ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"

Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ" - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017

Η Μάρθα Πατλάκουτζα γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη όπου και μεγάλωσε. Κατάγεται από τη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής, με παππούδες και γιαγιάδες που ήρθαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Το 1990 τελείωσε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Το 1996 διορίστηε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση κι από τότε υπηρετεί ως δασκάλα σε δημοτικά σχολεία της Μακεδονίας, ενώ τα τελευταία χρόνια σε δημοτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης.
Είναι παντρεμένη, μητέρα δύο κοριτσιών.
Το "Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς" είναι το πρώτο της βιβλίο.

1.Απο πόσο χρονών ξεκίνησες να γράφεις και τι σε εμπνέει να γράφεις;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα μια αδυναμία στα βιβλία. Δεν έγραφα όμως. Το να γράφω ημερολόγιο και κάποιες σκόρπιες αράδες δεν αποτελούσαν συγγραφική απόπειρα. Συνειδητά ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη συγγραφή πριν πέντε χρόνια. Και χρησιμοποιώ τη λέξη «συνειδητά», γιατί πήρα την απόφαση να γράφω κι έκτοτε δεν έχω σταματήσει.

2. Η μοναξιά του συγγραφέα, είναι μύθος ή πραγματικότητα; Εννοώ, είναι παράγοντας για την συγγραφή ενός βιβλίου;

Η μοναξιά είναι μια πραγματικότητα, αλλά και μια αναγκαία συνθήκη για να λειτουργήσω ως συγγραφέας. Βέβαια στο μυαλό μου ζουν πολλοί ήρωες και δεν ξέρω αν πραγματικά είμαι μόνη ή έχω την καλύτερη συντροφιά.

3.Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου "Το μερτικό των Αγγέλων".

Στην αρχή του βιβλίου έγραψα αυτό και πιστεύω πως εκφράζει απόλυτα το βιβλίο:

Όταν αποφάσισα να γράψω την ιστορία του Κωσταντή,ήξερα ότι έπρεπε να σμίξω την αλήθεια με το ψέμα, για να μην αφήσω πρόσωπα αγαπημένα να πληγωθούν και πάλι. Μ’ αυτόν τον τρόπο θέλησα να προστατέψω τους ήρωές μου, τους ανθρώπους που μου στάθηκαν στη ζωή και με οδήγησαν στο δικό μου ταξίδι. Όμως, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτό το όνομά του, όσα ψέλλισαν τα χείλη τουήταν αληθινά. Λόγια αντρίκια, ντόμπρα, με ψυχή. Ο Κωσταντής δεν προσπέρασε το χρόνο, απλά έζησε μέσα στις στιγμές με τον δικό του τρόπο, ψάχνοντας να βρει τονεαυτό του και προσπαθώντας να πολεμήσει τον εγωισμό που του κατέτρωγε τα σωθικά. Εγωισμός… ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου σε κάθε εποχή, σε κάθε συγκυρία. Μπορεί η ιστορία του να μοιάζει λες και βγήκε από τα παραμύθια, αλλά κάποιες φορές η ζωή μοιάζει πράγματι ψεύτικη και η μόνη της αλήθεια είναι τα όνειρά μας.

Και ο Κωσταντής δεν δίστασε ούτε για μια στιγμή να τα κυνηγήσει διεκδικώντας το δικό του μερτικό. Δεν θέλησα ποτέ μου να τον κρίνω. Μόνο τον αγάπησα πολύ. Εύχομαι ολόψυχα να αγγίξει και τις δικές σας καρδιές.

4.Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου;

Ο δρόμος προς την αυτογνωσία είναι σπαρμένος με αγκάθια και η ζωή είναι αλήθεια μια μοιρασιά. «Μερτικό των αγγέλων» έχει επικρατήσει να αποκαλείται το απόσταγμα του κονιάκ, αλλά στο βιβλίο ζούμε το απόσταγμα της ζωής του Κωσταντή.

5. Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός χαρακτήρα, πως αποτυπώνεις έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείς να μπεις στο πετσί του ρόλου;

Είναι αλήθεια. Αφού τον πλάσω στο μυαλό μου, για να τον αποτυπώσω στο χαρτί πρέπει να μπω στο πετσί του ρόλου και ενίοτε να αρχίσω να σκέφτομαι και να ενεργώ όπως ο ήρωας μου. Κατά κάποιον τρόπο γίνομαι ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατής. Όλα αυτά μαζί για να καλύψω κάθε πλευρά του. Να αποκτήσω τα μυστικά του.

6.Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελες να διαβάσει πρώτο το βιβλίο σου;

Πάντα η πρώτη που διαβάζει τα κείμενά μου είναι η αδερφή μου, Ευρύκλεια. Χωρίς τη βοήθειά της και το αλάνθαστο «μάτι» της δε θα είχα εντοπίσει τις αδυναμίες των βιβλίων μου.

7. Ποιο θα έλεγες πως είναι το «στίγμα» σου; Αυτό που σε χαρακτηρίζει...

Πείσμα και πίστη στην αγάπη.

8. Πότε έχεις περισσότερο ανάγκη να γράψεις; Σε ποια ψυχολογική ή συναισθηματική κατάσταση νιώθεις την ηρωίνη της γραφής να σου τρυπά την ευαισθησία της ψυχής σου ώστε να αποζητήσεις την αγαλλίαση στην γραφή;

Ζητώ απεγνωσμένα να γράψω όταν τα χείλη μου σιωπούν. Τότε, η ψυχή μου κραυγάζει και οι λέξεις αποκτούν τη δική τους ξεχωριστή θέση τους στο γραπτό.

9. Έχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπο σου; Και αν ναι ποιος είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;

Πρότυπο είναι οι γονείς μου. Γιατί με μεγάλωσαν με ανοιχτές φτερούγες στηρίζοντας όλες τις επιλογές μου, ακόμα κι αν διαφωνούσαν με αυτές.

10. Το βιβλίο σου κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και από ότι μαθαίνω πάει πάρα πολύ καλά. Επέτρεψε μου σε αυτό το σημείο να ρωτήσω αν έχεις ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζεις κάτι καινούριο;

Ναι, τελειώνω ένα βιβλίο, εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα μου βιβλία. Αλλά παίρνω τον χρόνο μου και δε θα μιλήσω γι’ αυτό εάν δεν σιγουρευτώ πως το έχω ολοκληρώσει και είναι έτοιμο για τα μάτια της αγαπημένης μου εκδότριας Ισμήνης Λαμπροπούλου, των Εκδόσεων Έξη.

11. Πες μας ένα σου όνειρο που αξιώθηκες να το δεις να πραγματοποιείται.

Το να δω τα λόγια μου τυπωμένα σε ένα βιβλίο αυτό ήταν ένα όνειρο και νιώθω ευλογημένη που το έχω ζήσει τέσσερις φορές μέχρι τώρα.

12. Ποια έκφραση χρησιμοποιείς συχνά και σε εκφράζει;

«Θα περάσει κι αυτό το εμπόδιο. Ας είναι ευλογημένο». Είναι μια φράση που έλεγε ο Άγιος Πορφύριος και πάντα με γεμίζει με αισιοδοξία και δύναμη.

13. Πες μας ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό το διάστημα;

Διαβάζω το «Μη μου λες το γιατί», από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο και τη συγγραφική του ομάδα.

14. Τι σε ελκύει και τι σε απωθεί σε κάποιον άνθρωπο; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το προτέρημα σου;

Με ελκύει ένα έξυπνο μυαλό και με απωθεί η κοροϊδία. Το μεγαλύτερο προτέρημά μου θεωρώ πως είναι το ανοιχτό μυαλό μου και μεγαλύτερο ελάττωμά μου, το πείσμα μου.