ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΔHΜΗΤΡΗ ΣΙΜΟΥ στην ομάδα ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

 Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987. Απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στον τομέα των χρηματοοικονομικών το 2014, αποφασίζοντας παράλληλα να υπηρετήσει την αστυνομική λογοτεχνία. Φανατικός θαυμαστής της σχολήςτου Ζωρζ Σιμενόν, λατρεύει τον Ιζζό και δεν διστάζει να αναγνωρίσει το Μεσογειακό νουάρ ως το αγαπημένο του είδος αστυνομικής λογοτεχνίας. "Τα Βατράχια", αποτελούν την πρώτη του συγγραφική δουλειά -και παράλληλα το ντεμπούτου του "Αστυνόμου Καπετάνου" στην πρώτη του αστυνομική ιστορία στο νησί της Εύβοιας.

 1. Απο πόσο χρονών ξεκίνησες να γράφεις  και τι σε εμπνέει να γράφεις;

    Ξεκίνησα να γράφω 22 χρονών. Θυμάμαι,είχα δει ‘’Το Κακό' μία ελληνική ταινία, πραγματικά πολύ κακή όπως ακριβώς και το όνομά της. Θυμάμαι ότι καθώς έβγαινα από την αίθουσα, σκεφτόμουν εκνευρισμένος ότι 'πώς είναι δυνατόν να δίνονται χρήματα για τέτοιες ταινίες'. Ειλικρινά, δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Ωστόσο, εκείνο το βράδυ, αμέσως μόλις γύρισα σπίτι ξεκίνησα να γράφω.

  2. Η μοναξιά του συγγραφέα, είναι μύθος ή πραγματικότητα;  Εννοώ, είναι              παράγοντας για την συγγραφή ενός βιβλίου;

       Νομίζω πως είναι μύθος. Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση. Σίγουρα χρειάζεται μια απομόνωση, αλλά κυρίως σε εσωτερικό επίπεδο. Να βγεις από τον κόσμο σου και να περπατήσεις στον κόσμο των χαρακτήρων σου.

3.Πες μας λίγα λόγια για το βιβλιο σου "ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ"

     Τα Βατράχια» πραγματεύονται την ιστορία δολοφονίας ενός κοριτσιού 14 χρονών στην περιοχή της Χαλκίδας  και τις συναισθηματικές επιπλοκές που προκαλεί στον πυρήνα της οικογένειας καθώς και έξω από αυτόν. Ο πρωταγωνιστής, αστυνόμος Καπετάνος καλείται να λύσει ένα έγκλημα το οποίο θα τον βυθίσει ακόμα περισσότερο στην άβυσσο των παρελθοντικών του φαντασμάτων. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δυο ιστορίες, καθώς στο τέλος κάθε κεφαλαίου παρεμβάλλεται μια ιστορία από την δεκαετία του 80 περιγράφοντας  τα δύσκολα χρόνια δυο μικρών αδελφών. Όπως λέει και το οπισθόφυλλο: Δυο ιστορίες, ένα τέλος!!!    

4.Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου;

     Το έργο είναι αφιερωµένο σε όλους τους ανθρώπους, σε όλα εκείνα τα παιδιά, που αρνούνται να ακολουθήσουν τα στηµένα πρότυπα της ελληνικής κοινωνίας. Σε όλους εκείνους και εκείνες που δεν θέλουν να γίνουν πρίγκιπες ή πριγκίπισσες και αρνούνται πεισµατικά το φιλί της µεταµόρφωσης, που έρχεται από το παραµύθι. Σε όλα τα «διαφορετικά» Βατράχια  

5. Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός χαρακτήρα, πως αποτυπώνεις έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείς να μπείς στο πετσί του ρόλου;

    Οι χαρακτήρες πρέπει να είναι απτοί, με πάθοι και φόβους. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που υπό συνθήκες να έχουν την σπίθα για να γίνουν ήρωες. Ήρωες όχι με κάπα και υπερφυσικές δυνάμεις. Για μένα ήρωας είναι ο άνθρωπος της οικοδομής που δουλεύει 15 ώρες για μια καλύτερη ζωή, η ταμίας στο σουπερμάρκετ που αγωνιά για το παιδί της, ο άνεργος επιστήμονας που παλεύει να γίνει καλύτερος ενώ δεν ξέρει αν θα έχει λεφτά για το ενοίκιο του.  Οι άνθρωποι που δεν φοβούνται τα θεριά της ψυχής του. Αυτοί είναι οι χαρακτήρες μου. 

    6.Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελες να διαβάσει πρώτο το βιβλίο σου;

       Αυστηροί βιβλιόφιλοι γενικά!

  

 7.Ποιο θα έλεγες πως είναι το «στίγμα» σου; Αυτό που σε χαρακτηρίζει;

        Εγώ από την αρχή, είχα μια δική μου αντίληψη για αυτό το εγχείρημα. Είχα βαρεθεί την κλασσική ελληνική αστυνομική σχολή. Είχα αποφασίσει πως  θα έγραφα ένα αστυνομικό έργο  που θα κρατούσε αυτή την κινηματογραφική ματιά στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου- και ας αποτύγχανε . Νομίζω, πως η ανατρεπτική πλοκή σε συνδυασμό με τον πρωταγωνιστή αστυνόμο Καπετάνο, έφεραν ένα αποτέλεσμα αρκετά πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα. Στο κείμενο, προσπάθησα να περιορίσω τις περιγραφές τοπίων και τόπων και να αφήσω τους ήρωες να μιλήσουν, να ζήσουν. Με καθαρά κινηματογραφική ορολογία, θα έλεγα πως ‘’τα πλάνα της κάμερας εστίαζαν πάνω στα πρόσωπα και όχι σε γενικές ανούσιες εικόνες». 

     8. Πότε έχεις περισσότερο ανάγκη να γράψεις; Σε ποια ψυχολογική ή                    συναισθηματική κατάσταση νιώθεις​ την ηρωίνη της γραφής να σου τρυπά την ευαισθησία της ψυχής σου ώστε να αποζητήσεις την αγαλλίαση στην γραφή;

        Γράφω μόνο όταν έχω κάτι να πω και αυτό δεν γίνεται συχνά.

9. Εχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπό σου; Και αν ναι, ποιος είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;

      Νοreal hero!

10. Το βιβλίο σου κυκλοφόρησε πρόσφατα και από ότι μαθαίνω πάει πάρα πολύ καλά. Επέτρεψε μου σε αυτό το σημείο να ρωτήσω αν έχεις ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζεις κάτι καινούριο?

        Πριν δύο  μήνες κλείσαμε ένα χρόνο από την πρώτη έκδοση των Βατραχιών και η αγάπη του κόσμου το έφερε σε θέση επανέκδοσης στους επόμενους μήνες από μεγάλο εκδοτικό. Οι  θετικές κριτικές και η αγάπη από τους αναγνώστες  ξεπερνούν τις προσδοκίες µου. Αυτές τις ημέρες γράφω τις τελευταίες σκηνές από  το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον ίδιο ήρωα. Ο αστυνόμος Καπετάνος θα εμπλακεί σε νέες περιπέτειες. 

11. Πες μας ένα σου όνειρο που αξιώθηκες να το δεις να πραγματοποιείται

            Την πρώτο μου θεατρικό κείμενο στην σκηνή.

12. Πια έκφραση χρησιμοποιείς συχνά και σε εκφράζει;

          Ζήσε το τώρα

13. Πες μας ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό το διάστημα

        Χάκα. Fereh

14. Τι σε ελκύει και τι σε απωθεί σε κάποιον άνθρωπο; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα και ποιο το προτέρημα σου; 

         Με έλκει η γνώση και με απωθεί η νωθρότητα. Το πλεονέκτημα μου είναι …. Έλα μου ντε…Οσον αφορά τα μειονεκτήματα μου δεν φτάνει το χαρτί για να τα γράψω όλα!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ"

ΕΥΑ ΝΑΤΣΗ - ΕΥΑ ΜΑΡΑΚΗ