Άποψη για το βιβλίο: "Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα" της Χρυσηίδας Δημουλίδου. Εκδόσεις Ψυχογιός

"Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα"  

Συγγραφέας:  Χρυσηίδα Δημουλίδου
Εκδόσεις : Ψυχογιός




Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Θανάσης Βεργής χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν, τον Μάιο του 1972, η δεκατριάχρονη κόρη του Δροσιά πνίγεται στο ορμητικό ποτάμι του χωριού τους. Το σώμα της δε θα βρεθεί, παρά μόνο τα παπούτσια και η ζακέτα της. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ένα άλλο κορίτσι από το διπλανό χωριό εξαφανίζεται μυστηριωδώς∙ οι φήμες που κυκλοφορούν λένε πως κλέφτηκε με κάποιον που αγαπούσε τρελά. Λίγους μήνες μετά, ακόμη ένα κορίτσι από το πρώτο χωριό χάνεται αναίτια από προσώπου γης την ημέρα των γενεθλίων της. Ένας πνιγμός και δύο εξαφανίσεις στην ίδια περιοχή προκαλούν πολλά ερωτηματικά τόσο στους κατοίκους όσο και στη Χωροφυλακή που τις ψάχνει παντού, δίχως όμως απαντήσεις. Το χωριό στιγματίζεται ως καταραμένο, κι ένα σύννεφο φόβου βαραίνει τους κατοίκους του.

Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στον ίδιο ποταμό. Η κατάρα ξαναχτυπά το χωριό. Η εξέταση του ιατροδικαστή είναι καταπέλτης. Μαζί με την υπόθεση ανοίγουν ξανά στην Αστυνομία τρεις ξεχασμένοι φάκελοι. Και τότε ξυπνούν οι δαίμονες. Γιατί αυτή τη φορά, κάποιος θα μιλήσει και θα πει αλήθειες που δε θέλει να πιστέψει κανείς. Τι συνέβη σε εκείνα τα κορίτσια που χάθηκαν; Πού πήγαν; Πού βρίσκονται τώρα; 

Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα. Έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν ποιους θα βασανίσουν

Η άποψη της Sofia Chronopoulou για το βιβλίο :

Το βιβλιο,που προκαλεσε θυελα σχολιων,θετικων,αρνητικων,αναμικτων κλπ....

Μεσα σ'αυτο τον καταιγισμο λοιπον,ξεκινησα να το διαβαζω,
αρκετα επηρεασμενη ,ωστε στην αρχη να μη με ικανοποιει.
Οσο ομως εφευγαν οι σελιδες,με παρεσερνε η υποθεση,
διεγραψα ολα τα σχολια απο τη μνημη μου και βυθιστηκα κυριολεκτικα στην αναγνωση.

Πολυ καλη προσπαθεια της συγγραφεως,σένα ειδος που δεν ειναι και ευκολο πιστευω.Εδωσε πλοκη,οπως αρμοζει σένα αστυνομικο μυθιστορημα,φωτογραφισε βεβαια αρκετα νωρις τον υπαιτιο,αλλα βαζοντας και τις τρικλοποδιες ωστε να σε παραπλανει.

Το μειονεκτημα ολων των πολυσελιδων βιβλιων,κατα την δικη μου παντα αποψη,ειναι οι λεπτομερειες και τα πολλα μπλα μπλα,που με κουραζουν.

Δε θελω να ξερω ,πως ηταν στα νιατα της η Μαντω,αν ειχε κοτσιδακια,φιογκακια,φρουφρου κι αρωματα....Θελω επιγραμματικη αναφορα και να κυλαει η υποθεση του βιβλιου ,η αδρεναλλινη να μην πατωνει καμμια στιγμη....Το εχω αυτο το κουσουρι......σχωρατε με....

Το διαβασα και το ευχαριστηθηκα.