ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΠΩΣ ΥΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ", Σοφία Δημοπούλου, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

 Η Σοφία Δημοπούλου αν και δεν την ήξερα σα συγγραφέα με κέρδισε . Διαβάζοντας το βιογραφικό της διακρίνει κανείς πλούσια συγγραφική παραγωγή. Στο τελευταίο της μυθιστόρημα με τον στοχαστικό τίτλο "πώς υφαίνεται ο χρόνος " κατορθώνει να αναπαραστήσει το μωσαϊκό δυο αιώνων. Το βιβλίο της ένα γοητευτικό και νοσταλγικό ταξίδι στην Ελλάδα του χτες και του σήμερα, συνδυάζει το ιστορικό κομμάτι με την κοινωνική πραγματικότητα.

Πιο συγκεκριμένα, η Νανά διακεκριμένη αρχιτέκτονας ,η οποία βρίσκεται σε κρισιμη καμπή ζωής και αποφάσεων βρίσκει ένα χειρόγραφο σε ένα αρχοντικό που ανέλαβε να αναπαλαιώσει. Αυτό ξεδιπλώνει την καθηλωτική ιστορία μιας οικογένειας που συγκινεί. Μέσα από τον έρωτα του Αλβέρτου και της Ανθής η ιστορία της Ελλάδας και τα ήθη και έθιμα εποχής ζωντανεύουν γλαφυρά στα μάτια του αναγνώστη. Παράλληλα, γνωρίζουμε και άλλα πρόσωπα και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στις σελίδες αυτού του βιβλίου. 

Συνδιαλέγονται με επιτυχία τα ιστορικά και τα μυθολογικά πρόσωπα της ιστορίας του τόπου μας. Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, εστιάζει στην κεντρική ιστορία του Αλβέρτου και Ανθής και όσα αυτής ακολούθησαν και επηρέασαν πολλές ζωές . Διαχειρίζεται ένα λεπτό και ιδιαίτερο θέμα που απασχολεί και την ιστορία του σήμερα και αυτή του χτες ,αυτό της μητρότητας . Δε μπορώ να σας αποκαλύψω λεπτομέρειες αλλά το μόνο που θα σας ομολογήσω είναι πως και η Νανά και η Ανθή θα σας μεταδώσουν διδακτικά μηνύματα. 

Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και εξελίσσεται με σωστούς ρυθμούς έχοντας πάντα εξέλιξη αλλά και αγωνία . Υπάρχουν και τα αληθινά πρόσωπα που ξέρουμε πως υπήρξαν και μέσω του μυθιστορήματος παίρνουμε νέες γνώσεις. 

Η γραφή της Δημοπούλου είναι στρωτή και απλή χωρίς όμως να της λείπει ο στοχασμός. Τροφή για σκέψη αποτελεί ο χρόνος. Αυτός υφαίνεται με αίμα , δάκρυα, ελπίδες και πίστη . Στην αρχή κάθε κεφαλαίου η συγγραφέας παραθέτει παραθέματα με αλληγορική σημασία που έχουν ως κέντρο το χρόνο. Φαίνεται πως η Δημοπούλου έκανε σε βάθος έρευνα σε ιστορικές και λογοτεχνικές πηγές και σεβάστηκε όσους σας παρουσιάζει στις σελίδες αυτές. 

Ήταν για μένα μια ευχάριστη ανακάλυψη αυτή η συγγραφέας. Όσα διάβασα μέσα στο βιβλίο με καθήλωσαν και με συγκίνησαν πολύ γιατί το ευαίσθητο θέμα της μητρότητας πάντα σε αγγίζει. Το διαχειρίστηκε με αξιοπρέπεια χωρίς εξάρσεις μελό και πάντα με γνώμονα την ιστορική πραγματικότητα. Το διάβασα απνευστί και είμαι σίγουρη πως αν του δώσετε ευκαιρία να το γνωρίσετε δε θα απογοητευτείτε. Αντίθετα θα νιώσετε πλήθος συναισθημάτων και πως ο χρόνος που του αφιερώσατε σίγουρα δε πήγε χαμένος. 

Βαθμολογία:9/10