Ο συγγραφέας Γιώργος Τζιτζικάκης με το νέο του βιβλίο "Παραθεριστής", μας τοποθετεί σε ένα σκηνικό άμεσης ταύτισης και αναγνωστικής βύθισης που θα απολαύσει ο αναγνώστης. Ο ήρωας του έργου παραθερίζει σε ένα ελληνικό νησί και παρατηρεί τον κόσμο όμως παράλληλα μας ανοίγει και την ψυχή του.
Ένα βιβλίο με ύφος και θεματολογία διαφορετική από όσα μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας, όμως καταφέρνει να σε παγιδεύει στις σελίδες του, κι ετούτο γιατί αυτή την φορά ο Τζιτζικάκης έρχεται με ένα βιωματικό έργο βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες, καταθέτοντας στα χέρια των αναγνωστών ένα εγχειρίδιο του ευ ζην, μιλώντας μας για την πραγματική έννοια της ουσίας της ζωής.
Με καθαρή γραφή, μεστό και ευθύ λόγο, χρησιμοποιεί αλληγορικές φράσεις που πυροδοτούν σκέψεις και συναισθήματα. Στήνοντας το παιχνίδι με καθρέφτες και αντικατοπτρισμούς εικόνων και ηρώων σχηματίζει την ψευδαίσθηση σε όποιον το διαβάσει ότι ζει την πραγματικότητα του "Παραθεριστή" χέρι-χέρι μαζί του. Το παρόν γίνεται ένα με το παρελθόν και το μέλλον, κλείνοντας μας το μάτι, αψηφώντας σκέψεις και συναισθήματα, σπάζοντας στεγανά και προσπαθώντας να διαχειριστεί την αλήθεια που κρύβει στο υποσυνείδητο του ο άνθρωπος.
Δίνοντας μάχη με το νου του, κάνει αυτοκριτική, παλεύει να μην αφήσει τον λογισμό του να διαλυθεί, παρατηρεί τα πάντα, κρίνει και κρίνεται σε μια προσπάθεια να κατανοήσει τον κόσμο.
Ο Γιώργος Τζιτζικάκης αποτύπωσε στο χαρτί εικόνες και σκέψεις προσκαλώντας μας στο δικο του παιχνίδι, εμάς τους αναγνώστες. Διαβάζοντας το, αισθάνεσαι ότι είσαι εσύ αυτός ο οργισμένος παραθεριστής, ενώ με κεφάλαια σύντομα, που κλείνουν σχεδόν πάντα με μία πρόταση που βάζει φωτιά στη σκέψη σου, σε ιντριγκάρει να συνεχίσεις να διαβάσεις την ένταση της γραφής του και το παιχνίδισμα με τον χρόνο.
Ο συγγραφέας κατόρθωσε να δώσει βάθος και ουσία σε κάθε λέξη και να σκιαγραφήσει με αδρές γραμμές το χάος του ανθρώπινου νου στις μέρες μας, αλλά και την καταλυτική επίδραση στην καθημερινότητα μας. Ακούει, σκέφτεται, αποδημεί και αποκρυπτογραφεί κινήσεις, βλέμματα, σκέψεις, αντιδράσεις και απευθύνεται στην ουσία της ίδιας της ζωής.
Αν καταφέρουμε να αντιληφθούμε πώς λειτουργεί ο νους μας, να αναγνωρίσουμε και να διαχειριστούμε συναισθήματα και σκέψεις, τότε σίγουρα θα κατανοήσουμε τον εαυτό μας και θα γίνουμε οι άνθρωποι που πραγματικά θέλουμε. Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά μας και εύκολα σκορπίζει το μυαλό μας στην παρατήρηση των άλλων. Και όσο και να προσπαθήσεις να συμμαζέψεις το νου σου δεν επιτυγχάνεις τη μη διάσπαση, πληρώνοντας τη με μεγάλη μοναξιά. Καταλήγεις σταδιακά να χάνεις τα απλά και τις στιγμές. Χάνεις την ίδια την ζωή και όλα όσα λαχταράς. Προδίδεις τον ίδιο σου τον εαυτό, βλέποντας έκπληκτος τους ανθρώπους να απομακρύνονται από κοντά σου. Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου. Να μην τον αφήσεις στη διάλυσή του. Αν δεν προσέξεις θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Να μιλάς ανοιχτά για όσα ποθείς, να μη μένεις στη σιωπή, και τοτε θα κερδίσεις και κάτι πολύτιμο: Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όριά σου θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα. Θα γίνεις άτρωτος, και ευτυχισμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου