" Το μυστικό ήταν η ζάχαρη "
Συγγραφέας : Τέσυ Μπάιλα
Εκδόσεις : Ψυχογιός
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Στην Κρήτη του Μεσοπολέμου μεγαλώνει η Κατίνα, σ’ έναν κόσμο σκληρό αλλά αθώο. Η μοίρα της, ίδια με πολλών γυναικών της εποχής αυτής, θα την οδηγήσει στον μεταπολεμικό Πειραιά και στην ασφυκτική αγκαλιά του Θέμελη, ενός άντρα-γρίφου που ασκεί μια καταστροφική και ανεξήγητη γοητεία στις ψυχές των άλλων, παραμένοντας σκοτεινός και αντιφατικός ως το τέλος. Η ηρωίδα, ως άλλη Πηνελόπη, εγκλωβίζεται σ’ έναν αδιέξοδο έρωτα, σ’ ένα γάμο μαρτυρικό μ’ ένα μοιραίο Οδυσσέα που κρύβει καλά τα δικά του μυστικά. Από την προπολεμική Κρήτη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τις προσφυγικές συνοικίες του Πειραιά, η ιστορία δεμένη με τα πέτρινα χρόνια της Ελλάδας, στροβιλίζεται γύρω από ένα ζευγάρι εκρηκτικό που βιώνει την καλοσύνη και τη σκληρότητα, την υπομονή και τον παραλογισμό, την αφοσίωση και τον αμοραλισμό. Ένα μυθιστόρημα-καλειδοσκόπιο μιας δύσκολης εποχής, ποτισμένο με εικόνες, μυρωδιές και μνήμες…
Η άποψη της Πόπη Διαβολάκη για το βιβλίο:
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με την ανάγνωση ενός υπέροχου βιβλίου "Το μυστικό ήταν η ζάχαρη" από μία μοναδική συγγραφέα την Τέσυ Μπάιλα.Η άψογη λογοτεχνική γραφή κι ο άριστος χειρισμός της ελληνικής γλώσσας-που για μένα είναι το πιο βασικό στοιχείο που κοιτάζω σε ένα βιβλίο-με έκαναν από τις πρώτες σελίδες να καταλάβω ότι πρόκειται για ένα πολύ δυνατό ανάγνωσμα.Η συνέχεια όχι μόνο δε με απογοήτευσε αλλά με την σωστή σκιαγράφηση των χαρακτήρων,τη διείσδυση στην ψυχοσύνθεσή τους και την ανάλυση της προσωπικότητας με έκανε να τους "νιώσω" σα δικούς μου ανθρώπους,να τους αγαπήσω,να τους πονέσω ακόμα και να τους καταλάβω όταν δε συμφωνούσα καθόλου με τις πράξεις τους.Η Κατίνα είναι μία γυναίκα που μεγάλωσε μέσα στα περιχαρακωμένα όρια της κοινωνίας της και μαζί με το γάλα που έπινε από μωρό,της γαλουχήθηκαν οι ηθικές αρχές που μέχρι το τέλος της ζωής της δεν μπόρεσε να αποτινάξει από πάνω της.Την έμαθαν να σιωπά,να υπομένει,να σκύβει το κεφάλι χωρίς όμως να τη μάθουν πώς να αναπνέει μέσα στη φυλακή της.Μικρές ανάσες δροσιάς έπαιρνε από τα φύλλα του βασιλικού και έβαζε ζάχαρη στις πληγές της για να μπορεί να τις γλείφει μετά.Είναι ένας χαρακτήρας που θα θυμάμαι όσα χρόνια κι αν περάσουν κι αν κάποιες στιγμές θύμωνα μαζί της ερχόταν η συγγραφέας και μου υπενθύμιζε γιατί αντιδρούσε έτσι και την κατανοούσα.Ακολούθησα την Κατίνα από την Κρήτη-και όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στον πόλεμο και τα χρόνια της Κατοχής(ειδικά οι περιγραφές από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ήταν ανατριχιαστικές)- στην Αθήνα που πήγε με λαχτάρα να κυνηγήσει τα όνειρά της με ένα παιδικό πείσμα και έπεσε πάνω στο Θέμελη ένα χαρακτήρα αντιφατικό που είχε κι αυτός τις δικές του αδυναμίες που βροντοφώναζαν πίσω από την αγριάδα του.Η σχέση τους αν και πολύ δύσκολη,ήταν εκρηκτική και εξαρτητική.Θύμα ήταν η Κατίνα τελικά ή ο θύτης της ζωής της;Κατάφερε στο τέλος να αγαπήσει και να αποδεχτεί το παρελθόν της;Γιατί είναι αβάσταχτος ο πόνος όταν ακούς το θόρυβο που κάνουν τα όνειρα όταν τσακίζονται στα βράχια της ζωής.Ο καθένας διαβάζοντας το βιβλίο θα απαντήσει μόνος του.Δε θέλω να παρασυρθώ και να γράψω άλλα το μόνο που θα σας πω είναι ότι για μένα είναι ένα μικρό διαμαντάκι που αξίζει να του αφιερώσετε το χρόνο σας αφού είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρει να τρυπώσει στην καρδιά σας.
*Υ.Γ Ακόμα έχω στα αυτιά μου τα λόγια της Κωνσταντίκαινας:"H ζωή μοιάζει με παραμύθι,Κατινάκι μου. Μια που αρχίζεις να το μιλείς,δεν ξέρεις αν θα χει δράκους ή πριγκιπόπουλα.Μα και δράκος να βγει στη μέση τση ιστορίας, πρέπει να αποσώσεις το διάβασμά σου, να διαβάσεις το βιβλίο που σου γραψε η ζωή μέχρι την τελευταία του σελίδα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου