ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΠΑΚΕΛΛΑ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ στην Λίτσα Λαμπρακοπούλου!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΠΑΚΕΛΛΑ

Βιογραφικό: Η Παρασκευή Μπακέλλα κατάγεται από το Αγρίνιο, αλλά έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στα Ιωάννινα, όπου ζει και εργάζεται. Είναι κλινική νοσηλεύτρια 

(ενεργό μέλος της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδας και της Πανελλήνιας Συνδικαλιστικής Νοσηλευτικής Ομοσπονδίας του Ε.Σ.Υ.), με ταυτόχρονη ακαδημαϊκή καριέρα. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, καθώς και εξειδικεύσεις στον τομέα της Ιατρικής Ψυχολογίας. Έχει αρθρογραφήσει σε τοπική εφημερίδα και σε νοσηλευτικά έντυπα. Έχει βραβευθεί για το επιστημονικό ερευνητικό έργο της. «Μέσα από τη Νοσηλευτική –όπως η ίδια λέει– έμαθα να χαϊδεύω το παιδί, που κάποτε στάθηκε δυνατό και δεν έκλαψε. Η φροντίδα –εκείνου του παιδιού– έγινε λέξεις, που πήραν τη σειρά τους στο χαρτί κι έπλασαν ιστορίες. Έτσι, η γραφή μεταλλάχθηκε σε καθημερινή ασχολία και ανάγκη». Η καθημερινότητά της περιλαμβάνει, επίσης, τον εθελοντισμό (είναι βραβευμένη για το εθελοντικό έργο της, από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό), τη ζωγραφική και το διάβασμα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο γιους.

 

Προφίλ στο Facebook: https://www.facebook.com/paraskevi.bakella

Οπισθόφυλλο: Εκεί που πιστεύεις ότι η ζωή σου προσφέρει απλόχερα όλη την ομορφιά της, κάτι συμβαίνει και σου παίρνει την ευτυχία με μιας, λες και ήταν δανεική. Όταν έρθει εκείνη η στιγμή, πού να στρέψεις το βλέμμα σου; Στη ζωή που γκρεμίζεται ή στο άγνωστο που πάντα θα ελκύει; Ένα κόσμημα με γαλάζια πέτρα, σαν τον απέραντο ωκεανό, θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της Αλίνας και του Λουκά. Ένα ταξίδι μέχρι την Καστοριά θα προκαλέσει χιονοστιβάδα συναισθημάτων και θα οδηγήσει στην αποκάλυψη συνταρακτικών μυστικών, γιατί οι προορισμοί που βρίσκονται στα βάθη της ψυχής μας, μπορεί να είναι δυσπρόσιτοι, αλλά είναι ταυτόχρονα και ειλικρινείς. Η δερμάτινη βαλίτσα έκλεισε και ο χρόνος άρχισε να μετρά ανάποδα για τούτο το ταξίδι, που θα διαρκέσει πέντε μέρες και έναν μήνα.

Κυρία Μπακέλλα θα ήθελα να σας  καλωσορίσω στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ  και να σας ευχαριστήσω πολύ που δεχτήκατε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. "Πέντε ημέρες και ένας μήνας " λοιπόν, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο από τη σκοπιά  του συγγραφέα?

Δύο άνθρωποι που ζουν μαζί για χρόνια, δε σημαίνει απαραίτητα ότι γνωρίζονται καλά. Πόσα κρυμμένα μυστικά υπάρχουν; Πόσες παράλληλες ζωές, που συνεχίζουν να είναι παράλληλες μέχρι ο θάνατος να τις χωρίσει;

Πώς σας ήρθε η ιδέα για τη συγκεκριμένη ιστορία;  Ήταν κάποιο ταξίδι σας που σας ενέπνευσε ή κάτι άλλο;

Ένα αληθινό, θλιβερό γεγονός ήταν η αιτία για να ξεκινήσω το ταξίδι της συγγραφής, που συνεχίστηκε στην Καστοριά και, ποιος ξέρει, αν τελειώνει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου μου…

Όταν γράφετε σκέφτεστε τις αντιδράσεις του αναγνώστη στο κείμενο σας; Ή γράφετε για να εξωτερικεύσετε τις σκέψεις σας, τα θέλω σας και ό,τι  έχετε  ανάγκη  εσείς να πείτε χωρίς απαραίτητα να γίνετε αρεστή στον αναγνώστη;

Όταν γράφω επηρεάζομαι μόνο από τις επιθυμίες των ηρώων μου, όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο.

Γράφετε ένα βιβλίο που λίγο πριν το εκδώσετε κάποιος δικό σας που το διαβάζει σας λέει για ένα συγκεκριμένο απόσπασμα πως πρέπει να το παραλείψετε για κάποιο λόγο... Εσείς όμως αυτό το κομμάτι το αγαπάτε, σημαίνει πράγματα για εσάς! Θα αγνοήσετε τη γνώμη του φίλου σας και θα επιμείνετε σ΄ αυτό που έχετε γράψει με κίνδυνο να κάνετε λάθος;

Και ποιος υπόσχεται ότι η γνώμη του φίλου μου δεν είναι λανθασμένη; Όταν γράφω, όλα τα στοιχεία που χρησιμοποιώ, όλες οι σκηνές εξυπηρετούν τη ροή της ιστορίας.

Πείτε μας τα συναισθήματα σας όταν γράφατε αυτό το βιβλίο σας…

Ανάμικτα συναισθήματα, μιας και ήταν η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω ένα μυθιστόρημα.

Πότε καταλάβατε για πρώτη φορά ότι έχετε το χάρισμα να γράφετε;

Δε γνωρίζω αν έχω το χάρισμα να γράφω. Γνωρίζω όμως ότι έχω την επιθυμία να εκφράσω εκείνο που υπάρχει στην ψυχή μου και αδημονεί να πάρει τη θέση του στη λευκή σελίδα.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι ιστοσελίδα, παιδιά, βιβλίο; Ποιος είναι ο αδικημένος;

Εύχομαι να μην υπάρχει αδικημένος. Όλα γίνονται με την προτεραιότητα που θεωρώ, κάθε φορά, ότι είναι η σωστή.

Πώς κρίνετε την πορεία σας μέχρι τώρα σαν συγγραφέα; Πιστεύετε ότι στην Ελλάδα υπάρχει χώρος για νέους συγγραφείς;

Θεωρώ ότι πάντα υπάρχει χώρος για εκείνον που εκφράζεται με ειλικρίνεια και σεβασμό προς τον εαυτό του. Η πορεία μου είναι ακόμη στην αφετηρία της και αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή που το μυθιστόρημά μου κέρδισε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό των εκδόσεων Ελκυστής.

Είστε από εκείνους τους συγγραφείς που κουβαλάνε πάντα μαζί τους και ένα  μπλοκάκι για να μην ξεχάσουν την καινούρια ιδέα τους; Πώς αρχίσατε να γράφετε;

Να σας πω την αλήθεια, είμαι.

Ας κλείσουμε τη συνέντευξη όπως εσείς επιθυμείτε.

 «Κρυφή ζωή είναι εκείνη που δε φανερώνουμε στον εαυτό μας. Εκείνη που κρύβουμε από τους άλλους λέγεται δικαίωμα».

  

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου