Ξεκινώντας, θα ήθελα να σας πω με ειλικρίνεια πως με τα βιβλία του Fitzek όταν σας καταθέτω τις σκέψεις μου δε μπορώ να είμαι αντικειμενική. Πολύ απλά λατρεύω τη γραφή του και ξέρω πως μόλις κυκλοφορήσει κάθε βιβλίο του δε θα μ απογοητεύσει όταν χαθώ στις σελίδες του. Για ακόμα μία φορά, λοιπόν, ο Φίτζεκ με ταξίδευσε μοναδικά.
Συγκεκριμένα μ απογείωσε χωρίς καμια υπερβολή "καθισμένη νοερά" στη "Θέση 7Α". Ο διακεκριμένος ψυχίατρος Ματς Κρούγκερ πάσχει από αεροφοβία. Όταν αναγκάζεται να πάρει το αεροπλάνο για να πάει στην ετοιμόγεννη κόρη του στο Βερολίνο, κάποιος του τηλεφωνει και τον απειλεί. Του ανακοινώνει πως στην πτήση βρίσκεται ένας πρώην ασθενής του. Για να ζήσει η κόρη του θα πρέπει να πυροδοτήσει την καταστροφική μανία του ασθενή του και να παρασύρει στο θάνατο όλους τους επιβάτες της πτήσης αλλιώς η ετοιμόγεννη κόρη του και το μωρό της θα πεθάνουν. Τι θα κάμει ο Ματς; Τι θα θυσιάσει; Άραγε, ποιος αρρωστημένος νους κρύβεται πίσω από αυτή τη καλοστημένη πλεκτάνη;
Για μια ακόμα φορά θαύμασα την αστείρευτη φαντασία του συγγραφέα, ο οποίος μαεστρικά έστησε μια πρωτότυπη πλοκή στον περιορισμένο χώρο ενός αεροπλάνου. Οι ρυθμοί που τρέχει η πλοκή είναι φρενήρεις ,κινηματογραφικοί και γεμάτοι ανατροπές . Ένα βιβλίο, λοιπόν, συνώνυμο του page turner. Σελίδα στη σελίδα ο αναγνώστης αδηφάγα αναζητά να μάθει ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα. O Φίτζεκ παίζει άψογα με το μυαλό μας σε ένα βιβλίο που θα μπορούσε κάλιστα να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη ως ένα ψυχολογικό θρίλερ για γερά νεύρα.
Με μικρά κεφάλαια παρουσιάζονται οι εξελίξεις καθώς και οι χαρακτήρες και στο τέλος κάθε κεφαλαίου έχουμε ένα γεγονός που σκορπά αγωνία και ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη για το τι θα ακολουθήσει. Η φαντασία εκτινάσσεται και οι παλμοί σου χτυπάν με ταχύτητα. Κάθε κεφάλαιο τιτλοφορείται με το όνομα των βασικών πρωταγωνιστών και ζούμε χάρη στους μονολόγους τους, μαζί τους τις μύχιες σκέψεις τους και την οπτική με την οποία βιώνουν τα δρώμενα.
Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος που έδεσε ο Φιτζεκ τα κομμάτια του παζλ, τα οποία συνέθεταν το σκηνικό της αγωνίας , ήταν αριστοτεχνικά δοσμένος. Κατανοείς και επεξεργάζεσαι βήμα βήμα τα στοιχεία που συλλέγεις και προσπαθείς να αποσαφηνίσεις την αλήθεια. Όλα τα πρόσωπα του δράματος είναι ηθογραφημένα πλήρως και δε σταματάν να σ εκπλήσσουν με όσα βιώνουν και σκέφτονται.
Το μυθιστόρημα διαβάζεται απνευστί. Νιώθεις έντονα τα συναισθήματα της αγωνίας, του μυστηρίου και του άγχους καθώς οι περιγραφές είναι υπερβολικά παραστατικές, ασθματικές και νομίζεις πως είσαι συνεπιβάτης του Ματς σε αυτό το αεροπορικό ταξίδι που δε ξέρεις αν θα έχει επιστροφή. Αυτό το ψυχολογικό θρίλερ στο τέλος δεν σας αφήνει αναπάντητα ερωτήματα καθώς ο συγγραφέας είναι άψογα διαβασμένος σχετικά με όσα θέματα διαπραγματεύτηκε στο βιβλίο του. Δε θέλω να σας γράψω άλλα..ακόμα νιώθω πώς πετάω σ αυτήν την πτήση. Για ακόμα μία φορά φίλε Φιτζεκ με ξενύχτησες...
Βαθμολογία: θέλει και ρώτημα; 10/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου