Η άποψη της Γλυκερίας Κακούρη για το βιβλίο " Τ' αηδονιού το δάκρυ " !

Τ' αηδονιού το δάκρυ

Συγγραφέας : Γιώργος Τζιτζικάκης

Εκδόσεις : Ωκεανίδα

Λιγα λογια για το βιβλιο :

Ένα βρέφος που αργοσβήνει, μια κατάρα που πρέπει να λυθεί τρεις φορές, άνθρωποι που δοκιμάζεται το κουράγιο τους και ψυχές κυνηγημένες επί σαράντα χρόνια.
Ο Γιώργης και η Κωστούλα είχαν ρισκάρει τα πάντα για να σωθεί η μικρή τους κόρη, η Κλειώ, κι παρόλα όσα τους βρήκαν δεν λύγισαν στιγμή την αγάπη τους. Τριάντα χρόνια μετά η Κλειώ ζει παγιδευμένη σ’ έναν γάμο που βυθίζει τη ζωή της σε κινούμενη άμμο, ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και θεριεύει.
Σε δεύτερους ρόλους, η κυρά Δήμητρα με το αλλήθωρο μάτι της, ο γέροντας Τυροθόδωρας με τις συμβουλές του, ο Σήφης με το άσβεστο μίσος του και η καλόγρια Σταυροκατίνα πλέκουν όλοι μαζί το κρητικό υφαντό της οικογένειας Αηδονάκη. Μυστικά, χρησμοί, επαναστάσεις, λυτρωμοί, θαύματα, μαντινάδες, μπαλωθιές, χοροί και γύρω όλα να μοσχομυρίζουν άρωμα από ζεστό ψωμί, λάδι και ρίγανη.
Η απίστευτη ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη - ένας ζωντανός θρύλος στα Χανιά.

Η κριτική για το βιβλίο :

Ένα βιβλίο, που με συγκίνησε βαθύτατα από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Μια δυνατή ιστορία με έξυπνη πλοκή, δοσμένη με μαεστρία από έναν τεχνίτη του λόγου, ένα νέο και ταλαντούχο συγγραφέα, το Γιώργο Τζιτζικάκη. Κρητικός και ο ίδιος, αφήνει την καρδιά του να μιλήσει ελεύθερα. Η Κρήτη είναι η ψυχή του βιβλίου. Η λεβεντιά, η ομορφιά, η ντομπροσύνη. Ο πρωταγωνιστής Γιώργης Αηδονάκης αποτελεί την ενσάρκωσή της. Δίπλα του, η γυναίκα του, Κωστούλα και η κόρη τους, Κλειώ, γαλουχημένες με περηφάνια και πείσμα. Ο πόνος έρχεται νωρίς και είναι δυνατός, πολύ δυνατός. Καταλύτης στις ζωές τους, όχι όμως και στις σχέσεις τους. Είναι ανίκανος να αγγίξει την αγάπη που τους δένει, γι αυτό και τον νικούν, γι αυτό και στο τέλος χαμογελούν ξανά, όπως τα περήφανα, πληγωμένα αηδόνια… Κατά τη διάρκεια της αφήγησης παρόν και παρελθόν εναλλάσσονται συνεχώς, πραγματικότητα και δεισιδαιμονίες ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί, Αθήνα και Κρήτη έρχονται σε πλήρη αντίθεση κουβαλώντας ένα πλήθος συμβολισμών η κάθε μια, ήρωες καλοί και κακοί παρελαύνουν πλάι στους πρωταγωνιστές δημιουργώντας θετικά και αρνητικά συναισθήματα. Η ψυχογράφηση των ηρώων γίνεται με χειρουργική ακρίβεια. Το ίδιο και η περιγραφή της εκάστοτε σκηνής. Ο Τζιτζικάκης έχει την ικανότητα να πλάθει ένα περιστατικό, να μας το σερβίρει ολοζώντανο μπροστά μας και να μας πείθει για το ρεαλισμό του, έστω και αν αυτό είναι το πιο απίθανο που θα μπορούσε να συμβεί! Η γλώσσα είναι προσεγμένη, η χρήση των υποκοριστικών φορτίζει ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα, συγκινεί, αγκαλιάζει τους ήρωες με τρυφερότητα και κατανόηση συγχωρώντας ακόμη και τους πιο… «αφελείς». Τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου, είχα την αίσθηση ότι στα αυτιά μου ηχούσε ακόμη η ντοπιολαλιά της Κρήτης, και στο μυαλό μου ο Γιώργης ο Αηδονάκης, ντυμένος στα μαύρα, χόρευε ακόμη πεντοζάλη με το χρυσό σταυρό να λάμπει στο στήθος του…

Glykeria Kakouri