Η Δήμητρα Ιωάννου με χώρο δράσης τις Σπέτσες τοποθετεί την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του ζωγράφου Μιχαήλ Μπόκαρη σε μια ιστορία ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα με κέντρο της, το θρυλικό πίνακα του ιδίου "Νυχτερινή Αφροδίτη". Στο αρχοντικό του ζωγράφου καταφθάνουν μετά από πρόσκληση του τέσσερις γυναίκες που όλες συνδέονται με κάποιον τρόπο μαζί του καθώς και με το πίνακα. Εκείνος κάνει φτερά και οι ήρωες του βιβλίου αναρωτιούνται ποιος ή ποιοι ευθύνονται. Το παρελθόν ζωντανεύει ξανά και ο λαβωμένος έρωτας εμφανίζεται σαν τιμωρός. Ποιες είναι οι ερινύες που κατατρώνε το ζωγράφο; Θα μαθευτεί η αλήθεια που έχει αποτυπωθεί στον καμβά;
Ένα ταξίδι στις Σπέτσες και στην Αθήνα του 70 αλλά και του σήμερα είναι αυτό το κοινωνικό -αισθηματικό μυθιστόρημα. Βέβαια η "κλοπή" του πίνακα προσθέτει και πολλές πινελιές αστυνομικού μυστηρίου και αγωνίας στις σελίδες του. Από την αρχή, όπου η συγγραφέας μας εισάγει στην ιστορία και μας συστήνει τα πρόσωπα, ως το τέλος η δράση και το σασπενς πρωταγωνιστούν. Πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο το μυθιστόρημα που σε κερδίζει από τις πρώτες του σελίδες. Η κεντρική φιγούρα του Μπόκαρη με την πολυκύμαντη ερωτική ζωή που στιγματίστηκε από τη δίκη του "Αφροδίτη" ξεδιπλώνεται βήμα βήμα και ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός μιας ιστορίας γεμάτη με έρωτα, πάθη, μισή, προδοσία και εκδίκηση. Μυστικά αποκαλύπτονται και στο τέλος αποσαφηνίζονται τα πάντα. Ο πίνακας αυτός κρύβει ένα μεγάλο μυστικό που πυροδοτεί αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η αποκάλυψη του λυτρώνει θύτες και θύματα. Οι λόγοι που υπαγόρευσαν κάποιες συμπεριφορές επεξηγούνται.
Νιώθουμε κατανόηση για κάποιους ήρωες ενώ για κάποιους άλλους προβληματισμό και θυμό. Σε όλα αυτά σύμμαχος η ενδελεχής ηθογραφηση και η λυρική της γραφή. Η σκιαγράφηση των προσώπων γίνεται με δεξιοτεχνία, σταδιακά και έτσι ο αναγνώστης κατανοεί, συμπονεί, κρίνει και συγχωρεί. Γιατί σε κάποιους αξίζει η συγχώρεση. Η μοίρα ήταν μαζί τους άδικη και σκληρή και ο πόνος τους τους έκανε παράλογους και εκδικητικούς. Στο τομέα της γραφής είναι αποδεδειγμένο χρόνια τώρα πως η Ιωάννου είναι δεινή χειριστήρια του λόγου αφού στην φαρέτρα της δεσπόζει η εικονοπλαστικη δεινότητα σε συνδυασμό με την λυρική πνοή που αφήνει το αποτύπωμα σε κάθε της πρόταση. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως αυτό το νοερό ταξίδι στις ηρωικές Σπέτσες μου αφήσε μια μελένια γεύση αν και ήταν σύντομο. Σύντομο ναι, γιατί το μυθιστόρημα διαβάζεται ασθματικά αφού σε καθηλώνει με τις συνεχόμενες εξελίξεις του και δε σταματας την ανάγνωση παρά μόνο όταν ολοκληρώσεις την ιστορία. Η αλήθεια είναι πως πάντα όταν έχω στα χέρια μου βιβλίο της Ιωάννου γνωρίζω πως θα με ικανοποιήσει. Αυτό μου άρεσε παρά πολύ, όμως για να είμαι ειλικρινής πρώτη θέση στην καρδιά μου έχει πάντα το "Η κληρονόμος του ποταμού" , γιατί σε εκείνο θεωρώ πως ξεπέρασε τον εαυτό της.
Βαθμολογία :9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου