Μια εικόνα με μια λέξη! Δικαιοσύνη... Άραγε υπάρχει τρόπος να αποδώσεις δικαιοσύνη για ένα χαμόγελο που έσβησε; Για τα όνειρα που ταξίδευαν μέσα στα μάτια της, όμως δεν βρήκαν ποτέ τον προορισμό τους επειδή κάποιος τα γκρεμοτσάκισε στα βράχια; Για την μάνα και τον πατέρα που στα όνειρα τους θα την βλέπουν να παλεύει πάντα με δυο τέρατα; Για τους γονείς αυτούς που δεν κατάφεραν να την αγγίξουν για μια τελευταία φορά,να την αποχαιρετήσουν... Που δεν τους άφησαν να αντικρίσουν το παιδί τους κατακρεουργημένο από την νοσηρότητα των εκτελεστών της;
Η εικόνα της περνά συνεχώς μπροστά από τα μάτια μας κι εγώ προσπαθώ να σκεφτώ ποιες τελευταίες εικόνες πέρασαν μπροστά από τα δικά της! Πόσο πάλεψε για να ξεφύγει... Αν πίστευε πως θα καταφέρει... Στο μυαλό μου ακούγεται η φωνή της που καλεί σε βοήθεια. Ένα ουρλιαχτό απόγνωσης και τρόμου!
Στα μάτια μου παίρνουν μορφή οι περιγραφές του αγώνα που έδωσε να ξεφύγει και λυγίζω. Εκείνοι πως δεν λύγισαν; Ποια μανία τους οδήγησε να σφραγίσουν τα μάτια τους μπροστά στο θάνατο; Ποια διαστροφή οδήγησε τα χέρια τους να κόψουν το νήμα της ζωής της με τόσο βίαιο τρόπο;
Ήταν ακόμη ζωντανή! Όταν την έστειλαν να συναντήσει τον υγρό τάφο της, πάλευε ακόμα να κρατηθεί στη ζωή. Σε έναν αγώνα άνισο που μόνο έτσι κατάφερε να πνίξει την τελευταία της ανάσα!
Η Ελένη δεν θα ξαναχαμογελάσει, δεν θα ονειρευτεί,δεν θα αγαπήσει,δεν θα γίνει μητέρα... Η βια που δέχτηκε αποτυπώθηκε πάνω σε ένα σίδερο με τον πιο φρικιαστικό τρόπο. Το αίμα της ζωγράφισε τις τελευταίες πινελιές που ολοκλήρωσαν το έργο της παράνοιας.
Η Ελένη έγινε πρωταγωνίστρια ενός αποτρόπαιου έργου χωρίς να διαλέξει αυτό το ρόλο. Η Ελένη μας επιβεβαιώνει πως ο πιο σημαντικός ρόλος που έχουν οι γονείς είναι να βγάλουν στην κοινωνία Ανθρώπους. Να διδάξουν στα παιδιά τους το σεβασμό για το θέλω του άλλου. Για το δικαίωμα στο Όχι.
Η Ελένη θα μας θυμίζει πάντα ότι καμία ποινή δεν σταθεί ικανή να αντισταθμίσει τον πόνο για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου με τόσο βάναυσο τρόπο. Το χαμόγελο που πάγωσε στα χείλη της πρέπει να γίνει εκείνο που θα διδάξει τα παιδιά μας. Που θα αφυπνίσει εμάς. Το μαρτυρικό της τέλος δεν πρέπει να ξεχαστεί. Πρέπει να μας θυμίζει πως πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι και πρέπει να παραμείνουμε.
Όσο υπάρχει μια “Ελένη” που αρρωστημένες πράξεις θα την οδηγούν στο θάνατο,κανένας από εμάς δεν μπορεί να μένει αμέτοχος. Κανένας από εμάς δεν πρέπει να προσπεράσει την εικόνα της χωρίς να αποτυπωθεί στο μυαλό του ότι δεν πρέπει να υπάρξει πάλι καμία άλλη “ Ελένη”. Κι αυτό είναι ευθύνη και χρέος όλων μας.
Στα μάτια μου παίρνουν μορφή οι περιγραφές του αγώνα που έδωσε να ξεφύγει και λυγίζω. Εκείνοι πως δεν λύγισαν; Ποια μανία τους οδήγησε να σφραγίσουν τα μάτια τους μπροστά στο θάνατο; Ποια διαστροφή οδήγησε τα χέρια τους να κόψουν το νήμα της ζωής της με τόσο βίαιο τρόπο;
Ήταν ακόμη ζωντανή! Όταν την έστειλαν να συναντήσει τον υγρό τάφο της, πάλευε ακόμα να κρατηθεί στη ζωή. Σε έναν αγώνα άνισο που μόνο έτσι κατάφερε να πνίξει την τελευταία της ανάσα!
Η Ελένη δεν θα ξαναχαμογελάσει, δεν θα ονειρευτεί,δεν θα αγαπήσει,δεν θα γίνει μητέρα... Η βια που δέχτηκε αποτυπώθηκε πάνω σε ένα σίδερο με τον πιο φρικιαστικό τρόπο. Το αίμα της ζωγράφισε τις τελευταίες πινελιές που ολοκλήρωσαν το έργο της παράνοιας.
Η Ελένη έγινε πρωταγωνίστρια ενός αποτρόπαιου έργου χωρίς να διαλέξει αυτό το ρόλο. Η Ελένη μας επιβεβαιώνει πως ο πιο σημαντικός ρόλος που έχουν οι γονείς είναι να βγάλουν στην κοινωνία Ανθρώπους. Να διδάξουν στα παιδιά τους το σεβασμό για το θέλω του άλλου. Για το δικαίωμα στο Όχι.
Η Ελένη θα μας θυμίζει πάντα ότι καμία ποινή δεν σταθεί ικανή να αντισταθμίσει τον πόνο για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου με τόσο βάναυσο τρόπο. Το χαμόγελο που πάγωσε στα χείλη της πρέπει να γίνει εκείνο που θα διδάξει τα παιδιά μας. Που θα αφυπνίσει εμάς. Το μαρτυρικό της τέλος δεν πρέπει να ξεχαστεί. Πρέπει να μας θυμίζει πως πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι και πρέπει να παραμείνουμε.
Όσο υπάρχει μια “Ελένη” που αρρωστημένες πράξεις θα την οδηγούν στο θάνατο,κανένας από εμάς δεν μπορεί να μένει αμέτοχος. Κανένας από εμάς δεν πρέπει να προσπεράσει την εικόνα της χωρίς να αποτυπωθεί στο μυαλό του ότι δεν πρέπει να υπάρξει πάλι καμία άλλη “ Ελένη”. Κι αυτό είναι ευθύνη και χρέος όλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου