Κριτική για το βιβλίο "Αίθουσα VIP" - Jens Lapidus με την ματιά του Ντούρλιας Δημήτριος

Το τελευταίο αστυνομικό μυθιστόρημα του Jens Lapidus αποτελεί κλασικό δείγμα Σκαδιναβικής γραφής. Πολλά ονόματα, δύσκολα στην ανάγνωση, τοπωνύμια ακόμα πιο δύσκολα αλλά μία ιστορία που σίγουρα δεν σε αφήνει αδιάφορο. Αρχικά φοβίζει με τον όγκο του και στην αρχή κουράζει αρκετά αφού η εξιστόρηση δεν κυλάει γρήγορα και τα κεφάλαια φαίνονται ασύνδετα με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να αναγκάζεται να γυρίζει πίσω ώστε να δει τα στοιχεία που ενδεχομένως θα συνδέουν τις διαφορετικές σκηνές. Παρόλα αυτά είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα που από κάποιο σημείο και μετά γίνεται πολύ ενδιαφέρον και περισσότερο ευκολοδιάβαστο, ειδικά όταν οι διαφορετικές ιστορίες συνδέονται και πλέον είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την πλοκή. Μιλώντας για την πλοκή θα έλεγα πως είναι σχετικά καλή, σίγουρα όμως περίμενα κάτι παραπάνω από τον Lapidus. Οι χαρακτήρες του είναι τοποθετημένοι σωστά και γίνεται μία καλή περιγραφή τους. Υπάρχουν βέβαια και πρόσωπα που συμμετέχουν ελάχιστα και καθώς κάποιος προχωρά την ιστορία ενδέχεται να τα ξεχάσει.

Σε αυτό το μυθιστόρημα διαπίστωσα πως δεν υπάρχει πρωταγωνιστική εμπλοκή της αστυνομίας και η υπόθεση λύνεται από μία δικηγόρο και έναν πρώην κατάδικο. Αυτό ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο και καινοτόμο για τη noir λογοτεχνία. Το τέλος του μυθιστορήματος είναι αναμενόμενο, δεν μπορεί κανείς να πει πως δεν είχε την κατάληξη στο μυαλό του, αλλά σε αφήνει με την αίσθηση πως θα υπάρχει συνέχεια στην ιστορία του Τέντι και της Έμελι. Συμπερασματικά θα έλεγα πως αν και διαφημίστηκε αρκετά, εντούτοις δεν δικαίωσε στα μάτια μου τη φήμη που είχε αποκτήσει όταν έπεσε στα χέρια μου. Σίγουρα υπάρχουν πολύ καλύτερα μυθιστορήματα της noir λογοτεχνίας, ώστε η "Αίθουσα VIP" να μην τοποθετηθεί σε κάποιο βάθρο αυτής της κατηγορίας.

Ντούρλιας Δημήτριος

Καθηγητής Φυσικός

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ  2017