Καθώς ο Σπύρος έφευγε για δουλειά, βρόντηξε την πόρτα με δύναμη κι ο θόρυβος την ταρακούνησε τρομάζοντας την, αλλά την ίδια στιγμή μια αίσθηση ανακούφισης διέτρεξε όλο της το κορμί.
Οχτώ ώρες στη δουλειά κι άλλες δυο για την διαδρομή από και προς αυτήν, σύνολο δέκα ώρες χωρίς να είναι αναγκασμένη να ανέχεται το υποτιμητικό του βλέμμα, δίχως προσβολές, δίχως ειρωνικά σχόλια, δίχως....
Κάθε πρωί η Φανή έκανε τους ίδιους υπολογισμούς. Τις ίδιες σκέψεις. Όμως το χειρότερο της ήταν τα σαββατοκύριακα μιας και ο Σπύρος δεν δούλευε. Κάνοντας αυτές τις σκέψεις βγήκε να μαζέψει τα ρούχα και να απλώσει άλλα. Βιαζόταν. Έπρεπε και να μαγειρέψει και να καθαρίσει το σπίτι και και και!
- “Μα πως πέρασε πάλι η ώρα; Όπου να ναι θα σχολάσει. Άραγε θα του αρέσουν τα μαλλιά μου όπως τα 'κοψα; Εμένα μ' αρέσουν, δείχνω πιο μοντέρνα έτσι! Να βάλω και λίγο κραγιόν. Όχι το κόκκινο, πρέπει να το πετάξω. Τις προάλλες που με είδε να το φοράω με κορόιδεψε, είπε ότι μοιάζω με... Τελος πάντων ας μην τα σκέφτομαι αυτά τώρα. Αμάν! Ξέχασα να του σιδερώσω το γκρι πουκάμισο! Γρήγορα να προλάβω. Άνοιξα το θερμοσίφωνα; Θα θέλει να κάνει μπάνιο και νευριάζει όταν δεν έχει ζεστό νερό. Ακούω το κλειδί στην πόρτα, να τρέξω να τον περιμένω. Θα του χαμογελάσω μόλις μπει. Για να δω θα προσέξει το φόρεμά μου;”
- “ Γύρισα... Πτώμα είμαι! Έχει ζεστό νερό; Χαχαχαχαχα! Πώς κουρεύτηκες έτσι; Στα κομμωτήρια
χαλάς τα λεφτά που σου δίνω; Και να έπιαναν και τόπο.... Τι με κοιτάς; Πεινάω! Μαγείρεψες τίποτα ή καθόσουν όλη μέρα; Βγάλε κι αυτό το κραγιόν, σαν κλόουν είσαι! Ή μήπως πάει κι αυτό μαζί με όλη την ενδυμασία του καρνάβαλου; Τέρμα! Από αύριο θα μου δίνεις λογαριασμό που χαλάς τα λεφτά μου!!!
Παλιότερα έτυχε να είμαι μάρτυρας μιας ανάλογης κατάστασης που συνέβαινε για αρκετό καιρό
σε μια θεία μου. Θυμάμαι πολύ έντονα τα παράπονα που έκανε στην μητέρα μου για τον άντρα της και θυμάμαι επίσης πόσο άσχημα είχα νιώσει όταν τον είδα να της μιλά και να της φέρεται σαν να είναι σκουπίδι. Να την αποκαλεί χαζή και τις στιγμές που νόμιζε πως εκείνη δεν τον έβλεπε, έκανε
κοροϊδευτικές γκριμάτσες εις βάρος της!
Σε αντίθεση με τις γυναίκες που δέχονται σωματική βια και μπορούν - αρκεί να το αποφασίσουν
βέβαια - να καταγγείλουν το γεγονός, γυναίκες όπως η Φανή που υπομένουν ψυχολογική βια δεν μπορούν μην έχοντας σωματικά σημάδια να το αποδείξουν κι εκεί πέφτουν στην παγίδα που τους έχει στήσει ο χειριστικός τους σύντροφος. Δεν είμαι ειδικός για να μπορέσω να μιλήσω με επιστημονικούς όρους αλλά ξέρω ένα πράγμα! “Κανείς δεν μπορεί να ανέβει στην πλάτη σου αν δεν σκύψεις εσύ.”
Την Φανή δεν θα την δείτε με μώλωπες στα μάτια, ούτε με μελανιές στα μπράτσα. Θα την δείτε να
πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο όπως όλες οι μαμάδες, θα την δείτε να πηγαίνει στη δουλειά κάθε πρωί, (αν και συνήθως ο άντρας της δεν την αφήνει να δουλέψει), θα την συναντήσετε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, στο κομμωτήριο, στον δρόμο να περπατάει. Οπουδήποτε! Ίσως το βλέμμα της να είναι λίγο μελαγχολικό. Ίσως και όχι. Είναι μια γυναίκα όπως όλες μας. Είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι μας! Αλλά στα βαθιά νερά της ψυχής της αισθάνεται λίγο ή και πολύ κατώτερη.
Αυτά τα γράφω σήμερα με την ελπίδα να τα διαβάσει κάποια “Φανή” και να μπορέσει να καταλάβει ότι είναι ένας άνθρωπος που αξίζει πολλά περισσότερα από ότι νομίζει. Αξίζει τα καλύτερα. Και πως τα μέτρια θα πρέπει να τα διώχνει από κοντά της.
Αν σε προσβάλλουν “Φανή” απάντησε τους. Βάλε τους στη θέση τους. Δώσε τους να καταλάβουν ότι δεν τους αξίζεις. Αν σε θεωρούν χαζή, αυτοί που είναι δήθεν έξυπνοι τι δουλειά έχουν μαζί σου; Σταμάτα να ανέχεσαι καταστάσεις που δεν σου πρέπουν! Όπως κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έτσι κι εσύ είσαι μοναδική! Είσαι υπέροχη! Είσαι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί σε κάποιον.
Σταμάτα λοιπόν να ανέχεσαι και πράξε! Μίλα! Απάντησε! Η ευτυχία είναι δικαίωμα όλων μας! Μην αφήνεις τον εαυτό σου να το στερείται!
(Την έμπνευση για να γράψω αυτό το κείμενο μου την έδωσαν εκτός από τα λόγια του
Καζαντζάκη, δυο βιβλία που διάβασα.
“Οι Δίδυμες” της Πόπης Αρωνιάδα και όταν η “Αλήθεια ντύθηκε το ψέμα” της Γερακίνας Μπουρίκα.)
Οχτώ ώρες στη δουλειά κι άλλες δυο για την διαδρομή από και προς αυτήν, σύνολο δέκα ώρες χωρίς να είναι αναγκασμένη να ανέχεται το υποτιμητικό του βλέμμα, δίχως προσβολές, δίχως ειρωνικά σχόλια, δίχως....
Κάθε πρωί η Φανή έκανε τους ίδιους υπολογισμούς. Τις ίδιες σκέψεις. Όμως το χειρότερο της ήταν τα σαββατοκύριακα μιας και ο Σπύρος δεν δούλευε. Κάνοντας αυτές τις σκέψεις βγήκε να μαζέψει τα ρούχα και να απλώσει άλλα. Βιαζόταν. Έπρεπε και να μαγειρέψει και να καθαρίσει το σπίτι και και και!
- “Μα πως πέρασε πάλι η ώρα; Όπου να ναι θα σχολάσει. Άραγε θα του αρέσουν τα μαλλιά μου όπως τα 'κοψα; Εμένα μ' αρέσουν, δείχνω πιο μοντέρνα έτσι! Να βάλω και λίγο κραγιόν. Όχι το κόκκινο, πρέπει να το πετάξω. Τις προάλλες που με είδε να το φοράω με κορόιδεψε, είπε ότι μοιάζω με... Τελος πάντων ας μην τα σκέφτομαι αυτά τώρα. Αμάν! Ξέχασα να του σιδερώσω το γκρι πουκάμισο! Γρήγορα να προλάβω. Άνοιξα το θερμοσίφωνα; Θα θέλει να κάνει μπάνιο και νευριάζει όταν δεν έχει ζεστό νερό. Ακούω το κλειδί στην πόρτα, να τρέξω να τον περιμένω. Θα του χαμογελάσω μόλις μπει. Για να δω θα προσέξει το φόρεμά μου;”
- “ Γύρισα... Πτώμα είμαι! Έχει ζεστό νερό; Χαχαχαχαχα! Πώς κουρεύτηκες έτσι; Στα κομμωτήρια
χαλάς τα λεφτά που σου δίνω; Και να έπιαναν και τόπο.... Τι με κοιτάς; Πεινάω! Μαγείρεψες τίποτα ή καθόσουν όλη μέρα; Βγάλε κι αυτό το κραγιόν, σαν κλόουν είσαι! Ή μήπως πάει κι αυτό μαζί με όλη την ενδυμασία του καρνάβαλου; Τέρμα! Από αύριο θα μου δίνεις λογαριασμό που χαλάς τα λεφτά μου!!!
Παλιότερα έτυχε να είμαι μάρτυρας μιας ανάλογης κατάστασης που συνέβαινε για αρκετό καιρό
σε μια θεία μου. Θυμάμαι πολύ έντονα τα παράπονα που έκανε στην μητέρα μου για τον άντρα της και θυμάμαι επίσης πόσο άσχημα είχα νιώσει όταν τον είδα να της μιλά και να της φέρεται σαν να είναι σκουπίδι. Να την αποκαλεί χαζή και τις στιγμές που νόμιζε πως εκείνη δεν τον έβλεπε, έκανε
κοροϊδευτικές γκριμάτσες εις βάρος της!
Σε αντίθεση με τις γυναίκες που δέχονται σωματική βια και μπορούν - αρκεί να το αποφασίσουν
βέβαια - να καταγγείλουν το γεγονός, γυναίκες όπως η Φανή που υπομένουν ψυχολογική βια δεν μπορούν μην έχοντας σωματικά σημάδια να το αποδείξουν κι εκεί πέφτουν στην παγίδα που τους έχει στήσει ο χειριστικός τους σύντροφος. Δεν είμαι ειδικός για να μπορέσω να μιλήσω με επιστημονικούς όρους αλλά ξέρω ένα πράγμα! “Κανείς δεν μπορεί να ανέβει στην πλάτη σου αν δεν σκύψεις εσύ.”
Την Φανή δεν θα την δείτε με μώλωπες στα μάτια, ούτε με μελανιές στα μπράτσα. Θα την δείτε να
πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο όπως όλες οι μαμάδες, θα την δείτε να πηγαίνει στη δουλειά κάθε πρωί, (αν και συνήθως ο άντρας της δεν την αφήνει να δουλέψει), θα την συναντήσετε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, στο κομμωτήριο, στον δρόμο να περπατάει. Οπουδήποτε! Ίσως το βλέμμα της να είναι λίγο μελαγχολικό. Ίσως και όχι. Είναι μια γυναίκα όπως όλες μας. Είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι μας! Αλλά στα βαθιά νερά της ψυχής της αισθάνεται λίγο ή και πολύ κατώτερη.
Αυτά τα γράφω σήμερα με την ελπίδα να τα διαβάσει κάποια “Φανή” και να μπορέσει να καταλάβει ότι είναι ένας άνθρωπος που αξίζει πολλά περισσότερα από ότι νομίζει. Αξίζει τα καλύτερα. Και πως τα μέτρια θα πρέπει να τα διώχνει από κοντά της.
Αν σε προσβάλλουν “Φανή” απάντησε τους. Βάλε τους στη θέση τους. Δώσε τους να καταλάβουν ότι δεν τους αξίζεις. Αν σε θεωρούν χαζή, αυτοί που είναι δήθεν έξυπνοι τι δουλειά έχουν μαζί σου; Σταμάτα να ανέχεσαι καταστάσεις που δεν σου πρέπουν! Όπως κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έτσι κι εσύ είσαι μοναδική! Είσαι υπέροχη! Είσαι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί σε κάποιον.
Σταμάτα λοιπόν να ανέχεσαι και πράξε! Μίλα! Απάντησε! Η ευτυχία είναι δικαίωμα όλων μας! Μην αφήνεις τον εαυτό σου να το στερείται!
(Την έμπνευση για να γράψω αυτό το κείμενο μου την έδωσαν εκτός από τα λόγια του
Καζαντζάκη, δυο βιβλία που διάβασα.
“Οι Δίδυμες” της Πόπης Αρωνιάδα και όταν η “Αλήθεια ντύθηκε το ψέμα” της Γερακίνας Μπουρίκα.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου