ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ 

ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ

Βιογραφικό: Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της (αξιωματικός του στρατού) έζησε σε πολλά μέρη της Ελλάδας

Σπούδασε δημοσιογραφία και γαλλική φιλολογία

Είναι διορισμένη στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση εδώ και 20 χρόνια

Έχει κάνει ένα γάμο... αλλά πλέον είναι μονογονεϊκή οικογένεια

Έχει  ένα γιο 25 χρόνων...τον Μιχαήλ

Γράφει από πολύ μικρή

Και το 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της  μυθιστόρημα το "Άδειο νυφικό"...ενώ φέτος το "Πορτοκάλι και γιασεμί".

Λατρεύει τα ταξίδια

Έχει ταξιδέψει πολύ

Ευρώπη, Βόρεια Αφρική, μέση Ανατολή, Ινδία, Νεπάλ, Βιετνάμ

Η μουσική που της αρέσει

Μουσική για διαλογισμό,από Θιβέτ και Νεπάλ..καθώς και μουσική με ήχους της φύσης

Λατρεύει τους παραδοσιακούς χορούς της Ελλάδας και χορεύει στον λαογραφικό σύλλογο Χοροστάσι στην άνω Γλυφάδα.

Ήταν ανάδοχος γονιός στην action aid (και έχει επισκεφθεί και το παιδάκι…).

Προφίλ  στο facebook: https://www.facebook.com/foteini.skandal 

 

Οπισθόφυλλο:

Δεκατρία χρόνια τώρα η Χαρά βιώνει την απαξίωση, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό από τον άντρα που αγάπησε και παντρεύτηκε. Δεκατρία χρόνια τώρα αναζητά ένα χάδι, μια τρυφερή κουβέντα, ένα γλυκό φιλί. Κάθε βράδυ μουσκεύει το μαξιλάρι της με δάκρυα, με το βλέμμα χαμένο στο κενό και την ψυχή της να βουλιάζει στη θλίψη. Και περιμένει. Περιμένει τον φύλακα-άγγελο που θα απλώσει τις φτερούγες του και θα την κλείσει στην προστατευτική αγκαλιά του. Κι εκείνος έρχεται με το πρόσωπο του Μάνου, ενός παλιού συμφοιτητή της, που για περισσότερα από είκοσι χρόνια δεν έπαψε να την αγαπά. Την παίρνει από το χέρι και ακολουθούν μαζί τα βήματα της αγάπης που τους ταξιδεύει πίσω στο παρελθόν, στη μικρή αυλή του σπιτιού στην Πάρο, δίπλα στη "θαλασσογραφία του Τσαρούχη", όπως αποκαλούσε ο Μάνος μια απλοϊκή ζωγραφιά στον κήπο του. Μεθούν με τα αρώματα του έρωτα, που θυμίζουν πορτοκάλι και γιασεμί, και ζουν ευτυχισμένοι στον δικό τους ονειρεμένο μικρόκοσμο. Τα όνειρα όμως δεν διαρκούν πολύ και αυτοί, μακριά από κάθε τι που τους χώρισε και τους πλήγωσε, δεν θέλουν να αποδεχτούν καμία μοιραία απόφαση...

Πότε καταλάβατε για πρώτη φορά ότι έχετε το χάρισμα  να γράφετε?

Δέν θά τό ονομάσω "χάρισμα".... ή άν θέλετε νά κρατήσετε αυτό τόν όρο,θά πω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε χαρίσματα, ταλέντα, δεξιότητες.... Ξεκίνησα νά γράφω όταν ήμουν πολύ μικρή... πρώτα εκθέσεις στό σχολείο, αργότερα στήν εφηβεία μου σκέψεις καί διηγήματα. Όταν τελείωσα τό λύκειο, σπούδασα δημοσιογραφία καί μετά μπήκα στό πανεπιστήμιο. Σ' εκείνη τήν περίοδο τής ζωής μου άρχισα νά γράφω άρθρα τά οποία δημοσιεύτηκαν σέ πάρα πολλές (τοπικές) εφημερίδες.

  

Πείτε μας τα συναισθήματα  σας όταν γράφατε αυτό το βιβλίο σας.

 Όταν ξεκίνησα νά γράφω τό δεύτερο βιβλίο μου τό "Πορτοκάλι καί γιασεμί" είχα πολλά συναισθήματα. Νά σάς πώ κατ' αρχάς ότι η ιδέα γιά τό δεύτερο αυτό βιβλίο γεννήθηκε μετά από μία μεγάλη απώλεια. Έχασα τήν μητέρα μου, καί καθώς έφευγα από τό χωριό της, τήν Μυρτιά Τριχωνίδας, καθώς οδηγούσα πρός Αθήνα καί αντικρύζοντας μπροστά μου τήν γέφυρα τού Ρίου, άρχισαν οι ήρωες τού δεύτερου αυτού βιβλίου μου, νά εμφανίζονται στό μυαλό μου. Τούς έδινα μορφή καί ονόματα. Όταν άρχισα καί καθώς συνέχισα να γράφω τό βιβλίο μου, μέ κατέκλυζαν πολλά συναισθήματα. Θυμός γιά τήν αδικία που κάνουν οι άνθρωποι, απογοήτευση, απελπισία μερικές φορές γιά τά σχέδια πού κάνουμε καί δέν υλοποιούνται. Ένιωθα στό πετσί μου σχεδόν τόν ψυχικό πόνο τών ηρώων, αλλά καί τό μεγαλείο ψυχής, όταν αντί νά εκδικηθούν, αποφασίζουν νά συγχωρέσουν.

Θα αλλάζατε κάτι  και  αν ναι τι, αν ξαναγράφατε από την αρχή το μυθιστόρημα σας?

Αν έγραφα τήν ιστορία από τήν αρχή....όχι, δέν θά άλλαζα κάτι.... Πιστεύω πως τίς ιστορίες δέν πρέπει νά τίς αλλάζουμε. Δέν πρέπει νά τίς ωραιοποιούμε. Ας τίς αφήσουμε εκεί... έτσι όπως διαδραματίστηκαν...

Στο βιβλίο σας θα βρούμε γεγονότα που θα θέλατε να έχετε ζήσει?

Ναί, στό βιβλίο θά βρείτε γεγονότα πού θά ήθελα νά είχα ζήσει.... συγκρούσεις οικογενειακές, αποφάσεις ζωής πού παίρνουν οι άνθρωποι... καί τέλος τό πιό σπουδαίο, τό μεγαλείο ψυχής πού μπορεί νά δείξει ένας άνθρωπος.... νά σκουπίσει τά δάκρυά του, νά συγχωρήσει καί νά προχωρήσει μπροστά , αφήνοντας πίσω του τήν μικροψυχία, τόν πόνο, τήν εκδίκηση. 

Το εξώ φυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν δική σας επιλογή?

Ο τίτλος τής ιστορίας, "Πορτοκάλι και γιασεμί" ήταν δικός μου. Πάντα, όταν στέλνουμε ένα χειρόγραφο στόν εκδοτικό οίκο, δίνουμε έναν τίτλο, καί αργότερα η ομάδα πού επεξεργάζεται τό μυθιστόρημα, αποφασίζει άν θά κρατήσει τόν τίτλο ή αν θά δώσει κάποιον άλλο. Ο τίτλος αυτός ερχόταν ξανά καί ξανά στό μυαλό μου, γιατί μέσα στήν ιστορία μου η ηρωίδα φοράει ένα απλό άρωμα, στό οποίο κυριαρχούν αυτές οι δύο μυρωδιές. Εξ άλλου, τό γιασεμί είναι τό αγαπημένο μου λουλούδι. Αυτό τό ταπεινό λευκό άνθος μέ ηρεμεί. Τό πορτοκάλι, είναι ένα φρούτο πού τό λατρεύω. Καί τά δύο μαζί δίνουν μέσα στό μυθιστόρημα μία αίσθηση ηρεμίας, αισιοδοξίας καί ελπίδας. Άρεσε λοιπόν ο τίτλος στόν εκδοτικό οίκο, καί έτσι τόν κρατήσαμε. Τό εξώφυλλο όμως, αυτό τό υπέροχο εξώφυλλο μέ τά χρώματα καί τίς μυρωδιές, είναι δημιούργημα της ομάδας τού εκδοτικού οίκου Χάρτινη Πόλη και η Δήμητρα Ζαμπουρα είναι η γραφίστρια που επιμελήθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κρητικές, είτε θετικές είτε αρνητικές?

Πώς αντιμετωπίζω τίς κριτικές;;; Μέ χαρά! Στό πρώτο μου βιβλίο τό "'Αδειο νυφικό" είχα δεχθεί μία αρνητική κριτική από μία κυρία, η οποία περίμενε νά δεί μέσα στό μυθιστόρημα περιγραφές τόπων. Τής απάντησα ότι τό ύφος τής γραφής μου δέν είναι αυτό που περίμενε, αλλά ότι ήταν μεγάλη μου τιμή πού τό διάβασε. Πάντα θέλω νά κρίνουν αυτά πού γράφω. Άλλωστε, όταν γράφω, εκτίθεμαι, καί έτσι όποιος πάρει τά βιβλία έχει δικαίωμα νά κρίνει τά πάντα. Τόν λόγο,τήν ροή τής ιστορίας, τόν τίτλο, τό εξώφυλλο, τά πάντα. Θέλω νά ακούω κριτική. Δέν θέλω ποτέ νά "μού χαιδεύουν τ' αυτιά". Εξ αλλου, σάν εκπαιδευτικός πού είμαι (μάχιμη, εδώ καί 20 χρόνια), υφίσταμαι τήν καθημερινή κριτική τών μαθητών μου. Είτε είναι φανερή, είτε γίνεται πίσω από τήν πλάτη μου. Άλλες φορές η κριτική είναι δίκαιη, άρα διορθώνομαι, άλλοτε είναι άδικη. Στήν δεύτερη περίπτωση τήν ξεπερνάω χαμογελώντας

Πείτε μας κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.

 Τί θά ήθελα νά ξέρει γιά μένα τό αναγνωστικό μου κοινό; Δέν θά ήθελα νά πώ οι "θαυμαστές " μου... Δέν είμαι ούτε πολιτικός, ούτε διάσημη ηθοποιός (καί δέν θά ήθελα ποτέ νά γίνω), Θά ήθελα νά ξέρουν ότι είμαι ένας άνθρωπος σάν όλους όσοι μέ διάβάζουν. Μέ τά προτερήματα καί μέ τά ελαττώματά μου. Προσπαθώ (άν καί δέν τό καταφέρνω πάντα), νά αφήσω τά άσχημα πίσω μου. Αγαπώ τήν ζωή, πιστεύω στούς ανθρώπους καί ξέρω ότι άν προσπαθήσουμε μπορούμε νά γίνουμε καλύτεροι. Αγαπώ πάρα πολύ τήν δουλειά μου καί τούς μαθητές μου. Καί τέλος, πιστεύω πώς Ο Θεός έχει ένα σχέδιο γιά όλους μας. Καί πάντα, μά πάντα, στέλνει δίπλα μας ένα φύλακα Άγγελο γιά νά μάς προστατεύει.

Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την στιγμή?

Διαβάζω "Τό μικρό παριζιανικό βιβλιοπωλείο". Μία υπέροχη, αισιόδοξη ιστορία η οποία εκτυλίσσεται στό Παρίσι, αλλά καί στήν επαρχία τής Γαλλίας. Τό συστήνω!

‘Εχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα?

Διαβάζω σχεδόν τά ΄πάντα. Βεβαίως, σπουδαίο ρόλο παίζει η διάθεσή μου, ή η χρονική περίοδος. Υπήρξαν εποχές πού διάβασα όλα τά έργα τού μεγάλου μας ακαδημαϊκού Ε. Παπανούτσου. Άλλες εποχές στήν ζωή μου διάβασα ψυχολογία. Λατρεύω όμως τήν λογοτεχνία, ελληνική καί ξένη. Νά πω εδώ, πώς τό πρώτο μου "μεγαλίστικο" λογοτεχνικό έργο, ήταν ¨Οι ¨Αθλιοι" τού Β.Ουγκώ. Ήταν δώρο τού πατέρα μου, όταν ήμουν μόλις 8 χρονών!

Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον?

Τί ονειρεύομαι γιά τό μέλλον; Υπάρχει μία φράση "Όταν κάνουμε όνειρα Ο Θεός γελάει"... Αρκετές φορές ισχύει. Τό έχω δεί κι εγώ στήν ζωή μου. Παρ' όλα αυτά, άν θέλει Ο Θεός, θά ήθελα νά έχω υγεία, νά ζω ήρεμα μέ τούς λίγους αγαπημένους ανθρώπους πού έχω επιλέξει στήν ζωή μου, καί νά περνάω κάποιες μέρες στό πατρικό μου σπίτι στόν Δρυμώνα Θέρμου. Εκεί, στήν μικρή αυλή, κάτω από τά δέντρα, νά ηρεμώ, νά κοιτάζω τόν ουρανό τά βράδυα, νά ακούω τά τριζόνια, καί νά γράφω....

Για το Βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου