Από το οπισθόφυλλο
Εάν δεν αμφισβητήσεις τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου ακόμα και τα αποτυπωμένα στο μυαλό σου ως τα πλέον θετικά και αδιαπραγμάτευτα ζητήματα για σένα (όπως, για παράδειγμα, την αξία και τη θέση του ανθρώπου στο Σύμπαν, τις θρησκείες, που δίνουν εξ αποκαλύψεως όλες τις απαντήσεις (!), τις ιδεολογίες, τον γάμο, που θεωρείται κοινωνική καταξίωση ‒ενώ χωρίζουν ή απιστούν οι οκτώ στους δέκα παντρεμένους παγκοσμίως‒, τα πολιτεύματα και το εκπαιδευτικό σύστημα, που είτε γεννά ηλίθιους είτε απλώς προσφέρει κάποια κατάρτιση και όχι μόρφωση), τότε, μολονότι θα αισθάνεσαι πως ακολουθείς πιστά τα επιτεύγματα των προηγούμενων γενεών, στην πραγματικότητα θα ζεις δίχως να σκέφτεσαι.
Ο αναγνώστης, από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ξεκινάει ένα ταξίδι το οποίο κρύβει πολλές εκπλήξεις. Είναι ένα ταξίδι που μας φέρνει αντιμέτωπους με τις μεγάλες αυταπάτες που χαρακτηρίζουν τον πολιτισμό μας.
Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από τις εισαγωγικές σελίδες
[…] Άρα, με απλά λόγια, θα ξεκινήσουμε πρώτα με εκείνα που μας στιγμάτισαν –αλλά και μας χαρακτήρισαν– ως ανθρώπινο είδος, στη συνέχεια θα εξετάσουμε τα επιτεύγματά μας, θα δούμε πόσο σπουδαία στην πραγματικότητα είναι (μήπως είναι αυτονόητα και υποχρεωτικά;) και κατόπιν θα φτάσουμε στον προορισμό μας, δηλαδή στα τελικά μας συμπεράσματα.
Προκαταβολικά να πούμε πως θα πάμε πολύ πιο πέρα, αλλά και θα διαφοροποιηθούμε αρκετά από το κλασικό και –για εμάς– λανθασμένο διαχρονικό συμπέρασμα «Υπάρχει και το καλό και το κακό μέσα μας», που ουσιαστικά αυτό υπονοεί την ύπαρξη μιας άτυπης ισομοιρασμένης ποσόστωσης 50-50%. Πριν φτάσουμε, όμως, στον τελικό προορισμό μας, θα κάνουμε και δύο-τρεις στάσεις για να φανταστούμε: Πρώτον, την απόφαση ενός ουράνιου δικαστή, αν η ανθρωπότητα καθόταν ως κατηγορούμενη στο εδώλιο ενός συμπαντικού δικαστηρίου. Δεύτερον, τη διάγνωση που θα έβγαζε για εμάς ένας συμπαντικός ψυχίατρος, και, τρίτον, τη γνώμη που θα είχε για εμάς ένας υπεραναπτυγμένος εξωγήινος πολιτισμός. […]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου