ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ", ΓΙΩΛΑ ΔΑΜΙΑΝΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

   Πώς αλλάζει η ζωή ενός νέου κοριτσιου, όμορφου με όνειρα γεμάτο, μολις 20 χρονων, όταν μένει τετραπληγικο; Αυτο διαπραγματεύεται το μυθιστόρημα "Η ζωή είναι αγάπη" της Γ.Δαμιανού με σεβασμό στον άνθρωπο και κυρίως στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Η Ιάνθη μια νεαρή και φιλόδοξη χρονικογρόφος εν μια νυκτί πανω σε μια τρέλα της στιγμής είναι συνεπιβάτης στο αμάξι του συντροφου της και η κούρσα πολλών ταχυτήτων αποδεικνύεται μοιραία για το υπόλοιπο της ζωής της. Κανείς απο τους επιβαίνοντες δε παθαίνει το παραμικρό. Μονο η Ιάνθη μένει για πάντα τετραπληγική. Μια κατάσταση ολότελα ξένη για την ίδια και τους γύρω της. Οι σχεσεις με ολους δοκιμαζονται. Βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί. Μια κατασταση αμετάκλητη. 

   Ενα εξαιρετικό ψυχογράφημα, μια βαθιά κοινωνική ιστορία, η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Η συγγραφέας με ανεπιτήδευτη γραφή κατορθώνει να μας σκιαγραφήσει τα συναισθήματα ενός ανθρώπου που χάνει τα πάντα εξαιτίας μιας τρέλας της στιγμής. Αποφάσεις κλασμάτων δευτερολέπτου που μας στοιχειώνουν για πάντα. Η γονεϊκή αγάπη, η φιλία και ο έρωτας δοκιμάζονται ανελέητα. Ωστόσο μέσα απο τις δοκιμασίες οχυρωνόνται γιατί απο τις στάχτες ξεναγεννιούνται. Οι άνθρωποι δειλιάζουν, πονάνε, διστάζουν, φοβούνται σε νέες πραγματικότητες. Λογικό και καθόλου μεμπτό. Ένας άνθρωπος που έχει χάσει όμως την υγεία του απο ενα χτύπημα στον αυχένα θέλει γύρω του άτομα με κότσια που θα στέκονται βράχοι και θα τον στηρίζουν. Η Ιάνθη θα δει πολλά γύρω της. Θα αντιμετωπίσει τον πόνο των αλλων, τις τύψεις τους. Πάνω απο όλα θα μάθει να ζει αλλιώς.

   Θα πρέπει να νικήσει τους δαίμονες της και να ορθώσει το ανάστημά της στην τετραπληγία .Ενα μυθιστόρημα γεμάτο αλήθειες που σοκάρουν αλλά παραδειγματίζουν. Ήρωες τόσο μα τόσο ρεαλιστικοί που σου δίνουν τροφή για σκέψη. Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι κάποιοι απο εμάς. Είτε είχαμε άτομο με ειδικές ανάγκες στον κυκλο μας, είτε εμείς βιώνουμε κάτι τέτοιο είτε θα βιώσουμε. Τίποτα άλλωστε δεν είναι δεδομένο. Ούτε η υγεία ούτε οι άνθρωποι. 

    Μια κοπέλα η ηρωίδα που διδάσκει ήθος. Δίνει απλόχερα στον αναγνώστη αρχές με τη στάση της στη νέα καθημερινότητά της. Ένας χαρακτήρας στον οποίο θέλω να κάνω αναφορά είναι ο Φώτης. Δε θα αναφέρω το λογο. Είμαι σίγουρη θα τον λατρέψετε και εσείς. Είναι ενα φωτεινό παράδειγμα αλτρουισμού που αντιπροσωπεύει τη φραση "καλύτερα με έναν άνθρωπο στα σκοτάδια, παρά μόνος σου στο φως". 

   Ύμνος στη θέληση για ζωή. Επωδός στο μεγαλείο του ανθρώπου. Η ζωή είναι αγάπη, λοιπον. Ξεχνάμε πως δε θα ζήσουμε για παντα, λησμονούμε πως όλοι κάνουμε λάθη, παραλείπουμε πως πρέπει να αγαπάμε, να συγχωρούμε και να λέμε πρώτα στον εαυτό μας και μετα στους άλλους να μην έχουμε τίποτα δεδομένο γιατί η μοίρα έχει τον τελευταίο λόγο. Ας την κοιτάμε κατάματα και ο, τι να μας φέρει να μην χάνουμε την πίστη μας στον εαυτό μας και στους γύρω μας. Θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα για αυτο το βιβλίο που καθηλώνει και μας οδηγεί το βλέμμα να κοιταμε σε άλλα παράθυρα. Με θέες δύσκολες αλλά συνάμα αληθινές.