοινό, που τον αγαπά και ο Σεμπαστιαν σε ανταπόδοση σου υπόσχεται να μην σε αφήσει σε ησυχία μέχρι να τελειώσεις την αναγνωση του εκάστοτε μυθιστορηματος του. Αυτό από μόνο του θέλει τέχνη και τεχνική.
Βαθμολογία :9,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου