ΑΠΟΨΗ για "ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ" της Ελσα Φαραζη απο τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ με την ματιά της Stella Kaltsogianni‎

"Ο Δημήτρης Ταρασιάδης, χήρος, από ένα χωριό κοντά στα Σύβοτα, μεγάλωσε το μοναχογιό του, Άρη, έχοντας ένα και μοναδικό όνειρο, να τον δει κάποια μέρα καλά αποκαταστημένο επαγγελματικά. Το όνειρό του φάνηκε να παίρνει σάρκα και οστά όταν μέσω γνωριμιών κατάφερε να τον διορίσει βοηθό λιμενάρχη στο νησί από το οποίο καταγόταν η συχωρεμένη η γυναίκα του, την πανέμορφη Σύρο. Και εκεί, στο κυκλαδίτικο νησί, ο Άρης θα χάσει την αγνότητα του κορμιού αλλά και της ψυχής του. Στα στενοσόκακα της Ερμούπολης θα έρθει αντιμέτωπος και με τα δύο πρόσωπα της ζωής. Το καλό και το κακό, το έντιμο και το ανέντιμο. Η σύγκρουση θα είναι σφοδρή. Πόσοι θα θυσιαστούν στο βωμό της εξιλέωσης;"

Δυστυχώς το ταξίδι μου μαζί του δεν ήταν ευχάριστο.Δεν με μάγεψε,δεν κέντρισε το ενδιαφέρον μου σχεδόν καθόλου.Η γραφή της συγγραφέως δεν ήταν του γούστου μου και μπορώ να πω ότι ήταν διαφορετική από σημείο σε σημείο.Δηλαδή σε μερικά κομμάτια τη βρήκα πολύ σεμνότυφη και σε μερικά άλλα προσπαθούσε να γράψει πιο απελευθερωμένα αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό. Όταν είδα σε κάποιο σημείο τη φράση "πονόψυχη που.....να" με έπιασαν τα γέλια,λέω δε γίνεται να το βλέπω αυτό.
Οι χαρακτήρες από την άλλη δε με έπεισαν καθόλου.Δεν έδεναν καλά μεταξύ τους.Έτσι όπως ήταν δοσμένη η ιστορία έχανα τον κεντρικό ήρωα μέσα σε ανούσιες λεπτομέρειες,ενώ σημεία που έπρεπε να τους αφιερωθούν πιο πολλές σελίδες ένιωθα ότι τα ξεπετούσε. Τα γράμματα που έγραφε ο Άρης, ήταν τα πιο βαρετά του βιβλίου.Το τέλος το βρήκα βεβιασμένο και πρόχειρο.