ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΜΑΙΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΗΦΙΣΟΥ" της Ελένης Στασινού, εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ, με την ματιά της Flora Sorotou Matte

  Ένα εκπληκτικό βιβλίο με την εξαιρετική γραφή της,που όλοι όσοι έχουμε διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία της,ξέρουμε. Οι μαινάδες, είναι μια παρέα πέντε κοριτσιών η Διδώ, η Βιργινία, η Μιχαήλα, η Κάτια και η Ιωάννα, που είναι φίλες. Αυτοαποκαλούνται έτσι από τα επικίνδυνα παιχνίδια που έκαναν σε δύο αγόρια, τον τρελό του χωριού και τον Νάσο Μπάκα,που είναι μοναχογιός του Μπάκα του δασονόμου.

  Βασική ηρωίδα είναι η Βιργινία, κόρη του Σόλωνα Κονιστριώτη, έναν διεφθαρμένο άνδρα, που είναι ικανός για τα πάντα και της Ισμήνης που είναι μια ευαίσθητη γυναίκα και ο Παύλος, γιος του Άγη Γέρακα, που είναι αριστερός και της Αλεξάνδρας μιας πολύ όμορφης γυναίκας. Επίσης γνωρίζουμε και τους τέσσερις ενήλικες φίλους, τον Ιωάννη Βούλτεψη, τον Σόλωνα Κονιστριώτη, τον Δήμο Δραγούνη και τον Άγη Γέρακα. Και οι τέσσερις, είναι ερωτευμένοι με την Αλεξάνδρα, που όμως αγαπά τον Άγη και φεύγουν κρυφά στα βουνά, λόγω εμφυλίου. Έτσι οι υπόλοιποι που επιδίδονται σε παράνομες πράξεις, ορκίζονται εκδίκηση για τον προδότη Άγη Γέρακα, όπως τον αποκαλούν, γιατί τους πήρε την γυναίκα που αγαπούσαν. Ο Παύλος που μια ζωή, ζει κυνηγημένος και μέσα στον φόβο, μια που κυνηγούν τους γονείς του, λόγω των αριστερών φρονημάτων, θέλει πια, μεγαλώνοντας να ζήσει μια ήρεμη ζωή και πείθεται από τον Δήμο Δραγούνη που είναι ο εκτελεστής των παράνομων πράξεων των δύο υπολοίπων φίλων, να καταταγεί στην Αστυνομία, μια πράξη που είναι αντίθετη στις πεποιθήσεις των γονιών του. Από την άλλη η Βιργινία ψάχνει να μάθει,την ιστορία των γονιών της και τι σχέση έχει ο πατέρας της με όλες τις παράνομες πράξεις που γίνονται και με το αλάτι που βγαίνει στις Αλυκές που βρίσκονται στην περιοχή. 

   Η Ελένη Στασινού έχει κεντήσει ένα έργο τέχνης. Η γλώσσα είναι κατανοητή,με πολλές εικόνες. Χρησιμοποιεί επίσης πολλές υποσημειώσεις ,οπότε μας δίνει την δυνατότητα να μάθουμε πολλά ιστορικά γεγονότα. Πολύ κατατοπειστικά είναι αυτά που γράφονται στο οπισθόφυλλο:<<ΣΤΑ ΠΑΡΟΧΘΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ μια παρέα αθώων κοριτσιών, που αυτοαποκαλούνται «Μαινάδες του Κηφισού», επιδίδεται σε εφηβικά γυμνάσματα. Πόσο ένοχες θα είναι καταστρέφοντας ένα παράνομο φορτίο αλατιού; Από πού έλκει τη δύναμή του το Αλάτι, ώστε να τιμωρείται όποιος ασχημονεί εις βάρος του, όποιος δεν μετρά και δεν υπολογίζει την αρχέγονη δύναμή του, όποιος δεν σέβεται τη θέση του στην αλυσίδα της ζωής μας και της ζωής πέραν της ζωής; Υπάρχουν δυνάμεις -όπως η αγάπη και η φιλία– που να δύνανται να αναχαιτίσουν την απονομή αυτής της ανώτατης δικαιοσύνης;
Ή η αρχαία του μνήμη διαχέεται στις γενιές καθορίζοντας συμπεριφορές και πεπρωμένα; Υπάρχει θάνατος που μπορεί να χαρακτηρισθεί «κομψοτέχνημα»;

   Να είναι αλήθεια πως ο έρωτας μπορεί να ζωντανέψει ένα νεκρό σώμα;
Ότι οι άνθρωποι δύνανται να περπατήσουν στο νερό; Τα παραμύθια του αλατιού που λέγονται στις Αλυκές τις νύχτες της ξεκούρασης, τι ρόλο μπορεί να παίξουν στις ζωές των πρωταγωνιστών; Μπορεί το αλάτι με κάποιον ανεξήγητο τρόπο να προκαθορίσει τη μοίρα των ηρώων μας, μπορεί να βοηθήσει σε αυτοκάθαρση η κάθαρση μέσω τιμωρίας;

   Αγγίζει την εποχή μας η πεποίθηση της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων, που καθοριζόταν από το σχήμα ύβρις – άτη – νέμεσις – τίσις;
Είναι τελικά το δαιμονοποιημένο στοιχείο της ατυχίας ή μήπως έχει την υπερφυσική δύναμη που πίστευαν οι Αλχημιστές, οι μάγοι, και οι σοφοί;

   Σε μια χώρα που η ανθρώπινη γλώσσα ελάχιστα περιέγραψε, τη χώρα του αλατιού, όλα είναι δυνατά. Και καθώς η ιστορία των νυχτερινών παραμυθιών με το «τρόπαιο» που θα δοθεί στον άριστο αφηγητή θα επαναλαμβάνεται, θα αναρωτηθούμε πόσο τέλειος είναι αυτός ο κόσμος που πάντα θα ολοκληρώνει σε κύκλους αρχετυπικούς το καθετί που δείχνει τυχαίο.>> Συγχαρητήρια στην Ελένη Στασινού για το πολύ αξιόλογο βιβλίο που έγραψε και εύχομαι να μαγέψει όλους, και τους απαιτητικούς, αναγνώστες.
Πάντα επιτυχίες!!!!!!!!!!!!!