ΚΛΗΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 18/11/2016 Ο εκδοτικός οίκος Ωκεανίδα προσφέρει 1 αντίτυπο του βιβλίου "Ένα δράμι δύναμης" του Georgios Tzitzikakis.

ΚΛΗΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 18/11/2016

Ο εκδοτικός οίκος Ωκεανίδα

με αγάπη και σεβασμό προς τα μέλη της ομάδας μας, προσφέρει 1 αντίτυπο του βιβλίου 

"Ένα δράμι δύναμης " 

του Georgios Tzitzikakis. 

Για συμμετοχή στην κλήρωση ακολουθήστε τα βήματα:

1. Μπείτε στην ομάδα μας ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ.

2. LIKE στη σελίδα
 Ένα δράμι δύναμης & Τ' αηδονιού το δάκρυ - Γεώργιος Τζιτζικάκης - Ωκεανίδα
  3. ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ κάτω απο την ανάρτηση του διαγωνισμού μας.

Ένα βιβλίο που ήδη συζητιέται με μόλις λίγες μέρες κυκλοφορίας και με πολλές πόλεις στο πρόγραμμα της περιοδείας του. Εσείς, σε ποια πόλη βρίσκεστε; Μάθετε αν ο συγγραφέας Γιώργος Τζιτζικάκης θα έρθει στην πόλη σας και πότε!

3. Κοινοποίηση στη σελίδα σας

                                                                ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 

«Ευχή σ’ το δίνω, μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων… Μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου είναι δικοί σου άνθρωποι· κι αν κάνουν κάποτε μια χαζομάρα, βρες το κουράγιο και συγχώρεσέ τους, γιατί οι ξένοι, να το θυμάσαι, οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι από τους χειρότερους κακούς».

Καστοριά-Βόλος-Χανιά-Αθήνα, το οδοιπορικό επιβίωσης ενός παιδιού στους δρόμους. Με άλλο όνομα τον φώναζε η μάνα του, η Καλλιόπη, με άλλο τον έμαθε η νύχτα να απαντά. Ο ήρωάς μας θα δώσει τη μεγαλύτερη μάχη του για να κρατήσει ζωντανό το παιδί που κουβαλά κρυμμένο μέσα του. Ποτέ δεν ξέχασε το άδικο που τον στιγμάτισε, και σήμερα, χρόνια μετά, το ίδιο αγρίμι μέσα του ζητά να αναμετρηθεί με την κόλαση για να βρει λύτρωση και ελπίδα για αγάπη. Όταν τα ’χεις χάσει όλα, όταν όση δύναμη κι αν έχεις νιώθεις πως δεν αρκεί, κάνεις κουράγιο, τόσο πολύ κουράγιο, που ούτε κι εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στις αντοχές σου∙ εκείνες τις στιγμές όμως, μονάχα ένα δράμι δύναμης σου λείπει για να συμπληρώσεις την ισχύ σου, να αντεπιτεθείς και ν’ αλλάξεις ολόκληρη τη ζωή σου. Μονάχα ένα δράμι…

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Γιατί στις γωνιές της και κάτω απ’ τα παγκάκια υπάρχουν μάλλινα, παραταγμένα κουβάρια στη σειρά. Κουβάρια. Κινητά ρημάδια που τοίχους δεν έχουν για να πέσουν στις δυνατές βροχές, είναι από μόνα τους αυτά τα ρημάδια γκρεμισμένα. Κουζίνα, δωμάτιο, σαλονοτραπεζαρία ένα και το αυτό, πλεγμένα όλα μαζί σ’ έναν μπόγο σπίτι…Πάνω στα διπλά χαρτόκουτα που δε μαλακώνονυ ποτέ όσο ένα στρώμα, κοιμούνται ζωντανά κορμιά» (σελ. 309).

«Χρόνια πέρασαν κι ακόμα κρυώνω, μάνα, τόσα πολλά χρόνια στο κρύο, που πλέον πίστεψα πως για να ζεσταθώ κάπως, πρέπει μαζί και να καώ» (σελ. 334).