ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ¨ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ¨

O Μάνος Μαυρομμάτης γεννήθηκε ένα κρύο πρωινό του Οκτώβρη. Ζει στην Αθήνα όπου και εργάζεται. Σπούδασε Μαγειρική στη Le Monde και Ιδιωτική Ασφάλεια στο New York College. Ωστόσο αυτό που τον συναρπάζει πραγματικά είναι η συγγραφή. 

1.      Πότε ήταν η πρώτη σου επαφή με την συγγραφή;

Η πρώτη μου επαφή με την συγγραφή ξεκίνησε από μια μικρή διαταραχή καθώς βρισκόμουν στην κοιλίτσα της μητέρας μου. Θεωρώ πως από εκεί ξεκίνησαν όλα, και πως γεννήθηκα για αυτό. Όμως η πρώτη μου ουσιαστική επαφή, η στιγμή δηλαδή που έπιασα πρώτη φορά χαρτί και μολύβι στα χέρια μου για να γράψω κάτι ήταν όταν άρχισε να με παραξενεύει ο κόσμος που είχα να αντιμετωπίσω απέναντί μου καθώς σαν μικρό παιδί τότε, φάνταζε τεράστιος και σκληρός. Μετά κάπως άρχισε αυτό να γίνεται πιο έντονα, και από μια μικρή σειρούλα που έγραφα, κατέληξα να γράφω ολόκληρες σελίδες. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα... Οπότε ίσως αυτό να ήταν ο λόγος και το ερέθισμα που με παρακίνησε στο να γράψω. Ο παράξενος αυτός ο κόσμος...

2)      Υπήρξε κάποιο κίνητρο για να γράψεις το νέο σου μυθιστόρημα;

Βασικά δεν είναι μυθιστόρημα, αν και θα μπορούσε να γίνει άνετα μια τέτοια ιστορία! Το κίνητρό μου ωστόσο για να γράψω ένα τέτοιο σκληρό παραμύθι ήταν το γεγονός ότι βλέπω καθημερινά εκεί έξω και γύρω μου γονείς που δεν αγαπούν τα παιδιά τους, γονείς που συμπεριφέρονται με τον πιο άσχημο τρόπο και καταπονούν την ευαίσθητη ψυχούλα του τόσο έυκολα και τόσο άδικα. Ένα τέτοιο γεγονός ας πούμε μπορεί να με τσακίσει...

3)      Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου.

Το βιβλίο αυτό αναφέρεται σε ένα παιδί του οποίου οι γονείς, κάποια στιγμή και έπειτα από αρκετούς καυγάδες και διαφωνίες αποφασίζουν να χωρίσουν με έναν, όχι και τόσο όμορφο τρόπο. Θα μου πεις, υπάρχει όμορφος τρόπος για μια τέτοιου έιδους απόφαση; Κι όμως, καμιά φορά εκεί που νομίζεις πως πόνεσες πολύ, εκεί μπορεί να έρθει και κάτι ακόμη για να σε ισοπεδώσει.

4)      Από που αντλείς έμπνευση για την συγγραφή; Έχεις επηρεαστεί από την εποχή της πνευματικής και οικονομικής κρίσης;

Σαφώς και με επηρεάζει το γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή πνευματικής και οικονομικής κρίσης όμως αυτό είναι ένα γεγονός που υπάρχει, που, ναι μεν μπορείς να αντλήσεις στοιχεία και έμπνευση για τα βιβλία σου, όμως αυτό δε σταματάει μέχρι εκεί. Αντλώ έμπνευση, διεισδύοντας σε πιο βαθιά μονοπάτια και σοκάκια όσον αφορά όχι μόνο την πνευματική και την οικονομική  κρίση αλλά πηγαίνοντας και πολύ πιο πίσω, τι προυπήρχε δηλαδή, γιατί έγινε αυτό που έγινε και μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Πιστεύω πως αν δεν ξεψαχνίσεις λιγάκι τα πράγματα και τις καταστάσεις τις οποίες έχεις υποστεί, δεν βγαίνει νόημα...

5)      Πόσο πιστεύεις ότι επηρεάζει η οικονομική κρίση της χώρας μας τον χώρο του βιβλίου;

Κοιτάξτε! Για να μην ξεγελιόμαστε κιόλας αυτή ευθύνεται πλέον για την κατάσταση και την πορεία του βιβλίου. Άρα σαφώς και την επηρεάζει σε τεράστιο βαθμό. Αν ο κόσμος δεν έχει, όχι μόνο τα προς το ζείν, αλλά ούτε και αυτά ακόμη, τότε με τι ψυχολογία και διάθεση θα καθίσει να μαζέψει δεκάρα τη δεκάρα για να αγοράσει κάποια στιγμή ένα βιβλίο; Υπάρχουν άνθρωποι όμως πλέον που το κάνουν αυτό και μαζεύουν λεφτά για να αγοράσουν κάποια στιγμή έστω ένα και πραγματικά τους αξίζουν συγχαρητήρια. Είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα όμως με την κατάλληλη αλληλοβοήθεια και στήριξη ο ένας με τον άλλον, μπορούν να γίνουν και θαύματα. Ανέκαθεν το  πίστευα αυτό. Εμείς έχουμε την δύναμη στα χέρια μας...

6)  Ποια   μηνύματα θες να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου;

Θέλω καταρχάς να υπενθιμίσω στους γονείς πως τα παιδιά είναι μικρά ζυμαράκια και ότι υλικά τους δώσουμε εμείς έτσι κι εκείνα θα πάρουν το ακόλουθο σχήμα και μορφή. Θέλω επίσης να πω στους γονείς να αγκαλιάζουν όσο περισσότερο μπορούν τα παιδιά τους και να μην τα στενοχωρούν, ακόμα κι αν οι ίδιοι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση. Όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν με ένα χάδι και μια αγκαλιά...

7)      Όταν ήσουν παιδί ποιο βιβλίο είχες αγαπήσει πιο πολύ και ποιον συγγραφέα;

Θυμάμαι ένα βράδυ καθώς η μητέρα μου γυρνούσε από την δουλειά της κρατούσε στα χέρια της ένα βιβλίο. Και μου το έδωσε γιατί μου είπε πως ήταν για μένα, ολόδικό μου. Τέτοιες κινήσεις έμαθα από μικρός να τις εκτιμώ και έτσι όχι απλά το ξεκίνησα αλλά το τελείωσα κιόλας το ίδιο βράδυ, μόνο που με βρήκε το ξημέρωμα... Επάνω στο εξώφυλλο έγραφε ''Ένα παιδί μετράει τ'άστρα'' του Μενέλαου  Λουντέμη. Ε, από εκείνη την νύχτα και μετά καθόμουν και μετρούσα κι εγώ τα αστέρια. Ένα, ένα. Και τα βρήκα σωστά από τότε...

8)      Υπάρχουν κάποια μυστικά που θα ήθελες να πεις σε έναν γονιό ο οποίος θέλει να κάνει το παιδί του να αγαπήσει τα βιβλία;

Δεν ξέρω αν μπορώ να το ονομάσω μυστικά όμως συμβουλές θα ήθελα να δώσω. Ένας γονιός για να καταφέρει να κάνει το παιδί του να αγαπήσει το διάβασμα θα πρέπει να φροντίσει να το προμηθεύει με καλά βιβλία και παραμύθια, να του τα αφήνει στην άκρη και να μην το πιέζει περαιτέρω διότι με την πίεση μπορεί άνετα να καταφέρει το αντίθετο! Να το αφήσει να επιλέξει μόνο του με ποιο θα ξεκινήσει...

9)      Σε ποιο από τα πρόσωπα των βιβλίων σου βλέπουμε στοιχεία του εαυτού σου και της προσωπικότητάς σου;

Σε όλα τα πρόσωπα καθώς μπαίνω σε όλους τους ρόλους και γίνομαι ένα όταν γράφω με τα πρόσωπα των βιβλίων μου. Μου αρέσει να τρυπώνω στα έγκατα του νου και της ψυχής τους...

10)  Πως είναι η καθημερινότητα ενός συγγραφέα; Ποιες άλλες είναι οι δραστηριότητές σου;

Χμ... Μια ερώτηση που δεν την είχα σκεφτεί! Η καθημερινότητα ενός συγγραφέα είναι μερικές φορές βαρετή γιατί πολλές φορές δεν βρίσκει κουράγιο να γράψει αυτά που θέλει, κοινώς δεν έχει την έμπνευση που θα ήθελε να έχει, και αυτό είναι μια κατάσταση που τον κάνει να σταματάει για λίγο καιρό το γράψιμο. Οι δικές μου δραστηριότητες ποικίλουν ανάλογα με την ημέρα, άλλες θα γράψω πολύ και δε θα κάνω τίποτε άλλο πέρα από αυτό, άλλες θα βγω έξω με φίλους να διασκεδάσω, άλλες θα καθίσω να ασχοληθώ με την μουσική καθώς παίζω σαξόφωνο και αυλό, και άλλες δε θα θέλω να κάνω απολύτως τίποτα, έτσι για να αποφύγω την μονοτονία...

11)   Ποιά η σχέση σου με το διαδίκτυο και τα μέσα τεχνολογίας;

Αρκετά καλή, όμως τυπική. Δε θέλω να δώσω μεγαλύτερη διάσταση στη σχέση αυτή γιατί πιστεύω πως όταν κάνεις απλή χρήση σε κάτι, το οτιδήποτε είναι αυτό, τότε δεν πρόκεται να έχεις κανένα πρόβλημα, όταν όμως κάνεις κατάχρηση μπορεί και να σε σκοτώσει αυτό. Και το αποφεύγω λιγάκι...

12)  Έχεις αλλάξει το μέλλον του ήρωα του βιβλίου σου προχωρόντας στην συγγραφή του ή σε δυσκόλεψε κάτι;

Η αλήθεια είναι πως δεν άλλαξα το μέλλον του ήρωά μου, αλλά μόνο το παρόν του. Το συγκεκριμένο παραμύθι επειδή είναι κάπως σκληρό, χρειάστηκε να το γράψω δύο φορές διότι ήταν ακόμη σκληρότερο. Εφόσον όμως αναφέρεται στα παιδιά περισσότερο είπα να το αλλάξω γιατί αν το διάβαζαν τα παιδιά στην αρχική του μορφή θα αποκαρδιώνονταν πολύ, μπορεί η πρώτη εκδοχή να ήταν πιο σκληρή και πραγματική, βγαλμένη δηλαδή μέσα από την τόσο δύσκολη καθημερινότητα, όμως πιστεύω πως δεν χρειαζόταν...

13)  Ποιος χαρακτήρας σε δυσκόλεψε κατά την συγγραφή του βιβλίου και γιατί;

Νομίζω πως με δυσκόλεψε λίγο πιο πολύ το ίδιο το παιδί, ο πρωταγωνιστής δηλαδή του παραμυθιού αυτού, γιατί βρισκόταν σε μια πολύ τρυφερή ηλικία και ήρθε αντιμέτωπο με ένα πολύ μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα , που δυστυχώς απ'ότι βλέπω και σήμερα παραμένει ταμπού. Δε μιλάει ο περισσότερος κόσμος για τέτοια θέματα, προτιμά να τα καταχωρεί όλα μέσα στο κουτί των ξεχασμένων γεγονότων, παρόλο που είναι μια κατάσταση που μπορεί να τρυπώσει και να βγεί ξανά στην επιφάνεια ακόμη και στα γεράματα...

14)  Πιστεύεις ότι θα ήθελες να αλλάξεις κάτι σε κάποιο βιβλίο που έχει ήδη εκδοθεί;

Όχι, μέχρι στιγμής είμαι ακρετά σίγουρος για αυτά που έχω γράψει...

15)  Πως ένιωσες όταν τελείωσες την γραφή του και έβαλες την λέξη τέλος στο βιβλίο σου;

Μια μεγάλη ποσότητα λύτρωσης θυμάμαι είχα νιώσει, που έπειτα από πολλές προσπάθειες και πολλά σκισμένα χαρτιά βγήκε τελικά το αποτέλεσμα που επιθυμούσα...

16)  Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτόν τον καιρό; Θα ήθελες να μας πεις τι πραγματεύεται;

Ναι, έχω ήδη γράψει άλλα τρια γλυκά μα και αληθινά παραμυθάκια και τώρα γράφω το πρώτο μου μεγάλο σε όγκο βιβλίο, έναν ερωτικό μονόλογο, κάτι σαν ερωτικό παραλήρημα. Μιλάει για το μέχρι που μπορεί να φτάσει η αγάπη και ο έρωτας ενός ανθρώπου, ενός ανθρώπου που ίσως και να αυτοκαταστρέφεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ μέσα από τις σκέψεις του και τους παραλογισμούς του.  Είχα πάντα μια περιέργεια κι εγώ να μάθω και να δω τα όρια του, κι ας ξεπερνιούνται μερικές φορές. Και συνεχίζουμε μετά ακάθεκτοι και θαραλέοι για τα επόμενα...

17)  Πιστεύεις πως ένας συγγραφέας πρέπει να έρχεται σε κόντρα με τον ίδιο του τον εαυτό;

Το αντίθετο! Ο συγγραφέας θα πρέπει να κυριεύεται από εσωτερική γαλήνη, τις ώρες που τουλάχιστον γράφει, να τα έχει βρει δηλαδή με τον ίδιο του τον εαυτό, να έχει περάσει αυτό το στάδιο της... ''κόντρας'' γιατί αν δε μπορέσει να μεταβεί από αυτό θα έχει συνεχώς να αντιμετωπίσει τους ίδιους του τους δαίμονες , κι αυτό είναι κάτι που φαίνεται στο γράψιμο, περνάει μέσα από τις σελίδες... Από την άλλη όμως αν τα έχει όλα λυμμένα, και έχει βρει τον εαυτό του ίσως μετά να μην έχει και την τόσο μεγάλη έμπνευση που θα είχε αν δεν τον είχε βρει και αν δεν τα είχε καλά μέσα του. Ίσως να είναι και ο συνδιασμός αυτών των δυο, εξάλλου ανέκαθεν οι συγγραφείς, πολλές φορές, φάσκουν και αντιφάσκουν... Κι αυτό είναι και το ωραίο της υπόθεσης!

18)  Ποια συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο που κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο της συγγραφής;

Καταρχάς θα πρέπει να νιώθει ότι είναι γεννημένος για να γράφει σε όλη του την ζωή, αυτό είναι κιόλας κάτι που θα τον κάνει να ξεχωρίσει, κι όχι απλά να είναι ένας κοινός με όλους τους υπόλοιπους. Θα πρέπει όχι απλά να του αρέσει το γράψιμο αλλά να παίρνει και ανάσα μέσα από αυτό, επίσης θα πρέπει να είναι έτοιμος να φάει ίσως και πολλά χαστούκια από εκδοτικούς οίκους καθώς δεν γίνεται να αρέσουν σε όλους τα έργα αλλά και ο τρόπος γραφής του. Θα πρέπει να έχει βέβαια και στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι μπορεί και να μην του έρθουν όλα έτσι όπως τα έχει ονειρευτεί όμως αν το αγαπάει αληθινά αξίζει να παλέψει. Έτσι για να πει τουλάχιστον ότι προσπάθησε...

19)  Με πιο μουσικό κομμάτι θα έντυνες το βιβλίο σου;

Δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό αυτήν την στιγμή, όμως πιστεύω πως οι καλύτερες μελωδίες είναι αυτές οι αυθόρμητες που σου έρχονται στα αυτιά, μόλις κλείσεις το βιβλίο ή ακόμη και καθώς το διαβάζεις, έτσι για να διαλέξει ο καθένας από τους αναγνώστες του ένα δικό του τραγούδι ξεχωριστό και μέσα από αυτό το συνονθύλευμα των τραγουδιών να βγει κάτι ολότελα ιδιαίτερο...

20)  Οι επιρροές σου και τα πρότυπά σου αν υπάρχουν;

Είμαι άνθρωπος που προσπαθεί να διαβάζει όσο μπορεί περισσότερο αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα πάρω ασυναίσθητα ή συνειδητά κάτι από κάποιο βιβλίο και θα το μετατρέψω, ή ας πούμε από κάποιον άλλον συγγραφέα να κλέψω ή να αντιγράψω νότες από το στυλ της γραφής του.  Γενικά μου αρέσει να είμαι ο εαυτός μου σε οτιδήποτε και αν κάνω στη ζωή μου, να κρατάω την δική μου αυθεντική υπόσταση απέναντί της και να δίνω τις δικές μου σταγόνες, είτε αισιοδοξίας είτε το αντίθετο.

21)  Ένα μότο που ακολουθείς;

Ζωή χωρίς όνειρα, ανούσια ζωή...

22)  Τι ονειρεύεσαι και τι ελπίζεις;

Ονειρεύομαι έναν κόσμο λίγο διαφορετικό, λίγο πιο όμορφο απ'ότι είναι γιατί είμαι σίγουρος μέσα μου πως μπορεί να γίνει αν αλλάξουν βέβαια οι συνήθειες των ανθρώπων και επαναπροσδιορίσουμε για κάποια πράγματα. Ονειρεύομαι τα παιδιά να μπορούν να χαμογελούν περισσότερο και να το πράττουν αληθινά, οι γονείς να αγαπούν ακόμη περισσότερο τα παιδιά τους, να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο μας και ψυχική γαλήνη. Είναι από τα πιο σημαντικά μου όνειρα. Ελπίζω κάποια στιγμή όλος ο κόσμος στον πλανήτη μας αυτό , να διαβάζει πολλά βιβλία και να μορφώνεται περισσότερο. Να αποκτήσει σοφία, πνευματικό κόσμο και δυνατότερα συναισθήματα ανθρωπιάς.

23)  Πριν κλείσουμε η τελευταία λέξη δική σου...

Ευχαριστώ πολύ για όλη αυτή την τόσο προσεγμένη και υπέροχη διαδικτυακή συνέντευξη. Σας εύχομαι να πετυχαίνετε πάντα τους στόχους σας σαν ομάδα γιατί το αξίζετε πραγματικά. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να μοιράζεσαι. Κι εσείς το ξέρετε καλά αυτό... Συνεχίστε έτσι δυναμικά!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ερωτήσεις φίλων και αναγνωστών :

1)      Ποιο το ερέθισμα για ένα τέτοιου είδους βιβλίο;

Πάντα ήμουν ευαισθητοποιημένος όσον αφορά το παιδί. Ειδικά ένα παιδί σε τόσο τρυφερή ηλικία όπως αναφέρεται το συγκεκριμένο βιβλίο. Πάντα θα θέλω να παρακολουθώ από μια μικρή κλειδαρότρυπα την ψυχούλα του και να προσπαθώ να απαλύνω τους πόνους που μπορεί να καρφιτσώνονται μέσα της. Σε μια εποχή, όπου τα διαζύγια αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, όπου μερικοί γονείς, ίσως, δεν σκέφτονται και τόσο σοβαρά την ιδέα της απόκτησης ενός παιδιού, και που στην ουσία δεν πράττουν σοβαρά, καθώς όλοι λίγο πολύ βλέπουμε εκεί έξω παιδιά δυστυχισμένα και γονείς που πολλές φορές προτεραιότητά τους δεν είναι τα παιδιά, παρόλο που υπάρχουν στην ζωή τους, σε αυτήν λοιπόν την εποχή ήρθα για να δώσω ένα αισιόδοξο μήνυμα. Θέλησα να πω και πόσο μάλλον να δείξω πως, δεν έχει σημασία το τι περάσαμε και το τι μπορεί να περάσουμε, αρκεί όλα να προσπαθούμε να τα αντιμετωπίζουμε, σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε,  με ωριμότητα και ψυχραιμία. Όσο δύσκολο και να είναι, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε...

2)      Σε τι ηλικίες απευθύνεται;

Απευθύνεται σε ηλικίες από 8 έως 12 ετών, σαν κατηγορία εφηβικής λογοτεχνίας, όμως πιστεύω ακράδαντα πως μπορεί και πρέπει να διαβαστεί και από μεγαλύτερες ηλικίες προς γνώση και συμμόρφωση. Όλοι μπορούν να πάρουν έστω κι ένα μικρό κομματάκι από ένα τέτοιο παραμύθι.

3)      Πιστεύει πως ένα τέτοιο βιβλίο και η προώθηση αυτού σε παιδαγωγικά τμήματα που αποτελούνται από παιδιά θα ήταν παιδαγωγικό;

Εννοείται ότι τέτοια θέματα πρέπει να προωθούνται σε τέτοια τμήματα. Πιστεύω πως πρέπει να περνάμε τέτοια μηνύματα στα παιδιά γιατί μπορεί το συγκεκριμένο να είναι κάπως σκληρό σαν παραμύθι αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ζωή δεν αποτελείται μόνο από χαρούμενες και ευχάριστες στιγμές, υπάρχει και το κουτί του πόνου, που ίσως αν το ανοίξεις μπορεί με λίγη προσπάθεια να μετατραπεί σε κάτι πολύ θετικό και αισιόδοξο. Εξάλλου μέσα από τον πόνο βγαίνουν και τα πιο ωραία...

4)      Ο τίτλος παραμπέμπει μάλλον σε πιο μεγάλα παιδιά που θα το διαβάσουν μάλλον μόνα τους, γιατί λοιπόν πήρατε την απόφαση να γράψετε αυτό το βιβλίο για παιδιά και όχι για μεγάλους;

Καταρχάς επέλεξα αυτόν τον τίτλο γιατί ήθελα να δωθεί, και μέσα από την εικονογράφηση, η ειρωνία της κατάστασης αυτής γιατί τελικά η ζωή είναι σαν ένα τσίρκο κι αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε. Τις περισσότερες φορές, σε αυτό το τσίρκο, δεν κρατάμε εμείς τα σχοινιά σαν ακροβάτες που είμαστε, αλλά αντιθέτως μας τα έχουν πλέξει οι άλλοι για εμάς. Πιστεύω θα μπορούσε να γραφτεί και για μεγάλους, απλά ίσως έκανε κοιλιά, αν θα μιλούσε συνεχώς για αυτό το γεγονός της σημερινής πραγματικότητας. Πιστεύω πως όλα ξεκινούν από την μικρή ηλικία, καθώς σαν παραμύθι τέτοιο, αν διαβαστεί από παιδιά θα τα βοηθήσει ώστε να μην κάνουν λάθη που ίσως δέχθηκαν οι ίδιοι από τις προηγούμενες γενιές. Δεν είναι ένα θέμα που πρέπει να έχει διαιώνηση. Ενώ αντιθέτως, αν είχε γραφτεί για μεγάλους, ίσως τα λάθη αυτά να είχαν ήδη γίνει. Οπότε μια πρόληψη ποτέ δεν κάνει κακό.

5)      Τι πιστεύετε ή τι θα θέλατε να νιώσει ο αναγνώστης ανήλικος ή ενήλικος , όταν κλείσει το βιβλίο σας;

Πανέμορφη ερώτηση! Τα συναισθήματα του κάθε ανθρώπου για ένα τέτοιο θέμα, ποικίλουν ανάλογα με το τι έχει περάσει και το πως έχει μεγαλώσει, για αυτόν τον λόγο δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει μια αντικειμενική απάντηση. Εγώ αυτό που θα ήθελα πολύ είναι να δώσω έστω και μια μικρή δροσιά σε ένα τόσο φλέγον θέμα. Να δώσω μια χαράμαδα φως εκεί όπου κυριαρχεί το σκοτάδι. Κάτι σαν συναίσθημα εξαγνισμού και μικρής λύτρωσης μαζί. Πιστεύω ότι κάτι έχω καταφέρει...

6)      Απευθύνεται σε παιδιά τελικά ή μήπως σε ενήλικες για να προβληματιστούν ως προς τα παιδιά και τα συναισθήματά τους;

Απευθύνεται και σε παιδιά και σε ενήλικες καθώς όλοι κάτι έχουν να πάρουν από αυτό. Τα παιδιά  μπορούν να γίνουν στην μετέπειτα ζωή τους και σαν μελλοντικοί γονείς λιγάκι πιο προσεκτικοί αλλά και οι ενήλικες μπορούν να προβληματιστούν ξανά και να σκεφτούν ή τι δεν έκαναν σωστά ή το τι θα πρέπει να προσέξουν από εδώ και πέρα...

Υπάρχουν μερικά παιδιά που δεν μοιάζουν με όλα τα άλλα. Κάποια γεγονότα στη ζωή τους και κάποιες καταστάσεις τις οποίες μπορεί να βιώσουν, σκοπό έχουν να τα κάνουν πιο δυνατά, πιο ώριμα και πιο συνεσταλμένα. Υπάρχουν γονείς που είναι πιο σκληροί σε σχέση με κάποιους άλλους πιο στοργικούς και αξιαγάπητους. Όμως αξίζουν όλοι την αγάπη μας. Πολλές φορές, η ζωή δεν μας φέρεται όπως μας αξίζει, όμως ό,τι κι αν περάσουμε, ακόμα και μέσα από καταιγίδες αν περπατήσουμε, καλό θα είναι να το αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα και ώριμα. Όπως έκανε κι ο μικρός μας φίλος, ο Δομίνικος. Ένα παιδί μικρό, μα στο μυαλό πολύ μεγάλο. Ένα παιδί που το μόνο που ζητούσε ήταν να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Ένας ήρωας μοναδικός. Σαν αυτούς που βλέπεις στα όνειρά σου...