Τρίτη 25 Μαΐου 2021

"...η ζωή για μένα αποκτά σκοπό στο βαθμό που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αγαπά και να αγαπιέται." ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"!


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ


Βιογραφικό:
Είμαι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, μεταφράστρια κι αρθρογράφος. Μιλάω Αγγλικά, Γαλλικά και Φινλανδικά, αλλά στη δική μου καρδιά η συγγραφή θα μιλά πάντα την πιο γοητευτική γλώσσα. Αγαπώ τα ταξίδια στον κόσμο, αλλά μόνο διά μέσου της συγγραφής μπορώ να πραγματοποιώ τα ταξίδια της ψυχής. Τα πιο συναρπαστικά, δηλαδή. Ταξίδια για τα οποία φεύγω για λίγο ή πολύ, και γυρίζω άλλος άνθρωπος κάθε φορά. Ταξίδια, όπου το βαθύ και πιο αληθινό συναίσθημα θα ξέρει πάντα το δρόμο, κι εγώ θα το ακολουθώ πιστά. Ταξίδια που μου θυμίζουν πως όλα επιτρέπονται στον πόλεμο, τον έρωτα και τη φαντασία.

Προφίλ στο Facebook: https://www.facebook.com/anastasia.dimitropoulou.1

Οπισθόφυλλο: Ο χρόνος για όσους τον χρειάζονται είναι τόσο λίγος, αλλά για όσους αγαπούν αιώνιος.

Για πολλούς η αγάπη είναι φωτιά που ζεσταίνει την ψυχή. Για τον Ιάσονα Λιβέρη, όμως, οι καρδιές που αγαπούν µένουν πάντα µόνες. Εκεί που όλα δείχνουν πως τίποτα δεν μπορεί να αγγίξει τον ισχυρό άνδρα της ναυτιλιακής βιομηχανίας, η μοίρα στήνει το δικό της σκηνικό κι ο ξαφνικός έρωτας αρχίζει να γράφει το δικό του σενάριο μόλις αντικρίσει την Ηρώ. Ένα βλέμμα της μόνο είναι αρκετό για να ανατρέψει τα δεδομένα του.
Η Ηρώ Πολύζου µετά από χρόνια κατάφερε να σπάσει τα δεσμά της προσωπικής της φυλακής και να ξεφύγει από έναν σύζυγο αδίστακτο και καταπιεστικό. Θέλει να κάνει µια νέα αρχή, να αφήσει πίσω της ένοχα μυστικά και να κυνηγήσει ξανά τα όνειρά της που έμειναν παγωμένα στον χρόνο. Μέχρι που συναντά τον Ιάσονα και το µόνο που θέλει είναι να αφεθεί στην αγάπη του και να ταξιδέψει µαζί του σε κόσμους που είχε ξεχάσει πως υπήρχαν.
Ένας θυελλώδης έρωτας θα γεννηθεί ανάμεσά τους. Θα τους παρασύρει στο πέρασμά του και θα αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του πάνω τους από την πρώτη µατιά. Οι µέρες της αβάσταχτης σιωπής θα δώσουν τη θέση τους σε νύχτες λατρείας και παντοτινής αγάπης. Τα φαντάσματα του παρελθόντος, όμως, θα συνεχίσουν να τους στοιχειώνουν και η προδοσία δε θα αργήσει να έρθει σε όλες τις µορφές της.

Μια ερωτική ιστορία γεμάτη πάθη, ίντριγκες κι ανατροπές για όσους αναρωτιούνται αν αυτοί που αγαπούν αληθινά έχουν τη δύναμη να συγχωρήσουν. 

Κρητικές του Βιβλίου: 1. https://vivlio-life.gr/%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF-12/

2 .https://mywritersgang.com/2019/05/05/%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%80%CF%8E%CF%81%CE%BF%CF%85/  

 «Στην Αγκαλιά του Φθινοπώρου»: μίληστε μας λίγο για την ιστορία του βιβλίου και τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου; 

Τον Απρίλιο κλείνω δύο χρόνια που στη φιλολογική, την αρθρογραφική και τη μεταφραστική μου ιδιότητα έχει προστεθεί και η συγγραφική. Το πρώτο μου μυθιστόρημα «Στην Αγκαλιά του Φθινοπώρου» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Έξη. Το να καταφέρω να παραδώσω στο αναγνωστικό κοινό δικές μου ιστορίες αγάπης, όπως αυτή που θα συναντήσει κανείς μέσα στο βιβλίο μου, υπήρξε ανέκαθεν το μεγάλο μου όνειρο. Ένα στοίχημα με τον εαυτό μου κι ένας προσωπικός προορισμός. Πλάι στους ήρωές μου, Ιάσ0να και Ηρώ, εύχομαι οι αναγνώστες να απολαύσουν ένα ταξίδι στον κόσμο, αλλά κυρίως στις ανθρώπινες σχέσεις. Να συνειδητοποιήσουν πως το μοναδικό κόλπο για να εκτιμούμε όσους έρχονται στη ζωή μας είναι το ότι μπορεί κάποια στιγμή να τους χάσουμε. Κι όχι για ένα μήνα ή δύο, αλλά οριστικά. Και πως όποιος δεν αγαπά για πάντα, δεν αγαπά πραγματικά.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή του; Χρειάστηκε να κάνετε έρευνα και αν ναι, πόσο χρόνο χρειάστηκε για να έχετε μια ολοκληρωμένη έρευνα;  

Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο μου αμέσως μόλις τελείωσαν οι πανελλήνιες για μένα. Το 2011, πιο συγκεκριμένα. Έγραφα ασταμάτητα. Διάβαζα, ξαναδιάβαζα, έκανα διορθώσεις επί διορθώσεων μέχρι που το 2017 αποφάσισα επιτέλους να μάθω αν μπορούσε το γραπτό μου να διεκδικήσει μια αξιοπρεπή εκδοτική τύχη και να συστηθεί νοηματικά και συναισθηματικά αρτιμελές στους αναγνώστες. Επειδή η πλοκή του είναι τοποθετημένη στο Παρίσι, και οι ήρωες πραγματοποιούν στάσεις και σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως η Σικελία και το Ντουμπάι, χρειάστηκε να κάνω επισταμένη έρευνα, καθώς επίσης έκανα έρευνα για ιατρικά θέματα, για θέματα επαγγελματικής φύσεως των ηρώων, αλλά συνεχόμενη έρευνα κυρίως μέσα μου για να νιώσω όπως εκείνοι, και να δω τα πράγματα με τα δικά τους μάτια. Αυτού του είδους η έρευνα, πιστέψτε με, δεν τελειώνει και δεν πρέπει να τελειώσει ποτέ.

Τι ελπίζετε να αποκομίσει κάποιος διαβάζοντας το «Στην Αγκαλιά του Φθινοπώρου»;

Γράφοντας το συγκεκριμένο βιβλίο αντιλήφθηκα πως η αγάπη είναι αυτή που τελικά σπάει το «εγώ» των ανθρώπων στη μέση. Την ίδια στιγμή, αυτή διατυμπανίζει πως το να συγχωρείς σημαίνει να ξεχνάς παρόλο που θυμάσαι κάθε σφάλμα δικό σου ή των άλλων με σπαρακτικές λεπτομέρειες. Όσον αφορά στα κοινωνικά ζητήματα που θίγονται μέσα στο βιβλίο μου με βασικότερο τους βιασμούς κάθε είδους, έγραψα με στόχο την επαγρύπνηση. Δε λέω, καλοί οι έρωτες καλές και οι αγάπες, όμως οφείλουμε να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά σε όσα μπορεί να μην αποτελούν απαραίτητα αποδείξεις, αλλά τουλάχιστον σοβαρές ενδείξεις για άσχημα γεγονότα πίσω από κλειδωμένες πόρτες. Αν αυτά τα στοιχεία του βιβλίου μου «αγγίξουν» τους αναγνώστες, θα είμαι κάτι παραπάνω από ευτυχής. 

Ποια τα συναισθήματά σας καθώς γράφατε τη λέξη «ΤΕΛΟΣ»;

Κάπου διάβασα πρόσφατα πως μητρότητα είναι μια δεύτερη καρδιά που χτυπά αρχικά μέσα, κι έπειτα έξω από το σώμα μιας γυναίκας. Αυτό ισχύει και για μένα με το πρώτο μου λογοτεχνικό «παιδί». Όταν έγραφα την τελευταία του σκηνή, θύμιζα λίγο πολύ μια γυναίκα που πιστοποιεί την εγκυμοσύνη της. Συγκινήθηκα πολύ, άρχισα να κάνω όνειρα. Όταν επιτέλους εκδόθηκε, ήμουν η «μαμά» που το κρατούσε πιο τρυφερά από οποιονδήποτε άλλον στην αγκαλιά της.

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσετε το βιβλίο σας με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Ζωντανό, καθώς πάντα προσπαθώ να καταγράφω με αληθοφάνεια και παραστατικότητα όσα περνούν μπροστά από τα μάτια της φαντασίας και της έμπνευσής μου. Διαλλακτικό, επειδή παρουσιάζεται ισομερώς και καθόλου απόλυτα η οπτική τόσο του πρωταγωνιστή, όσο και την πρωταγωνίστριας. Ταξιδιάρικο, όχι μόνο επειδή αλλάζει συχνά τόπους, αλλά επειδή έχει για εισιτήριό του την αγάπη.

Θα ήθελα να μου περιγράψετε εν συντομία έναν από τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου σας και να μας εξηγήσετε το σκεπτικό πίσω από τη διαμόρφωση των βασικών του χαρακτήρων, για να μπορέσουμε να διακρίνουμε κι εμείς οι αναγνώστες τις ψυχογραφικές τους ανησυχίες.

Θα σας μιλήσω για τους δύο βασικούς, μού φαίνεται πιο δίκαιο. Έχουμε από τη μία τον Ιάσονα Λιβέρη, έναν ισχυρό και ισχυρογνώμονα άνδρα που δεν αφήνει την καρδιά του να αγαπήσει και να αγαπηθεί, με αποτέλεσμα να μη βλέπει πως η ευτυχία μονάχα όταν διαιρείται με το 2, πολλαπλασιάζεται για να αγγίξει το άπειρο, και την Ηρώ Πολύζου που έχει προδώσει και προδοθεί, αλλά διατηρεί μια χαρακτηριστική «ευελιξία» στις επιθέσεις του πεπρωμένου. Όταν οι δυο τους θα συναντηθούν, όσα ήδη γνωρίζουν θα αλλάξουν, με την ακρίβεια που εμφανίζονται οι εξαιρέσεις στους κανόνες. Φρόντισα στο βιβλίο μου να παρουσιαστούν αρκετά είδη προσωπικοτήτων, διότι τι είναι η λογοτεχνία; Μια αναπαράσταση της πραγματικότητας, στην οποία δεν υπάρχει μόνο το μαύρο και το λευκό, αλλά και πολλά ακόμα χρώματα δίνοντας έτσι το νόημα κάθε φορά που το ψάχνουμε. Η πρόθεσή μου, με άλλα λόγια, ήταν πολύ απλή: χρειαζόμουν πλοκή. Και την πλοκή τη δίνει μονάχα ό,τι «σπάει» τη μονοτονία.

Τι σημαίνει αγάπη για εσάς, και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως η αγάπη τα γνωρίζει όλα από καθαρό ένστικτο. Στην προσωπική, την κοινωνική και την επαγγελματική μας ζωή. Στην πρώτη περίπτωση, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να αγαπιέσαι από το άτομο που αγαπάς, στη δεύτερη, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να αγαπάς αυτό που κάνεις, διότι μόνο έτσι θα έχεις την εξέλιξη που ονειρεύεσαι, και στην τρίτη περίπτωση, η αγάπη που δείχνεις στο συνάνθρωπο και στο περιβάλλον, είναι αυτό που σε χρίζει υπερ – άνθρωπο. Όπως καταλαβαίνετε, η ζωή για μένα αποκτά σκοπό στο βαθμό που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αγαπά και να αγαπιέται.

Τι είναι έμπνευση, για σας προσωπικά αλλά και γενικά; Υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές και ώρες της ημέρας που σας είναι πιο εύκολο να γράψετε ή που σας «επισκέπτεται» η έμπνευση;

Η έμπνευση κατά τη γνώμη μου, εντοπίζει το κοινό και το κάνει μοναδικό. Ισοδυναμεί με τη σχολαστική παρατήρηση του κόσμου και του εαυτού μου. Κατά ένα μαγικό τρόπο, μού υποδεικνύει τόσο τα όριά μου, όσο και το μέσο για να τα υπερβαίνω κάθε φορά. Προτιμώ να διαβάζω κατά τη διάρκεια της μέρας κρατώντας σημειώσεις, και τις νυχτερινές ώρες να ζω μέσα στις ιστορίες μου καθώς τις γράφω.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της Λογοτεχνίας;

Αυτή την περίοδο προετοιμάζω πυρετωδώς το δεύτερο μυθιστόρημά μου, κι αν ονειρεύομαι να καταφέρω κάτι σε βάθος χρόνου, είναι να μην προδώσω την αναγνωστική εμπιστοσύνη του κοινού. Η θέση μου στις βιβλιοθήκες και τις καρδιές των ανθρώπων είναι αυτό που πάντα θα με τιμά, κι αν το έχω αυτό τι άλλο να ζητήσω, από τη στιγμή που είμαι απόλυτα αφιερωμένη στη συγγραφή, την οποία μάλιστα θεωρώ διερμηνέα του κόσμου και των συναισθημάτων μου;

Για το Βιβλίο της Παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου