Το καινούριο μυθιστόρημα του πολυγραφότατου Γ. Πολυράκη είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Μας μεταφέρει τις δεκαετίες του 50-60 όπου το μεταναστευτικό ρεύμα ήταν σε έξαρση. Η Μαρίνα μεγαλωμένη στα Σφακια, μετά από πρόσκληση του αδερφού της ταξιδεύει στην Αυστραλία και ξεκινά μια νέα ζωή, η οποία σημαδεύεται για πάντα. Ένα ταξίδι που θα εξελιχθεί σε γολγοθά.
Ο Πολυρακης στο πρώτο μέρος του βιβλίου εξιστορεί την ιστορία της Μαρίνας στα Σφακιά επικεντρώνοντας στα ήθη και έθιμα εκεί και στους χαρακτήρες της κλειστής εκεί κοινωνίας. Από τη στιγμή που η κοπέλα ταξιδεύει στην Αυστραλία παρακολουθούμε με αγωνία τις προσπάθειες της να ενταχθεί στην ελληνική ομογένεια. Όμως παράλληλα δυο τραγικά γεγονότα θα την σημαδευόσουν και θα την καθορίσουν για πάντα. Η αλήθεια είναι πως η κεντρική ηρωίδα είναι ένα τραγικό πρόσωπο που πέρασε δυσκολίες μεγάλες, οι οποίες πλήττουν ανεπανόρθωτα την ψυχοσύνθεση κάθε γυναίκας. Όμως δεν το έβαλε κάτω και προσπάθησε να φτιάξει τη ζωή της βασιζόμενη στις δικές της δυνάμεις. Άτυχη αρκετά στην αρχή στην αγάπη, προσπάθησε να ορθοποδήσει. Το βιολί της δίνει δύναμη. Το ταλέντο της εκεί της δίνει φτερά για να πετάξει.
Στο κομμάτι της πλοκής θεωρώ πως η Μαρίνα είναι μια ηρωίδα χιλιοβασανισμένη και άτυχη που σε κάποια σημεία ψυχοπλακωθηκα. Βέβαια όλα τα γεγονότα είναι αληθοφανή και καμωμένα με ρεαλισμό και σίγουρα συμβαίνουν γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι άτυχοι χωρίς να φταίνε και να προκαλούν την τύχη τους. Βέβαια αυτό που μου κέντρισε την προσοχή είναι πως δεν το έβαλε κάτω και δεν ήταν έρμαιο των καταστάσεων που βρίσκονταν μπροστά της.
Στο κομμάτι της γραφής ο Πολυρακης δε χρειάζεται συστάσεις. Έχει καταθέσει πολλά δείγματα και γνωρίζουμε πως στη φαρέτρα του έχει σαν όπλο τη γραφή του, την εικονοπλαστικη δεινότητα του και τον παραστατικό του λόγο.
Το κοινωνικό αυτό μυθιστόρημα εστιάζει στις παράνομες υιοθεσίες που έγιναν όντως στην Αυστραλία κατά κόρον με θύματα φτωχές μετανάστριες. Ένα θέμα που πονά και συγκινεί ακόμα και σήμερα. Η πρωθυπουργός της χώρας αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τα θύματα, γιατί ήταν μια φρικιαστική περίοδος της ιστορίας της. Στο κομμάτι του βιβλίου που αφορά σ αυτό το επώδυνο για όλους κομμάτι ομολογώ πως συγκινήθηκα για το τι πέρασαν κάποιοι αθώοι άνθρωποι και παράλληλα εξοργίστηκα με όσους τα σκαρώνουν τέτοια πράγματα γιατί είναι άπληστοι και εξαπατούν τους άλλους.
Αυτό το βιβλίο διαβάζεται απνευστί και συγκινεί για την αλήθεια του. Όμως αισθάνθηκα πως κάτι του έλειπε από την ιστορία. Επιζητούσα μεγαλύτερο παλμό και ένταση αναλογιζόμενη πως ένα τέτοιο θέμα είναι δυναμίτης και δεν αφήνει κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο
Βαθμολογία :7,5/10
Ο Πολυρακης στο πρώτο μέρος του βιβλίου εξιστορεί την ιστορία της Μαρίνας στα Σφακιά επικεντρώνοντας στα ήθη και έθιμα εκεί και στους χαρακτήρες της κλειστής εκεί κοινωνίας. Από τη στιγμή που η κοπέλα ταξιδεύει στην Αυστραλία παρακολουθούμε με αγωνία τις προσπάθειες της να ενταχθεί στην ελληνική ομογένεια. Όμως παράλληλα δυο τραγικά γεγονότα θα την σημαδευόσουν και θα την καθορίσουν για πάντα. Η αλήθεια είναι πως η κεντρική ηρωίδα είναι ένα τραγικό πρόσωπο που πέρασε δυσκολίες μεγάλες, οι οποίες πλήττουν ανεπανόρθωτα την ψυχοσύνθεση κάθε γυναίκας. Όμως δεν το έβαλε κάτω και προσπάθησε να φτιάξει τη ζωή της βασιζόμενη στις δικές της δυνάμεις. Άτυχη αρκετά στην αρχή στην αγάπη, προσπάθησε να ορθοποδήσει. Το βιολί της δίνει δύναμη. Το ταλέντο της εκεί της δίνει φτερά για να πετάξει.
Στο κομμάτι της πλοκής θεωρώ πως η Μαρίνα είναι μια ηρωίδα χιλιοβασανισμένη και άτυχη που σε κάποια σημεία ψυχοπλακωθηκα. Βέβαια όλα τα γεγονότα είναι αληθοφανή και καμωμένα με ρεαλισμό και σίγουρα συμβαίνουν γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι άτυχοι χωρίς να φταίνε και να προκαλούν την τύχη τους. Βέβαια αυτό που μου κέντρισε την προσοχή είναι πως δεν το έβαλε κάτω και δεν ήταν έρμαιο των καταστάσεων που βρίσκονταν μπροστά της.
Στο κομμάτι της γραφής ο Πολυρακης δε χρειάζεται συστάσεις. Έχει καταθέσει πολλά δείγματα και γνωρίζουμε πως στη φαρέτρα του έχει σαν όπλο τη γραφή του, την εικονοπλαστικη δεινότητα του και τον παραστατικό του λόγο.
Το κοινωνικό αυτό μυθιστόρημα εστιάζει στις παράνομες υιοθεσίες που έγιναν όντως στην Αυστραλία κατά κόρον με θύματα φτωχές μετανάστριες. Ένα θέμα που πονά και συγκινεί ακόμα και σήμερα. Η πρωθυπουργός της χώρας αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από τα θύματα, γιατί ήταν μια φρικιαστική περίοδος της ιστορίας της. Στο κομμάτι του βιβλίου που αφορά σ αυτό το επώδυνο για όλους κομμάτι ομολογώ πως συγκινήθηκα για το τι πέρασαν κάποιοι αθώοι άνθρωποι και παράλληλα εξοργίστηκα με όσους τα σκαρώνουν τέτοια πράγματα γιατί είναι άπληστοι και εξαπατούν τους άλλους.
Αυτό το βιβλίο διαβάζεται απνευστί και συγκινεί για την αλήθεια του. Όμως αισθάνθηκα πως κάτι του έλειπε από την ιστορία. Επιζητούσα μεγαλύτερο παλμό και ένταση αναλογιζόμενη πως ένα τέτοιο θέμα είναι δυναμίτης και δεν αφήνει κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο
Βαθμολογία :7,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου