Η Χρυσηίδα Δημουλίδου , η αγαπημένη συγγραφέας χιλιάδων αναγνωστών , στο τελευταίο της πονημα "Ραγισμένο είδωλο" κατόρθωσε κάτι πολύ δύσκολο . Αν και φανατική βιβλιοφάγος εγώ η ίδια που δεν εντυπωσιάζεται εύκολα από βιβλία , αυστηρή και σχολαστική όταν καταθέτω σε εσάς την κριτική μου , γιατί θέλω να μεταφέρω αγόγγυστα όσα βίωσα και ένιωσα διαβάζοντας το εκάστοτε μυθιστόρημα , καταφερε να με κερδίσει για μια ακόμα φορά . Χάθηκα νοερά ρουφώντας αδηφάγα τις σελίδες του και ταξίδεψα . Αυτή είναι η μαγεία εξάλλου της λογοτεχνίας . Να ταξιδεύεις ,όταν είσαι ζωσμένος με σοβαρά θέματα να σε απασχολούν, και εκείνες τις στιγμές να δραπετεύσεις στον κόσμο του βιβλίου . Εδώ , στο "Ραγισμένο είδωλο" η Δημουλίδου συνέθεσε με δεξιοτεχνία ένα οδοιπορικό στον κόσμο της Τρούμπας , στο χώρο του κινηματογράφου μέσα από τα μάτια του Βίκτορα Νοταρά .
Η προσωπικότητα του Βίκτορα κυριαρχεί στην πλοκή . Ξεκίνησε φτωχός στην αμαρτωλή γειτονιά της Τρούμπας , ως αγαπητικός και μετά ως βαποράκι και από ένα καπρίτσιο της μοίρας χρήστηκε κινηματογραφικό αστέρι . Η ζωή του απέκτησε δόξα , χρήμα , ο, τι ποθεί ανθρώπου νους . Όμως , ανίκανος να διαχειριστεί την φήμη του , έπεσε σε ένα ολίσθημα . Ράγισε ο ίδιος το είδωλο του . Άραγε , είναι εύκολο ο άνθρωπος να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του ;
Σ αυτό το κομβικό ερώτημα που κατά καιρούς όλους μας μας έχει απασχολήσει σίγουρα , θα σας απαντήσει ο ίδιος ο Βίκτορας. Προσωποπαγές μυθιστόρημα χωρίς να λείπουν και ήρωες συνοδοιπόροι εξίσου δυνατοί με τον κεντρικό, που σίγουρα θα διεισδύσουν στην καρδιά του αναγνώστη . Το βιβλίο αυτό είναι το συνώνυμο του δυναμίτη . Ξεκινά το 1999 την ιστορία και η συγγραφέας κάνει χρονική μετατόπιση στο χτες και από εκεί ο αναγνωστης συστήνεται με τον Βίκτορα , το γενεαλογικό του Δένδρο και κυρίως τις πτυχές του χαρακτήρα του και όσα τον διαμόρφωσαν . Μια ζωή με κακουχίες που δεν προμήνυε τη μεγάλη επιτυχία που θα γνώριζε ως ηθοποιός του εγχώριου και του ξένου κινηματογράφου . Πολλές γυναίκες έμειναν δίπλα του λίγες ή πολλές μέρες . Κάποιες δυναμικές , άλλες αδύναμες , μερικές πετυχημένες άλλες όχι πάντως όλες είχαν ένα κοινό γνώρισμα . Γοητεύτηκαν, ερωτεύτηκαν το κορμι και την ψυχή αυτού του άντρα που λάβωνε όσες γνώριζε . Σίγουρα υπάρχουν οι πιο σημαντικοί σταθμοί στη ζωή του . Αυτοί που τον έκαναν ,όταν άρχισε η προσωπική του κατρακύλα ,να καταλάβει και να αντιληφθεί το ουσιαστικό νοημα της ζωής . Όλοι κάνουμε λάθη . Μεθάμε από ευτυχία , νομίζουμε πως είμαστε άτρωτοι . Τίποτα δεν κρατά για πάντα . Το παν είναι να μάθεις τον τρόπο που θα διαχειριστείς το μετά . Την κρίση , την πτώση , τη μοναξιά .
Η Δημουλίδου μέσα από αυτήν την ιστορία που σίγουρα έχετε ακούσει ξανά για παλιούς και σύγχρονους καλλιτέχνες που έκαναν λάθη ανεπανορθωτα στην καριέρα τους και τους κόστισαν, διαπραγματεύεται θέματα ιδιαίτερα ,με σεβασμό και αξιοπρέπεια . Στο κέντρο βάρους της πλοκής οι ανθρώπινες σχέσεις ειδικότερα , των γονέων με τα παιδιά τους , οι σχέσεις με το άλλο φύλλο καθώς και τα ναρκωτικά . Ζητήματα που όλους κατά κάποιον τρόπο, πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα, μας απασχολούν .
Η ιστορία του Βίκτορα Νοταρά μίλησε μέσα μου . Με συγκίνησε και με έκανε να προβληματιστώ αρκετά . Αυτό είναι πολύ μεγάλη επιτυχία για τον βιβλίο και το συγγραφέα του . Διαβάζοντας το, αλλά και μετά το πέρας της ανάγνωσης να σπείρει μέσα σου σκέψεις και να γεννήσει συναισθήματα και ναι ίσως να βοηθήσει στην ανάταση της ψυχής σου ανοίγοντας μέσα σου μια χαραμάδα φως . Γεμάτη ελπίδα και αισιοδοξία .
Δεν θέλω να σας κατάθεσω περισσότερα για το βιβλίο . Το γεγονός, πως σε συνθήκες μεγάλου φόρτου εργασίας ,ολοκληρωσα το ταξίδι μέσα σε δυο μέρες δείχνει πόσο καθηλωτική πλοκή γεμάτη ένταση και παλμό είχε . Όπως καταδεικνύει, επίσης ,πως ο συγγραφικής λόγος ερεε και είχε μεγάλη δυναμική . Εικόνες με παραστατικότητα θα παρελάσουν στο μυαλό σας και για τα κακόφημα σοκάκια της Τρούμπας αλλά και για τα άδυτα του κινηματογράφου και του θεάτρου.
Μπράβο στη Δημουλίδου που για μια ακόμα απέδειξε πως δε θα σταματά ποτέ να με εκπλήσσει ευχάριστα και τα βιβλία της να συγκαταλέγονται στη βιβλιοθήκη της καρδιάς μου . Χαίρομαι ιδιαίτερα που η συμπατριώτισσα μου αφηγείται ιστοριες που είναι χάδι ψυχής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου