'Αποψη για το βιβλίο: " Ο άντρας που δεν αγαπούσε τις γυναίκες " Camille Laurens

" Ο άντρας που δεν αγαπούσε τις γυναίκες "

Συγγραφέας: Camille Laurens
Εκδόσεις : Mondern Times 

Λίγα λόγια για το βιβλίο:


Όλα αρχίζουν όταν ένας κινηματογραφιστής ακούει τη συγγραφέα να διαβάζει σε μια ραδιοφωνική εκπομπή το διήγημά της ''Ο άντρας του θανάτου μου'' και της προτείνει να συνεργαστούν για να το μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη. Η Γαλλίδα λογοτέχνις ξεκινά μια ηλεκτρονική αλληλογραφία μαζί του, προσπαθώντας να "φέρει στο κάδρο" το δικό της συναισθηματικό κόσμο. Αφηγήσεις για το παρελθόν, πραγματικά και φανταστικά πρόσωπα, όλα εμπλέκονται σε μια δίνη συλλογισμών για τη δυσκολία ή την ανικανότητα να αγαπάς. Το σενάριο της ταινίας γράφεται τώρα... Η συγγραφέας στήνει ένα νοητικό εργοτάξιο και η κάμερα συλλαμβάνει καρέ καρέ το φόβο της ερωτικής απώλειας.

Ένας άντρας, ο Αρνό, ερωτεύεται παράφορα μια γυναίκα, την Ελέν, που δεν είναι παρά η ίδια η αφηγήτρια. Κι ενώ αρχικά διαφαίνονται τα σημάδια ενός αληθινού έρωτα, έπειτα μ ένα πλάνο βουβό, κινηματογραφημένο μέσα από τζάμι, ο έρωτας πεθαίνει μέσα του γίνεται αποστροφή, μίσος, περιφρόνηση. Ποια είναι λοιπόν τα όρια ανάμεσα στο "σ' αγαπώ" και το "δε σ' αγαπώ πια", στη λαγνεία της πρώτης ματιάς και στην απουσία της τελευταίας συνάντησης: Πώς ''Ο άντρας της ζωής μου'' γίνεται ''Ο άντρας του θανάτου μου;'' Σαν σε ψυχολογικό θρίλερ, η πρωταγωνίστρια εξιχνιάζει τη μυστηριώδη εξαφάνιση του έρωτα. Ανακρίνει τους μάρτυρες, αναζητεί τους ηθικούς αυτουργούς και προσπαθεί να βρει τα αίτια και τον πραγματικό ένοχο. Εσύ; Εγώ; Ποιος απ' τους δυο μας; 




Η άποψη της Νικη Λεοντσινη για το βιβλίο:


Τι να πω τωρα γι αυτο το βιβλιο... Δεν ξερω αν μου αρεσε η οχι... Απο τη μια, το βρηκα πολυ βαρετο... Η συγγραφεας, σκιαγραφει κινηματογραφικα τον ερωτα, απο την αρχη μεχρι και το τελος του. . Τελικα, καταφερα να το τελειωσω. (το ειχα αφησει στην ακρη για λιγες μερες). Απο την αλλη, περα απο την ιστορια ενος ερωτευμενου ζευγαριου υπηχαν αρκετα "καλά σημεια" που με εκαναν να ξεχνω τη βαρεμαρα μου και να αποζημιονωμαι απο καποιες πραγματικα υπεροχες σκηνες, τοσο αληθινες, σχεδον τρισδιαστατες! Δεν θα το ξαναδιαβαζα ολοκληρο, μα αποσπασματικα σιγουρα.