ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΟ ΒΛΑΣΑΚΙΔΗ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ" με την Λίτσα Λαμπρακοπούλου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΟ ΒΛΑΣΑΚΙΔΗ

Βιογραφικό:

Ο Τίτος Βλασακίδης γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε πληροφορική, στο ΙΕΚ της Καβάλας. Από εφηβική ηλικία, όνειρό του ήταν η συγγραφή ενός βιβλίου. Όσο κι αν προσπάθούσε όμως, δεν κατάφερνε να βρει την κατάλληλη έμπνευση που θα τον οδηγούσε σε ένα ολοκληρωμένο έργο. Αυτό, άλλαξε πριν λίγα χρόνια. Βρήκε την έμπνευση που αναζητούσε, μέσα από την ίδια του την ζωή. Συνέβησαν κάποια γεγονότα, που τον ενέπνευσαν επιτέλους, να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Πέρα από τη συγγραφή, λατρεύει την ανάγνωση βιβλίων

Περίληψη:

Ο Πέτρος Δήμου είναι ένας Καβαλιώτης νέος, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης του 2015. Έχει βαρεθεί την κατάσταση στη δουλειά του σαν πωλητής σε κατάστημα τεχνολογίας: κάθε μέρα ένα κατάστημα γεμάτο ανθρώπους να γκρινιάζουν ή κάποιες φορές να βρίζουν ακόμη και τον ίδιο, επειδή ο λογαριασμός τηλεφώνου τους ήταν πολύ υψηλός ή άλλοι που βιάζονται να εξυπηρετηθούν λες και εξαρτάται η ζωή τους από αυτό, και άλλες παρόμοιες καταστάσεις. Όλα αυτά, για έναν πενιχρό μισθό.

Όλα αλλάζουν, όταν τα παρατάει και πηγαίνει να δουλέψει εποχιακά σε ένα μπιτς μπαρ της περιοχής του, σκεφτόμενος πως τα ίδια χρήματα που έβγαζε στο κατάστημα σε έναν χρόνο, θα τα βγάλει μέσα σε ένα τετράμηνο σε μια τέτοιου είδους δουλειά. Πράγματι, όλα είναι πολύ καλύτερα εκεί. Βγάζει καλά χρήματα και είναι σε ένα ευχάριστο περιβάλλον περιτριγυρισμένος από όμορφες τουρίστριες. Όντας ένας πολύ όμορφος και καλογυμνασμένος νέος, δεν χάνει την ευκαιρία να γνωρίσει πολλές από αυτές, και να περάσει καλά μαζί τους. Αυτός ήταν ο Πέτρος γενικά: ήθελε να περνάει καλά στη ζωή του, χωρίς τις "σκοτούρες" - σύμφωνα με τον ίδιο - που του πρόσφερε η αγάπη.

Αυτό συμβαίνει για όλο το καλοκαίρι, μόνο που στο τέλος του, θα γνωρίσει μια κοπέλα, πολύ διαφορετική από τις ανώριμες 20χρονες τουρίστριες, που συνήθως νταραβεριζόταν. Μια κοπέλα λίγο μεγαλύτερη του, οικονομικά ευκατάστατη, ώριμη, πανέμορφη. Κανονική γυναίκα. Ήταν η Γκιζέμ, από την Κωνσταντινούπολη. Αν και αρραβωνιασμένη, θα ερωτευτεί τον Πέτρο και θα ξεκινήσουν μαζί μια παράνομη σχέση απόλυτου πάθους και έρωτα, παρά τις ιδεολογικές ή θρησκευτικές διαφορές με τις οποίες στο μυαλό κάποιου, κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον.

Όσο ο καιρός περνάει όμως, όλο και δυσκολότερο είναι να παραμείνει αυτή η σχέση κρυφή από τον αρραβωνιαστικό της Γκιζέμ. Επιπλέον, ένα γεγονός του παρελθόντος αναδύεται στην επιφάνεια. Ένα γεγονός που αφορά τους δύο νέους, και που ποτέ κανείς δεν θα μπορούσε να βάλει με το μυαλό του.

        Συγγραφέας: ΒΛΑΣΑΚΙΔΗΣ ΤΙΤΟΣ

Εκδοτικός οίκος: ΟΣΤΡΙΑ
Σελίδες: 284
Ημερομηνία ‘Εκδοσης: Ιανουάριος 2018

1)Πότε ήρθε η συγγραφή στην ζωή του Τίτο Βλασακίδη?

Από εφηβική ηλικία είναι η αλήθεια, όνειρό μου ήταν να καταφέρω να γράψω ένα βιβλίο. Πάντα ξεκινούσα, αλλά πάντα μετά τα πρώτα 3-4 κεφάλαια δεν υπήρχε η κατάλληλη έμπνευση για να συνεχίσω. Δοκίμασα να γράψω βιβλία τρόμου και περιπέτειας. Λάθος μου! Τα δύο τελευταία χρόνια, συνέβη στην ζωή μου κάτι το απίστευτο κάτι το τόσο, μα τόσο απρόσμενο που ήταν το έναυσμα για να βρω το είδος συγγραφής μου νομίζω. Το «Πέτρος και Γκιζέμ: Αγάπη Δίχως Σύνορα» είναι μια απολύτως σύγχρονη ιστορία αγάπης, εμπνευσμένη από αληθινά, προσωπικά γεγονότα. Και εδώ «κολλάει» το απρόσμενο για το οποίο μίλησα. Η γυναίκα της ζωής μου, είναι και η πρωταγωνίστρια του βιβλίου (φυσικά τα ονόματα είναι αλλαγμένα), και με ενέπνευσε να ξεκινήσω την συγγραφή και να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.

2)Ποια επίθετα θα χρησιμοποιούσατε για να χαρακτηρίσετε το ¨Αγάπη δίχως σύνορα¨(Πέτρος και Γκιζέμ) ?

    Θα χρησιμοποιήσω επίθετα που χρησιμοποιούν αρκετοί απ’ τους αναγνώστες του βιβλίου. Το βιβλίο μου λοιπόν μπορεί να χαρακτηριστεί σίγουρα ως απολύτως «αληθινό»,  «ρομαντικό» και σίγουρα «διαφορετικό» σε σχέση πάντα με τις συνήθεις ιστορίες ελληνοτουρκικής αγάπης που υπάρχουν. Και αυτό διότι μιλάμε για μια σύγχρονη αγάπη των ημερών μας, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές. 

3)Πόσο διάστημα χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί  το  βιβλίο σας?

Κάτι λιγότερο από πέντε μήνες.

4) Πώς ένιωθες την πρώτη φορά που κράτησες τυπωμένο το πρώτο σου βιβλίο? 
Ένα συναίσθημα που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Ένα συνονθύλευμα χαράς, υπερηφάνειας και δικαίωσης. Μα η χαρά υπερίσχυε λιγάκι σε σχέση με τα άλλα δύο. Επειδή ναι μεν το εφηβικό μου όνειρο έγινε πραγματικότητα, αλλά κυρίως επειδή με αυτό το βιβλίο έκανα χαρούμενη την γυναίκα της ζωής μου. Γνωρίζοντας πως αποτέλεσε την απόλυτη πηγή έμπνευσής μου, αλλά και βλέποντας το όνομα της γραμμένο δίπλα στην αφιέρωση, σχεδόν δάκρυσε από την ευτυχία που της είχα προσφέρει. Αυτό για μένα, ήταν η απόλυτη χαρά. Κάτι το απολύτως ανεκτίμητο. 

 5) Ποιοι παράγοντες  ή καταστάσεις θεωρείς  πώς πρέπει  να συντελούν ώστε να ξεκινήσει κανείς να γράφει ένα βιβλίο?

Για μένα θα πρέπει να υπάρχει η έμπνευση. Είναι το παν. Χωρίς αυτήν, όσο όμορφη γραφή και λόγο και αν έχεις, δεν πρόκειται να γράψεις ούτε ένα κεφάλαιο.

 6) Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας,τη φράση που σας εκφράζει,το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και  την αγαπημένη σας ταινία.Ίσως να είναι περισσότερα από ένα,αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό σας για το καθένα από αυτά.

Η φράση που με εκφράζει είναι το «Για πάντα νέος». Θα μισήσω τον εαυτό μου αν στα πενήντα μου, έχω μετατραπεί σε έναν άνθρωπο που ζει και αναπνέει μόνο για ‘ναι μπροστά από μια τηλεόραση, έχει «καταβροχθιστεί» από την ρουτίνα και δεν έχει πια ιδιαίτερη όρεξη για την ζωή και τις διασκεδάσεις της, όπως όταν ήταν νέος. Δεν έχω κάποια αγαπημένη ταινία, πραγματικά. Όσο περίεργο και να σας ακούγεται, δεν είμαι μέγας λάτρης των ταινιών. Χωρίς να παρεξηγηθώ, αυτό ΔΕΝ σημαίνει πως δεν μου αρέσουν. Όσο για τραγούδι, μα ποιο άλλο θα με χαρακτήριζε καλύτερα από το Forever Young των Alphaville;Χαχα

7)Ποια  είναι τα άμεσα λογοτεχνικά  ή προσωπικά  σου σχέδια

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το «Πέτρος και Γκιζέμ: Αγάπη Δίχως Σύνορα» από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ. Δεν θέλω να εκδόσω κάτι άλλο στο άμεσο χρονικό διάστημα, αν και ιδέες υπάρχουν. Το μέλλον θα δείξει το πότε θα γίνει αυτό. Προς το παρών με νοιάζει μόνο να στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις αυτό το βιβλίο και να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα ράφια. Και αυτό διότι θέλω να εμπνεύσω τους ανθρώπους εκεί έξω να ερωτευτούν αληθινά, απόλυτα και αμοιβαία! Όπως έγινε και με μένα. Διότι πιστεύω πως στις μέρες μας, με τις τόσες πολλές υλικές απολαύσεις εκεί έξω, ο κόσμος έχει πάψει/ξεχάσει να ερωτεύεται με όλη του την ψυχή. Νομίζει πως αγοράζοντας ένα κινητό τηλέφωνο πχ. τελευταίας τεχνολογίας, θα νιώσει την υπέρτατη χαρά. Κάτι που φυσικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να συγκριθεί με το αίσθημα του απόλυτου και αμοιβαίου έρωτα. Συνέβη σε εμένα, γιατί όχι και σε αυτούς; Διαβάστε την ιστορία μου, και εμπνευστείτε.

8)Μια φράση  που σας αντιπροσωπεύει σήμερα?

Αναζητήστε την ευτυχία περισσότερο σε άυλα παρά υλικά αγαθά.

 

9)Ας κλείσουμε την συνέντευξη με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας..

Ο Πέτρος έφθασε στην παραλία. Ήταν ακόμη νωρίς, και μπορούσε άνετα να βρει μέρος να καθίσει. Ένα δίωρο αργότερα να πήγαινε, και δεν θα έβρισκε ξαπλώστρα, ούτε για δείγμα. Επέλεξε μια ομπρέλα σχετικά κοντά στη θάλασσα. Έβγαλε την μπλούζα του, άπλωσε λίγη αντηλιακή κρέμα στα χέρια του, και στο σώμα του, και ξάπλωσε πίσω απολαμβάνοντας τον ήλιο, τις όμορφες παρουσίες και γενικά, την χαλαρή ατμόσφαιρα του ρεπό του.

            Και τότε, είδε κάτι που τον έκανε να μείνει με το στόμα ανοιχτό, στην κυριολεξία. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν περίμενε να τον κάνει να νιώσει αυτό που μόλις είχε νιώσει. Εκείνη τη στιγμή, έβγαινε από την θάλασσα, το πιο απίστευτο πλάσμα που είχε αντικρύσει ποτέ ως τώρα. Μια γυναίκα, γύρω στα τριάντα, με μαύρα μακριά μαλλιά, καλογυμνασμένο σώμα και ένα αψεγάδιαστο πρόσωπο, σχεδόν χωρίς ίχνος ρυτίδας. Μια γυναίκα, η οποία έμελλε να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του αγοριού. [...] Το τελευταίο βράδυ των διακοπών της, η Γκιζέμ είχε προτείνει στον Πέτρο να πάνε εκεί που την είχε πάει την πρώτη φορά που βγήκανε έξω μαζί. Στην παραλία, να δούνε μαζί τα αστέρια, αγκαλιά. Αυτός φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να της χαλάσει χατίρι.

            «Τι ώρα φεύγετε αύριο;» την ρώτησε χαϊδεύοντας τα μελαχρινά, μακριά μαλλιά της, ενώ αυτή είχε ξαπλώσει πάνω στο στήθος του.

            «Κατά τις δώδεκα το μεσημέρι. Έτσι ώστε να είμαστε μέχρι το βράδυ σπίτι» απάντησε αυτή.

            «Πόσες ώρες είναι ο δρόμος;»

            «Εξαρτάται την κίνηση με το που θα μπούμε Κωνσταντινούπολη. Ξέρεις, η κίνηση εκεί πάντα είναι απαίσια. Δεν μπορείς να το φανταστείς αν δεν το δεις με τα ίδια σου τα μάτια» εξήγησε η Γκιζέμ. «Περίπου έξι ώρες. Με το αυτοκίνητο»

            «Α, δεν είναι και πάρα πολύ μακριά» αναφώνησε ο Πέτρος.

            «Όχι, δεν είναι» συμφώνησε μαζί του η Γκιζέμ.

            «Αυτό σημαίνει πως θα σε ξαναδώ;» βρήκε την ευκαιρία να της πετάξει ο Πέτρος.

            Η Γκιζέμ αναστέναξε. «Δεν ξέρω Πέτρο. Αλήθεια δεν ξέρω» είπε και έσφιξε τα χέρια της γύρω από την μέση του.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε μέσω της συνέντευξης σας να μάθει ο κόσμος εμένα και το βιβλίο μου. Ελπίζω εσείς και οι αναγνώστες σας, να βρήκαν ενδιαφέροντα αυτά που διάβασαν.

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου