ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΗΣ Σοφη Θεοδωριδου - Στεφάνι από ασπαλαθο, ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΠΗ ΣΥΡΙΑΝΟΥ

Η συγγραφέας πλέκει τα ιστορικά γεγονότα με την μυθοπλασία και δημιουργεί ένα όμορφο αποτέλεσμα. Η 15χρονη Κασσιανή η κεντρική μας ηρωίδα μεγαλωμένη από έναν πατέρα βάναυσο και μισογυνη αναγκάζεται να εγκαταλείψει το πατρικό της και να βρεθεί παντρεμένη με τον έφηβο Λυκουργο. Πολλά τα όνειρα τους αλλά η κατοχή και ο εμφύλιος ανέτρεψε τα σχέδια τους. Φτώχεια, σκληρή ζωή πόλεμος και μια κοινωνία που θέλει την γυναίκα αβουλη ..με όλα αυτά έρχεται αντιμέτωπη η Κασσιανη!! Θα μπορέσει να ανταπεξελθει??
Θα αισθανθεί συχνά ότι σταυρώνεται για λάθη εκείνου κι ότι το στεφάνι που κάποτε της φόρεσε είναι φτιαγμένο απ’ τον αγκαθωτό ασπάλαθο, που χρησιμοποιούν στον τόπο της για φράχτη ή για προσάναμμα. Στο κλειστοφοβικό σύμπαν του νέου κόσμου της θ’ αναγκαστεί ν’ απαρνηθεί ακόμη κι αυτή τη γυναικεία της υπόσταση, μέχρι τη μέρα που θα διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.
Μια επαρχιακή πόλη απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετίας του ’50. Ένα ζευγάρι παρασυρμένο απ’ τις μπόρες των καιρών.
Σε κάποια σημεία η αλήθεια είναι ότι με κούρασε και η πλοκή ήταν υποτονικη και ίσως συνηθισμένη ...Παρόλα αυτά είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί! !
3/5

Poppy Syrianou

Λίγα λόγια

Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα του 1939, η Κασσιανή κρυφοκοιτάζει πίσω απ’ την κουρτίνα της κάμαράς της το άγνωστο παλικάρι που σιγοπίνει τον καφέ του στην αυλή των γειτόνων τους, δίχως να υποψιάζεται ότι είναι ο άντρας που θα σφραγίσει τη ζωή της. Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα ασφυκτιά στην επαρχία, στη σκιά του αυστηρού ιεροκήρυκα πατέρα της. Ο δεκαοχτάχρονος Λυκούργος, απ’ την άλλη, οραματίζεται το μέλλον του στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας.

Τους δυο νέους θα ενώσει ένα εφηβικό φιλί και μια βάρβαρη τιμωρία. Θα τους χωρίσουν οι δικές του επιλογές κι η Ιστορία. Στα χρόνια που τους περιμένουν η Κασσιανή θα υποχρεωθεί να επωμιστεί βάρη που δεν της έπρεπαν.

Αντιμέτωπη μ’ ένα κράτος εχθρικό και μια κοινωνία ματωμένη, θα αισθανθεί συχνά ότι σταυρώνεται για λάθη εκείνου κι ότι το στεφάνι που κάποτε της φόρεσε είναι φτιαγμένο απ’ τον αγκαθωτό ασπάλαθο, που χρησιμοποιούν στον τόπο της για φράχτη ή για προσάναμμα. Στο κλειστοφοβικό σύμπαν του νέου κόσμου της θ’ αναγκαστεί ν’ απαρνηθεί ακόμη κι αυτή τη γυναικεία της υπόσταση, μέχρι τη μέρα που θα διαπιστώσει πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.

Μια επαρχιακή πόλη απ’ τη μεταξική Ελλάδα μέχρι τη μετεμφυλιακή της δεκαετίας του ’50. Ένα ζευγάρι παρασυρμένο απ’ τις μπόρες των καιρών. Ένα στεφάνι φτιαγμένο από ασπάλαθο.