Άποψη για το βιβλίο: " Το στίγμα " της Ρούλας Σαμαιλίδου

" Το στίγμα " 

Συγγραφέας: Ρούλα Σαμαιλίδου
Εκδόσεις: Μιχάλης Σιδέρης




Λίγα λόγια για το βιβλίο:



Στο χωριό τους, μια κοινωνία κλειστή, όπου μοιραία βασίλευαν και όριζαν τη ζωή των ανθρώπων παμπάλαια ήθη και έθιμα, προκαταλήψεις και άγραφοι νόμοι, έφτανε και μια κουβέντα μόνο να στιγματίσει κάποιον βάζοντάς τον στο περιθώριο. Πόσω μάλλον όλο αυτό που έγινε…
Σήκωσαν λοιπόν γύρω τους τείχη ψηλά και έκλεισαν όλους τους άλλους απέξω. Οι πληγές τους ποτέ δεν έκλεισαν. Κακοφόρμισαν μάλιστα και μόλυναν και τους ίδιους.
Ξεκομμένοι ζούσαν εκεί στην άκρη του χωριού, μέχρι που έφυγαν οι παλιοί και έμειναν οι καινούριοι.
Η ιστορία τους όμως κάθε άλλο παρά ξεχάστηκε. Πέρασε από γενιά σε γενιά σαν παραμύθι.
Παραμύθι που ακόμη και ο θάνατος των παλιών δεν μπόρεσε να φέρει και τη δική του λήθη, αλλά σαν ποτάμι παρέσυρε στο διάβα του όλους τους ζωντανούς, επηρεάζοντάς τους και διατηρώντας τους σκιές μέσα στη ζωή.
Πώς να αντέξουν ακόμη ένα στίγμα που θα έφερνε η γέννηση του εξώγαμου παιδιού της Χρυσάνθης;

Η άποψη της Chaido Kouroupaki  για το βιβλίο:



Δύο παράλληλες ιστορίες που ο χρόνος και η Μοίρα θα τις ενώσει πάνω από τη ζωή της μικρής Αγγελικούλας, από τη μια ο Μιχάλης και η Ευτέρπη που έχουν γευτεί την πίκρα και την απογοήτευση από την προδοσία των συγγενών τους, και από την άλλη η Χρυσάνθη που με την εφηβική της ψυχή ερωτεύεται τρελά και ρισκάρει να γευτεί τους χυμούς της ερωτικής τρέλας με αποτέλεσμα μια εγκυμοσύνη που όμως ανατρέπει τα δεδομένα που είχε στο μυαλό της για αίσιο τέλος της σχέσης της.
Έτσι έρχεται αντιμέτωπη με την απόρριψη, την εκδικητικότητα, αλλά και το μένος της οικογένειας της. Η τιμή του πατέρα έχει μεγαλύτερη αξία στην ζυγαριά από το ίδιο του το παιδί, και αυτό η Χρυσάνθη το καταλαβαίνει με τον χειρότερο τρόπο.
Η θέληση της να ζήσει η ίδια όσο και το αγέννητο παιδί της, την οδηγεί στην αγκαλιά της Ευτέρπης και του Μιχάλη που με τον τρόπο τους της επουλώνουν όλες τις πληγές της. Σύντομα όμως θα ανοίξει στην μητρική της υπόσταση μια βαθιά ρωγμή, που θα προσπαθήσει να την θάψει βαθιά μέσα της και να συνεχίσει τη ζωή της. Θα καταφέρει άραγε να συναντήσει την αληθινή αγάπη; Θα απολαύσει και αυτή τις χαρές της ζωής;
Η αφήγηση της κας Σαμαιλίδου είναι ολοζώντανη και γλαφυρή και η γραφή της με κατέκλυσε με έντονα συναισθήματα: χαρά, ευτυχία, θυμός, μίσος, συγκίνηση, λύτρωση. Αγάπησα την Χρυσάνθη για την δύναμη της ψυχής της και την απέραντη αγάπη στην καρδιά της και ας μην είχε η ίδια την αγάπη από τους γονείς της. Γιατί από μικρή κοπέλα έγινε ΜΑΝΑ και έβαλε πάνω απ’ όλα την τύχη του παιδιού της, πάνω από κάθε προσωπική ανάγκη και κατάφερε να πατήσει στα πόδια της.
Το μυθιστόρημα αυτό έχει ως σκοπό να μας προβληματίσει για τους ανθρώπους που στιγματίζονται από την κοινωνία και μένουν στο περιθώριο.
Οι ήρωες του βιβλίου ζουν μια ζωή καθορισμένη και στιγματισμένη από τα λάθη του παρελθόντος που διέπραξαν άλλοι και εξακολουθούν να καταδιώκουν την μια γενιά μετά την άλλη. Αν και η κοινωνία μας έχει εξελιχθεί το ρητό: « Αμαρτιαι γονέων παιδεύουσι τέκνα» εξακολουθεί να ισχύει…
Ευχαριστώ την κα Ρούλα Σαμαιλίδου που μου χάρισε αυτό το υπέροχο ταξίδι!!