Η αλήθεια είναι πως για κάποια βιβλία ακόμα και πριν τα διαβάσεις γνωρίζεις πως δε θα σ αφήσουν ανεπηρέαστο . Προαισθάνεσαι πως θα σε αγγίξουν και θα διαπεράσουν το αναγνωστικό σου είναι λόγω του θέματος που πραγματεύονται και η γραφή τους περνά σε δεύτερη μοίρα . Αυτό ακριβώς βίωσα με το τελευταίο μυθιστόρημα της Clare Mackintosh "Μετά το τέλος".
Οι δυο κεντρικοί ήρωες του βιώνουν μια τραγική δοκιμασία . Η Πιπ και ο Μαξ , είναι δυο αγαπημένοι σύζυγοι που η ζωή τους αλλάζει άρδην όταν το μονάκριβο παιδί τους αρρωσταίνει βαριά . Ο Ντίλαν υποφέρει . Τι συμβαίνει όταν οι δυο γονείς συγκρούονται γιατί έχουν διαφορετική οπτική για τη ποιότητα ζωής που θέλουν για το παιδί τους που υποφέρει ; Άραγε , όταν ένα ζευγάρι βιώνει κάτι τέτοιο μπορεί να παραμείνει μαζί ;
Δε μπορώ να μην σας καταθέσω ποσό πολύ με πόνεσε αυτό το μυθιστόρημα . Είτε είσαι γονέας είτε όχι, δε μπορεί να σ αφήσει ανεπηρέαστο διαβάζοντας μια τέτοια αληθινή ιστορία , μια βιωματική υπόθεση της ίδιας της Mackintosh . Κάνοντας στροφή από τα ψυχολογικά θρίλερ , γράφει την προσωπική της ιστορία , και με αυτό το βαθιά κοινωνικό και ανθρώπινο βιβλίο συγκλονίζει , συγκινεί και προβληματίζει . Παρουσιάζει όλες τις πτυχές της πλοκής και διεισδύει στην ψυχοσύνθεση των εμπλεκομένων προσώπων με μαεστρία . Ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων σκιαγραφείται σε βάθος και σε όλα τα στάδια . Ειδικά από τη μέση του βιβλίου κι μετά αισθάνθηκα το ρεαλισμό που καταγράφει η συγγραφέας τα γεγονότα και κυρίως την ολόπλευρη απεικόνιση της κατάστασης .
Συγκινεί με την αλήθεια του , καθηλώνει με τη δύναμη των όσων συμβαίνουν και προβληματίζει . Σε ωθει να σκεφτείς πολύ σοβαρά τι θα έκανες εσύ αν ήσουν στη θέση της Πιπ και του Μαξ . Μπαίνεις στο κόπο να διανοηθείς την τραγικότητα τους και τις αδικίες της ζωής . Κρίνεις τις πράξεις και τις αποφάσεις τους , όχι γιατί θέλεις να είσαι δικαστής αλλά σκέφτεσαι ποιο θα είναι το πραγματικό όφελος του μικρού αγοριού . Σε τέτοια ηθικά διλήμματα νιωθεις ανήμπορος , μικρός , ασήμαντος . Αντιλαμβάνεσαι πληρως πως τίποτα και ειδικά η υγεία δεν είναι δεδομένη και πως μερικές αποφάσεις έχουν συνέπειες που είναι απρόβλεπτες . Σε πολλά σημεία έκλαψα , άλλου θύμωσα και άλλοτε βίωσα την έκπληξη . Ο άνθρωπος βρίσκει την δύναμη που είναι κρυμμένη μέσα του . Αυτή έχει μέσα του τόσο βάθος που ούτε ο ιδιος δεν το έχει συνειδητοποιήσει . Όμως δυστυχώς υπάρχουν και κάποιες φορές που είναι ολότελα ανήμπορος . Είναι μόνος του , αυτός και ο Θεός που πιστεύει ο καθένας ,αντιμέτωπος με τη μοίρα του και το θάνατο του .
Σε τέτοια βιβλία οπως σας έγραψα στην αρχή ,μικρή σημασία έχει η γραφή . Με αυτές τις εξελίξεις στην ιστορία δεν έχεις διάθεση να εξετάσεις τόσο πολύ τους ορους της πρότασης . Αυτά περνάνε σε δεύτερη μοίρα . Εδώ ,η συγγραφέας με απλή γραφή , σε μικρές προτασεις δίνει το λόγο στους ήρωες και στις επιλογές τους . Αυτοί σηκώνουν το δικό τους σταυρό, εξάλλου . Στο "Μετά το τέλος" η Πιπ, ο Μαξ και τα πρόσωπα που είναι συνοδοιπόροι τους μιλάνε στην ψυχή του αναγνώστη με όσα βιώνουν τόσο άμεσα και συγκλονιστικά που κλείνοντας το βιβλίο , θα έχετε μια γλυκόπικρη γεύση . Ετσι ,άλλωστε είναι η ίδια η ζωή .. γλυκόπικρη .
Βαθμολογία :9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου