Κριτική για το βιβλίο «Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΕΜΠΕΚ», Σόνια Σαουλίδου, εκδόσεις Bell. Mε την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

Η αγαπημένη μου Σόνια Σαουλίδου για μια ακόμα φορά κατάφερε να με συναρπάσει. Στο τρίτο της μυθιστόρημα «ο φάρος του Κένεμπεκ» έγραψε μια ιστορία διαφορετική από τα άλλα της δυο βιβλία, εξίσου ωστόσο καταιγιστική και ιδιαίτερη. Μας ταξιδεύει σε μια ξένη τοποθεσία, όπως κάνει πάντα με λεπτές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Με έντονη υποβλητική ατμόσφαιρα, γεμάτη μυστήριο και αγωνία, έβαλε στο κέντρο της πλοκής γυναίκες που έζησαν σε διαφορετικές εποχές με πολλά κοινά σημεία.

 

Με διάχυτο το στοιχείο του μεταφυσικού και με δόσεις αγωνίας από την αρχή ως το τέλος έστησε δεξιοτεχνικά μια δύσκολη υπόθεση, καθώς είναι πολυεπίπεδη, και με κέντρο βάρος τον ίδιο τον άνθρωπο και το φόβο του για το θάνατο. Γεμάτο ανατροπές το μυθιστόρημα, σωστά δομημένο σε κεφάλαια που δένουν αρμονικά μεταξύ τους και που οι εξελίξεις και οι εντάσεις δε σταματάνε ποτέ και που στο τέλος όλα εξηγούνται και αποδεικνύουν περίτρανα κάτι. Η συγγραφέας πραγματεύεται ένα δύσκολο θέμα και παράλληλα και άλλα ακόμα που συμπορεύονται μεταξύ τους και που φάνηκε πως μελέτησε διεισδυτικά ζητούμενα που αφορούν τη ζωή, το θάνατο, τη μετενσάρκωση και τις μύχιες σκέψεις του νου.

Παράλληλα, ο έρωτας, η απώλεια, η απιστία και η πληγωμένη ψυχή μπαίνουν σε πρώτο πλάνο και εξυφαίνουν μια ιστορία, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και ο αναγνώστης αιφνιδιάζεται από την τροπή των γεγονότων αλλά και από τους ήρωες που είναι μια αποκάλυψη. Ένα μυθιστόρημα συγκλονιστικό που παίζει με το μυαλό μας και σε οδηγεί σε πολλές σκέψεις. Αυτό είναι η μαγεία άλλωστε της λογοτεχνίας. Να αφουγκράζεσαι τους προβληματισμούς των ηρώων και να αναρωτιέσαι πως θα λειτουργούσες εσύ. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα δεμένη με το στοιχείο του μεταφυσικού, ο στρωτός και άμεσος λόγος της Σαουλίδου πέτυχε να με κάνει να θέλω να ταξιδέψω νοερά ξανά με αντίστοιχη θεματολογία.

Μου αρέσουν οι συγγραφείς που πειραματίζονται και δεν επαναπαύονται σε επιτυχίες και σε καλά δοκιμασμένες συνταγές. Δεν επαρκεί μόνο το ταλέντο αλλά θέλει να αγαπάς και να δουλεύεις με μεράκι σε αυτό που κάνεις. Και η Σαουλίδου το έχει αυτό. Θέλει να γίνεται καλύτερη χωρίς εκπτώσεις αλλά με σεβασμό στο αναγνωστικό κοινό που την ακολουθεί. Εξάλλου ο αναγνώστης έχει ένστικτο και αναγνωρίζει την αξία αλλά και την αλήθεια του κάθε λογοτέχνη.