Στο νέο της μυθιστόρημα η Μαρίνα Πετροπούλου θίγει ένα θέμα που προκαλεί πάντα συζητήσεις, τη γυναικεία φιλία. Ξέρω πως πολλές φορές έχετε όλοι σας αναρωτηθεί αν υφίσταται, αν έχει διάρκεια και αν είναι ουσιαστική. Η συγγραφέας πλάθει μια καθημερινή ιστορία, με πρωταγωνίστριες δυο νέες γυναίκες την Όλγα και την Κάτια ,οι οποίες συνδέονται με φιλικούς δεσμούς από το σχολείο έχοντας κάποια κοινά αλλά και πολλές ουσιαστικές διαφορές. Μια τυχαία συνάντηση θα τις επανενώσει και θα φέρει στο προσκήνιο λάθη, ενοχές, προδοσίες και απώλειες που θα τις σημαδεύσουν. Δεν είναι όλα όπως φαίνονται και μυστικά καλά κρυμμένα θα έρθουν στην επιφάνεια και θα φέρουν τα πάνω κάτω. Θα μπορέσει, άραγε, η Πετροπούλου να λύσει το αίνιγμα γυναικεία φιλία στο βιβλίο της;
Η συγγραφέας έχοντας σαν βάση τις ανθρώπινες σχέσεις οικοδομεί την πλοκή της σε πολλά επίπεδα. Ο αναγνώστης παρακολουθεί με ενδιαφέρον την εξέλιξη της ιστορίας , η οποία αγγίζει τα όρια του ερωτικού και αστυνομικού μυστηρίου σε αρκετές στιγμές. Δε φαντάζεται την τροπή που θα πάρει η υπόθεση . Ανάμεσα στην Αθήνα και στο Ντουμπάι οι ήρωες ζουν έρωτες καταδικασμένους και ατελέσφορους αλλά και στήνουν πλεκτάνες εις βάρος άλλων. Θύματα και θύτες πρωταγωνιστές σε ένα ερωτικό γαϊτανάκι με νικητές και ηττημένους, αντικατοπτρίζουν την κοινωνία σήμερα . Θα τους έχετε συναντήσει ή θα τους συναντήσετε σύντομα ανάμεσα σας ,άτομα είτε γεμάτα θράσος είτε έχοντας χαμηλή αυτοεκτίμηση είτε διψασμένα για αγάπη είτε χειριστικά στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Το μυθιστόρημα αυτό είναι μια καταβύθιση στις σχέσεις ,με εφαλτήριο τη φιλία γυναικών, το οποίο σε κάποια σημεία σοκάρει με τον ωμό ρεαλισμό του καθώς και με την κυνικότητα κάποιων χαρακτήρων του.
Η Πετροπούλου με γλώσσα στρωτή και άμεση καταφέρνει να περνά μηνύματα στον αναγνώστη κρατώντας ωστόσο η ίδια αποστάσεις αφήνοντας τον μόνο του να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα. Σε κάποιες φράσεις με έντονη μεταφορική σημασία θυμήθηκα τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής της, ο οποίος είναι για μένα πόλος έλξης. Ωστόσο, υπήρξαν στιγμές που αποζητούσα μεγαλύτερη ένταση στο κείμενο. Ένιωσα πως ήθελα πιο παραστατικές σκηνές και διαλόγους πιο συναισθηματικά φορτισμένους .
Είναι από τα βιβλία - παράθυρα ανοικτά στον κόσμο, στην κοινωνία . Θέαση στις σχέσεις με διεισδυτική ματιά , γιατί τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο να ερμηνευθεί όσο ο ανθρώπινος νους . Πάντα δαιδαλώδης , «ομιχλώδης» και αινιγματικός .
Βαθμολογία: 8+/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου