Κριτική – Το πέρασμα στην Αμοργό του Χρήστου Νομικού - εκδόσεις ΠΝΟΗ. Με την ματιά της Εύας Νάτση

 

Η Αμοργός δεν είναι απλώς τόπος. Ειναι ανάσα φωτός και αλμύρας, είναι η μνήμη που τρυπώνει σαν θαλασσινό αεράκι και γίνεται τραγούδι μέσα στην ψυχή. Ο Χρήστος Νομικός, ποιητής πριν απ’ όλα, πλάθει ένα μυθιστόρημα που μοιάζει με εξομολόγηση. Κάθε λέξη στάζει νοσταλγία, κάθε φράση είναι σκαλισμένη με την απλότητα εκείνου που ξέρει πως τα μεγάλα συναισθήματα δεν χρειάζονται φτιασίδια.

Ο Νικήτας Δεσποτίδης, επιτυχημένος δικηγόρος της Αθήνας, δεν επιστρέφει μόνο στο νησί που τον γέννησε. Επιστρέφει στον ίδιο του τον εαυτό. Στα σοκάκια της Αμοργού συναντά το παιδί που υπήρξε, τον έφηβο που αγάπησε, τον άντρα που αρνήθηκε την καρδιά του για να κερδίσει μια καριέρα. Κι εκεί, μέσα στο άπλετο φως και τη βαριά σιωπή της θάλασσας, ξαναβρίσκει την πρώτη του αγάπη. Οχι σαν φάντασμα, μα σαν ζωντανή παρουσία που καίει, που λυτρώνει και που διεκδικεί.

Η γραφή του Νομικού είναι μελωδία. Ρέει σαν κύμα που έρχεται και φεύγει, αφήνοντας πίσω του ίχνη στην άμμο. Οι εικόνες δεν περιγράφονται, ανασαίνονται. Η Αμοργός αναδύεται ως πρωταγωνίστρια, μια ολόκληρη ψυχή που στέκει απέναντι στον ήρωα και τον καλεί να θυμηθεί τι σημαίνει να ζεις αληθινά.

Και στο τέλος, εκεί που το βλέμμα χάνεται στο πέλαγος, γεννιέται η πιο οδυνηρή ερώτηση: μπορεί ο άνθρωπος να ξαναγγίξει ακέραιο το όνειρο που θυσίασε, ή κάθε επιστροφή είναι απλώς μια συνάντηση με την άβυσσο του ανεπανόρθωτου;