ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΛΑΒΟΥΖΗ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΛΑΒΟΥΖΗ

Βιογραφικό : Ο Μανώλης Παλαβούζης γεννήθηκε στην Ορεστιάδα του νομού Έβρου το 1994. Σπούδασε την επιστήμη του περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, απ’ όπου και αποφοίτησε το 2016, ενώ παράλληλα συνέχισε να διαβάζει ασταμάτητα λογοτεχνικά κι επιστημονικά βιβλία, μία συνήθεια που υιοθέτησε από την εφηβεία. Ανάμεσα στους αγαπημένους του συγγραφείς ξεχωρίζουν ο Τόλκιν, ο Μάρτιν, ο Κινγκ, ο Κόρνγουελ κι ο Ντόκινς. Λατρεύει τα ταξίδια, τη ζωγραφική και τα παζλ, ενώ οι πεζοπορίες και η ενασχόληση με το φυσικό περιβάλλον είναι η δεύτερη φύση του. Ζει με την οικογένειά του στο Σουφλί, απ’ όπου και κατάγεται. Ο «Τέταρτος Καβαλάρης» αποτελεί την πρώτη λογοτεχνική του προσπάθεια και είναι καρπός της αγάπης του για τη βιολογία και την ιστορία.

Προφίλ στο Facebook: 
 https://www.facebook.com/manolis.palavouzis

Οπισθόφυλλο:  Χειμώνας 1347 μ.Χ.: Στις στέπες της Κιργισίας γεννιέται ένας θανάσιμος εχθρός. Ο Πάμφιλος, ένας Βυζαντινός πολεμιστής, βρίσκεται στο επίκεντρο της καταστροφής. Μία πολιορκημένη πόλη καίγεται συθέμελα, και οι επιζώντες, αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους, καταφεύγουν για σωτηρία στην Κωνσταντινούπολη, μεταφέροντας μαζί τους κάτι που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας.
Χειμώνας 2017 μ.Χ.: Σε ένα εργοτάξιο του μετρό της Θεσσαλονίκης, ένας εργάτης ανακαλύπτει μία υπόγεια κρύπτη. Άθελά του, θα ξυπνήσει τον μεγαλύτερο βιολογικό εχθρό της ιστορίας. Η πανδημία εξαπλώνεται ταχύτατα σε όλο τον κόσμο, κι ο Άλεξ, επιδημιολόγος του ΚΕΕΛΠΝΟ, βρίσκεται αντιμέτωπος με υπέρτερες δυνάμεις, έχοντας στο πλευρό του την Σκάρλετ, απεσταλμένη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Καθημερινοί άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την απειλή σε ένα θανάσιμο παιχνίδι. Οι κανόνες διαχρονικοί. Η επιβίωση μονόδρομος.
Το πρώτο μέρος της διλογίας «Ο Τέταρτος Καβαλάρης» πραγματεύεται ένα θανάσιμο σενάριο στον σύγχρονο κόσμο του υπερπληθυσμού και της άμεσης αεροπορικής σύνδεσης κάθε γωνιάς του πλανήτη, όπου τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας μοιάζουν λεπτότερα από κάθε άλλη φορά.

Έχετε δεχτεί επιρροές από άλλους συγγραφείς Έλληνες ή ξένους, νεότερους ή παλαιότερους? Τι συντέλεσε στη διαμόρφωση τη δική σας συγγραφικής σκέψεις?

Αν κάποιος δήλωνε ότι μένει ανεπηρέαστος από τα γραπτά άλλων τότε αυτό θα ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Φυσικά και έχω επηρεαστεί από άλλους συγγραφείς. Επειδή γενικά διαβάζω ξένη λογοτεχνία οι επιρροή έρχεται σχεδόν εξολοκλήρου από την αλλοδαπή. Συγγραφείς όπως ο Στέφεν Κινγκ, ο Μάρτιν, ο Νταν Μπράουν και μερικοί ακόμα μου έχουν δώσει τις σκέψεις τους, τους ήρωές τους, τη θεματική τους ίσως.

Βέβαια είναι άλλο η επιρροή και άλλο η μίμηση. Θεωρώ ότι προσωπικά έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου στη λογοτεχνία. Η διαμόρφωση της συγγραφικής σκέψης μου, ή όπως το μεταφράζω εγώ, ο σκοπός μου ήταν ο εξής. Από πάντα μου άρεσε να διαβάζω εκτός από λογοτεχνικά κείμενα και επιστημονικά. Όμως κάποια από αυτά είναι στριφνά, κάποια γραμμένα μόνο για τον σχετικό με το εκάστοτε αντικείμενο. Ένα μυθιστόρημα μπορεί να προσφέρει ψυχαγωγία, διασκέδαση αλλά και γνώση. Οπότε ήθελα να συνδυάσω την γνώση με τη διασκέδαση. Ουσιαστικά διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο μου, και ίσως αυτά που θα ακολουθήσουν, ελπίζω ότι έρχεται σε επαφή με πράγματα που δεν είχε διαβάσει, με προβληματισμούς ή περιγραφές καταστάσεων και γεγονότων που δεν είχε έρθει ξανά σε επαφή. Κάτι σαν μάθηση μέσα από τη μυθιστοριογραφία.

Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου σας, Σκοπεύετε να συνεχίσετε με το ίδιο είδος λογοτεχνίας?

Το συγκεκριμένο βιβλίο ολοκληρώθηκε ως κείμενο σε δύο μήνες, ενώ οι διορθώσεις κράτησαν δύο περίπου εβδομάδες επιπλέον. Αλλά έκανα διπλοβάρδιες. Ακόμα και δεκατέσσερις ώρες τη μέρα, μερικές φορές. Αλλά το απόλαυσα και με το παραπάνω. Νομίζω ότι για την ώρα θα παραμείνω στο ίδιο είδος. Φαντασία με μεγάλες δόσεις επιστημονικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Πώς νιώσατε όταν είδατε το εξώφυλλο του βιβλίου σας από κοντά?

Δεν θα πω ότι ένιωσα σαν να κρατάω το δικό μου παιδί στα χέρια, όμως δεν απέχει και πολύ από αυτό. Ουσιαστικά λάτρεψα το εξώφυλλο από την πρώτη στιγμή. Το είδα ξέρετε στην οθόνη του κινητού, ως μέρος ενός mail από τον εκδοτικό οίκο, και αμέσως έτρεξα να ανοίξω το λάπτοπ για να ξεκλειδώσω το μεγαλείο του με μερικά εκατοστά οθόνης παραπάνω. 

Από που αντλείς έμπνευση?

Από τον πραγματικό κόσμο. Από την επιστήμη. Ίσως από εκεί όπου η επιστήμη αδυνατεί μερικές απαντήσεις. Και από το παρελθόν. Η ιστορία βρίθει περιπτώσεων και γεγονότων που μπορούν να γίνουν καταπληκτικά βιβλία.

Στο βιβλίο σας θα βρούμε γεγονότα που θα θέλατε να έχετε ζήσει?

Αν σκεφτούμε ότι το βιβλίο μιλάει για την έξαρση μιας θανατηφόρας νόσου, κάτι τέτοιο θα ήταν το λιγότερο τρελό. Όχι δεν θέλω σε καμία περίπτωση να βρεθώ στο δρόμο του βακτηρίου που περιγράφω.

 

Πώς αντιμετωπίζετε γενικά τις κρητικές είτε θετικές είτε αρνητικές ?

Κάθε κριτική είναι ευπρόσδεκτη. Ακόμα και οι αρνητικές, δείχνουν το δρόμο για το μέλλον, για τη λογοτεχνική συνέχεια. Αν και δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτό τον όρο. Προτιμώ τη λέξη άποψη. Άλλωστε αυτό ακριβώς είναι μία άποψη. Μία γνώμη, κάτι που σε κάποιον φάνηκε υπέροχο σε κάποιον άλλο μπορεί να φάνηκε ανιαρό.

Παρόλα αυτά είμαι χαρούμενος γιατί όλες οι κριτικές –ή απόψεις- αναγνωστών που έχω λάβει είναι οι πλέον ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Και αυτό είναι το πλέον σημαντικό. Να βλέπεις το έργο σου να αρέσει στο κοινό, να το αγκαλιάζει και να ενθαρρύνει για τη συνέχεια.

Το οικογενειακό σας περιβάλλον σας υποστήριξε στην διαδικασία συγγραφής? Αν ναι τι σας είπαν? Αν όχι πώς αντιμετωπίσατε της αντιδράσεις?

Και με το παραπάνω μάλιστα. Η μαμά μου διάβαζε το κάθε κεφάλαιο σχεδόν την ίδια μέρα που αυτό έπαιρνε σάρκα και οστά. Είχα αρκετές συμβουλές από τον στενό οικογενειακό κύκλο, ίσως περισσότερες από όσες χρειαζόμουν, όμως σίγουρα είχα όση βοήθεια ήταν αναγκαία. Δεν έλεγαν κάτι συγκεκριμένο, ήταν το ίδιο «μαζεμένοι» όπως κι εγώ. Πάντα, και ειδικά στο πρώτο βιβλίο, ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας αρνητικής απάντησης από τους εκδοτικούς οίκους.

Τι συμβουλή θα  δίνατε σε κάποιον που γράφει και θέλει να εκδώσει?

Να το κάνει. Απλά αυτό. Να το δοκιμάσει χωρίς να σκέφτεται το μετά. Αυτό είναι που συνήθως μας κρατάει από το οτιδήποτε, από κάθε σχέδιο. Το μετά. Κάποια στιγμή όλα παίρνουν το δρόμο τους, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. 

Ποια είναι τα άμεσα λογοτεχνικά  ή προσωπικά σας σχέδια?

Θα απαντήσω ανάποδα. Στα προσωπικά μου σχέδια, βρίσκεται ένα μεταπτυχιακό. Δεν το έχω βρει ακόμα, όμως θα το βρω.

Στα λογοτεχνικά σχέδια περιλαμβάνεται η έκδοση του 2^ου μέρους της διλογίας. Θα κυκλοφορήσει πιστεύω κάποια στιγμή την Άνοιξη, ίσως τον Απρίλιο, οπότε κινούνται όλα γύρω από αυτό. Ετοιμάζω ακόμα μία παρουσίαση του 1^ου μέρους, όμως ακόμα δεν μπορώ να πω πού και πότε. Επίσης ένα νέο βιβλίο βρίσκεται στα σκαριά, και αυτό είναι το καλύτερο μέρος. Για την ώρα βρίσκεται ακόμα στο μυαλό μου, όμως σύντομα θα αρχίσει να αποτυπώνεται στο χαρτί. 

Ας κλείσουμε την συνέντευξη με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας...

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το μεσαιωνικό μέρος του βιβλίου.

«Για μια στιγμή άπλωσε το χέρι του πάνω από την πρύμνη, ενώ το σκοτεινό νερό ταξίδευε ανάποδα από κάτω του, σαν να ήθελε να μειώσει την απόσταση ανάμεσα σε αυτόν και στην πόλη. Ο κόσμος του χανόταν σταδιακά πίσω, και μόνο το πορτοκαλόχρωμο ανταύγισμα της φωτιάς στα χαμηλότερα σύννεφα έδειχνε πού βρισκόταν μέχρι πρότινος η πόλη. Η πληγή που άφηνε το σκαρί στην υδάτινη επιφάνεια μεγάλωνε, φάρδαινε αιμορραγώντας αφρό, και ύστερα χανόταν στα απόνερα.»

Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη αυτή κουβέντα μας.

Για το βιβλίο της  παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου