Καταρχάς, θα ξεκινήσω και θα επιμείνω, πως αισθάνομαι οτι κρατάω στα χέρια μου ενα λογοτεχνικό διαμάντι, γραμμένο με άλλο ύφος - αυτο της κρητικής μαντιναδας κυρίως. Το εξώφυλλο απο μόνο του, σε συνδυασμό με τον τίτλο "...οσα δεν μπόρεσα να πω", σε παραπέμπουν στο να ψάξεις να βρεις αυτο το κατι... Αυτες τις λέξεις που δεν βγηκανε ποτέ, αυτην την ψυχη που δεν κατάφερε να πει οσα ήθελε...
Ο συγγραφέας κάνει κατάθεση ψυχής επανω στις λευκές σελίδες αυτου του βιβλίου. Το "...οσα δεν μπορεσα να πω", μεταφέρει στην ψυχή μας συναίσθηματα που κυριεύουν το είναι μας, οπως η καλη ρακή που την απολαμβάνεις στα μικρά ρακοποτηρα, πίνοντας την σε μικρές γουλιές, όπως ταιριάζει στα ακριβά χτυποκαρδια.
Υποκλίνομαι στην δύναμη της μαγικής πένας του, που σαν αρτιος ζωγράφος δημιουργεί ζωντανές εικόνες μεσα απο την γραφή του. Θα το χαρακτήριζα ως επαξιο αντιπροσωπευτικό δείγμα οχι μονο της κρητικής κουλτούρας και παράδοσης, αλλά και σαν μια μορφή αποπλάνησης του απόλυτου αρσενικού.
Αν προσπαθήσεις να κάνεις μια ψυχανάλυση των συναισθημάτων που κυριεύουν τον συγγραφέα οσο γράφει, είμαι σίγουρη πως ακόμα και οι πιο καταξιωμένοι στο είδος, θα βρεθουν μπλεγμένοι. Είναι απίστευτη η μαεστρία που διατίθεται σε ολο το βιβλιο. Ειναι ενας μονόλογος θα έλεγα με τον ίδιο τον εαυτό. Προβληματισμοί που ψάχνουν απεγνωσμένα μια λύση. Ταξίδια του μυαλού. Σκέψεις και συναισθήματα περιπλέκονται στον αραχνουφαντο ιστό του μυαλού και τρυπώνουν στην καρδια και στην ψυχή του κάθε αναγνώστη. Έτσι ακριβως οπως είναι έτοιμο να τα αντιληφθεί και διαχειριστεί την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Οποίος πονάει, θα βρεί μια ανακούφιση στον πόνο, θα νοιώσει οτι το μοιράζεται, οτι υπάρχει κάποιος εκει εξω που τον καταλαβαίνει. Όποιος νοιώθει μόνος, να παλέψει με την μοναξιά και όποιος ειναι ερωτευμένος, να ερωτευτεί πιο δυνατά.
Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε διαβάσει κάτι και το έχουμε κάνει δικό μας; Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί " Για μένα το έχει γράψει?" Εδω ακριβως λοιπόν, βρίσκεται η μαγεία των λέξεων. Αυτό που όλοι μας ευχόμαστε να συναντήσουμε διαβάζοντας... Να το νοιώσουμε... Να το κάνουμε κομμάτι του εαυτού μας...
Με άρτιο και αψεγάδιαστο στυλ γραφής ο κος. Ανυφαντακης μας εγγυάται την επιτυχία του έργου του, μέσα απο το δυνατό άγγιγμα ψυχής που πλημμυρίζει ολο σου το είναι. Ειναι πραγματικά αξιοθαύμαστο ο τρόπος που καταφέρνει να περιγράφει και να μεταφέρει στον αναγνώστη εικόνες και σκέψης του μυαλού. Ξεχώρισα το "ΔΑΚΡΥ". Είμαι σίγουρη πως αν προσπαθήσει ο καθένας μας, ακομα κ ο ιδιος ο κος.Ανυφαντακης να περιγράψει με λέξεις ολη την διαδικασία του "Τι είναι; & Πως σχηματίζεται;" θα μπερδευτεί και δεν θα το μεταφέρει με την ίδια ευκολία και υπέροχο τρόπο οπως εχει κανει μεσα απο την σελίδα του βιβλίου του.
Φαντάζομαι τους εσωτερικούς μονόλογους της ψυχούλας του συγγραφέα και ενα ριγος με διαπερνάει. Την παλη των συναισθημάτων που μπορεί να νοιώθει κάποιος, ωστε να καταθέτει με τέτοιο μαγικό τρόπο την ψυχή του πάνω σε 15συλλαβα. Ο πεζός λόγος σε κάποιες σελιδες του βιβλίου, σε συνδυασμό με την ποιητική μορφή μαντινάδας, οπως και όλες οι αλλες μαντινάδες, συνθέτουν ένα υπέροχο πάζλ που το καθε κομμάτι που συμπληρώνεται, αγγίζει άλλη μια χορδή της ψυχής σου.
Θα μπορουσε να το παρομοιασει κάποιος με μια έκθεση ζωγραφικής που αντι σε ένα καμβά, βλέπεις τοποθετημένα την ψυχή και την καρδιά επάνω στις γραμμές ενός βιβλίου. Σ'αυτές τις γραμμές που βουτάνε μεσα σου, που γεύονται στάλα-στάλα την γοητεία της αγάπης, της οικογένειας και της φιλίας. Που ανασαίνουν τις μυρωδιές του φεγγαριού και των αστεριών, γεύονται τις αξίες της ζωής, περπατούν ξυπόλυτα στον κρυμμένο παράδεισο αυτης της γης και σαν κουραστούν τραγουδούν ανέμελα κουρνιαζοντας σε μια αγκαλιά...
Ευχαριστώ πολυ τον κύριο Ανυφαντακη για το υπέροχο ταξίδι αναψυχής που μου προσέφερε. Ειμαι σίγουρη πως κι εσείς θα το λατρέψετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου