ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΠΡΟΔΟΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ" της Νικολίας Πανίδου, εκδόσεις ΠΗΓΗ, με την ματιά της Roula Karampourniotou

Διαβάζοντας το βιβλίο διαπιστώνεις ότι πρόκειται για έναν ύμνο στη φιλία. Δύο κοπέλες, η Αννα και η Ηλέκτρα ενώνονται με μια αδελφική φιλία από τα σχολικά τους χρόνια. Γυναίκες πια, ακολουθούν η κάθε μία το δρόμο τους που όμως αδυνατούν να προχωρήσουν. Σαν δύο μισά που χωρίστηκαν, αγωνίζονται να ενωθούν ξανά και τελικά οι δύο φίλες σμίγουν και δημιουργούν μαζί μια επιχείρηση αρωμάτων.
Η Άννα έχει δεσμό με τον Ανδρέα ενώ η Ηλέκτρα μόλις έχει βγει από μια καταστροφική σχέση.
Κάποια παλιά μυστικά, μια ιστορία συνομωσίας και μια επικίνδυνη ίντριγκα, θα φέρει τις δύο φίλες σε επικίνδυνα μονοπάτια. Πολλές φορές αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που φαίνεται και τις περισσότερες φορές, αυτό που θέλουμε, δεν είναι αυτό που έχουμε...
Τελικά πόσα σκοτάδια μπορεί να κρύβει το πρόσωπο του έρωτα; Οι δύο φίλες θα το ανακαλύψουν με τον πιο σκληρό τρόπο.
Η υπόθεση αν και ξετυλίγεται σε πολύ λίγες σελίδες, κατορθώνει να συμπεριλάβει έρωτα, πάθος, μυστικά, ψέματα, ίντριγκα, απάτη.

Η λιτή γραφή και το σασπένς της υπόθεσης σε παροτρύνουν να προχωρήσεις παρακάτω, να μάθεις, να κατανοήσεις!
Κάποιες αδυναμίες, αναμενόμενες ίσως, υπάρχουν σ' αυτό το πρώτο συγγραφικό έργο.
Ορισμένα θέματα παραμένουν αδιευκρίνιστα, σκεπάζονται από ένα πέπλο αμφιβολίας κι ερωτηματικών.
Συχνά αναφέρονται τα πρόσωπα της ιστορίας ως "εκείνος", "εκείνη", "αυτός", "αυτή". Παρόλο που αυτό προδίδει μυστήριο, ίσως ήταν προτιμοτερο να χρησιμοποιούνται πιο πολυ τα ονόματα των ηρωων διότι αρκετές φορές, είναι δυσδιάκριτα τα πρόσωπα που γίνεται λογος.
Θα ήθελα να μάθαινα περισσότερα για την σχέση του Ανδρέα και της Άννας και πως τελικά μπλεκόταν και το τελευταίο πρόσωπο που εμφανίζεται στο προσκήνιο.
Παρόλα αυτά, σαν πρώτο βιβλίο της συγγραφέως πετυχαίνει το στόχο του και είναι ένα ικανοποιητικό και όμορφο ανάγνωσμα, που αξίζει να διαβαστει!
Καλοταξιδο, Νικολία μου! Θα περιμένω με χαρά να διαβάσω την επόμενη συγγραφική σου δουλειά! ❤️
 Είμαι πολύ συγκινημένη, γράφοντας αυτή τη στιγμή την άποψη μου για την πρώτη συγγραφική δουλειά, μιας πρώην μαθήτριάς μου, της Νικολιας Πανίδου! Πολύ περισσότερο, νιώθω την ευθύνη για όσα θα γράψω, ώστε να επαινουν, αλλά να μην ξεμυαλιζουν! Να γίνουν αφορμή για βελτίωση αλλά όχι αιτία αποθάρρυνσης. Να είμαι αυστηρή αλλά και να επιβραβευσω την προσπάθεια! Μια προσπάθεια που ομολογουμένως έφερε ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα! Με γραφή που σε κερδίζει, το κείμενο σε απορροφά και σε κάνει να διαβάζεις χωρίς διακοπή, για να δεις το τέλος! Ένα τέλος απρόσμενο, καταλυτικό!

Από το οπισθόφυλλο

Άννα και Ηλέκτρα. Δύο φίλες. Δύο επιτυχηµένες επιχειρηµατίες, που έχουν µοιραστεί πολλά. Κοινή πορεία, κοινά όνειρα. Ο έρωτας έχει στιγµατίσει τη ζωή και των δύο κοριτσιών. Γιατί αυτό είναι που κάνει ο έρωτας. Μας στιγµατίζει, µας ξεγελάει, µας τρελαίνει, σε σηµείο που δεν µπορούµε να αντιληφθούµε τι πραγµατικά συµβαίνει γύρω µας. Σε µια πραγµατικότητα ανελέητη, που δεν χαρίζεται σε κανέναν. Έτσι σηµάδεψε και την Άννα. Μέσα στον λαβύρινθο της κούρασης και της µοναξιάς της, µια µοναξιά που σου τρυπάει την ψυχή σαν τον πιο παγωµένο χειµώνα, εκεί, σε µια στιγµή, σε ένα παραπάτηµα ήρθε εκείνος και την κράτησε. Την απογείωσε και τη ναυάγησε. Μέσα στον πιο ξέφρενο ρυθµό, που µόνο πεζά πράγµατα ξέρουν να σε βάζουν. Και εκεί που νοµίζεις ότι ισορροπείς σε ένα αδιόρατο σχοινί, έρχεται ένα απαλό φύσηµα και σου καταστρέφει ό,τι σηµαντικότερο έχεις. Ακόµη και την ίδια σου τη ζωή.